Πρέπει να βγάλουμε χρήματα.

Εγώ προσωπικά είμαι της άποψης πως όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, η υπομονή ειναι αρετή και γενικότερα είμαι υπέρ των ελληνικών παροιμιών και της σοφίας που τις συνοδεύει. Εκφράζω μετριοπαθείς απόψεις, προτιμώ να ακούω από το να μιλώ και γενικότερα προτιμώ να είμαι ήσυχη.
Πολλοί άνθρωποι είναι ήσυχοι. Έχουν την προσωπική πολιτική τους άποψη, εκφράζονται πολιτικά, πιστεύουν ή πίστευαν μέχρι πολύ πρόσφατα σε κάποια πολιτική δύναμη και γενικότερα πορεύονται πολιτικά με συνεπείς απόψεις, χωρίς φανατισμούς, περιμένωντας κάποια στιγμή στον τόπο αυτό να λειτουργήσει η λογική.


Υπάρχουν, όμως και άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι τόσο συνεπείς πολιτικά, αλλάζει η πολιτική τους στάση σχετικά εύκολα. Θα περιμένουν με ενδιαφέρον τις προεκλογικές δηλώσεις και υποσχέσεις ώστε να κατανοήσουν σε ποιο βαθμό τους αφορούν προσωπικά και με θετικό πρόσημο. Αυτό δεν είναι απόλυτα αρνητικό. Δεν είναι δίκαιο να περιμένεις πως ο καθένας θα αντιληφθεί την πολιτική ως αξία και θα πιστέψει στην ιδεολογία του κόμματος.


Σε όποια από τις δύο κατηγορίες και αν ανήκει κάποιος, σήμερα οφείλω να πω πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Δεν έχει καμία σημασία γιατί αυτή τη στιγμή που μιλάμε, πιστεύαμε δε πιστεύαμε, οφείλουμε να τα δούμε τα πράγματα στην πολύ ρεαλιστική τους εκδοχή. Η αλήθεια δεν είναι όμορφη. Αντίθετα η αλήθεια είναι ιδιαίτερα στενάχωρη, ίσως και καταθλιπτική αφού εάν αναλογιστεί κανείς πως το μεταπολιτευτικό σύστημα, που ανατροφοδοτούνταν από τη δική μας διαχρονικά σταθερή εκλογική συμπεριφορά, με όλους τους κατα καιρούς εκπροσώπους του μας οδήγησε στη σημερινή άκομψη κατάσταση να έχουμε το ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Για μένα προσωπικά η λύση δεν είναι εύκολη. Οι συζητήσεις για αλλαγή, για νέα πρόσωπα, για διαγραφή του παρελθόντος, των κακώς κειμένων και για μεταρρυθμιστικές αλλαγές είναι σεβαστές και μακάρι ειλικρινά να υπάρξει κάποια στιγμή ένα πολιτικό σύστημα που θα ενθαρρύνει ειλικρινά την προσπάθεια για αλλαγή και ένα εκλογικό σώμα που θα πιστέψει και θα επιτρέψει τις προσπάθειες αυτές.
Για να συμβεί αυτό υπάρχουν δυο πράγματα που πρέπει να γίνουν. Το ένα είναι το ζήτημα του ηγέτη και το άλλο είναι ο Έλληνας να αποκτήσει ένα καλό επχειρηματικό μυαλό. Επειδή το πρώτο ζήτημα είναι κατανοητό και πολλοί έχουν εστιάσει σε αυτό, δηλαδη στα χαρακτηριστικά, στη νοοτροπία, στην αύρα, στα όνειρα και στο όραμα που πρέπει να έχει ένας ηγέτης το προσπερνώ για να αναπτύξω το συλλογισμό μου για τη δεύτερη διάσταση που έθεσα.

Καλό επιχειρηματικό μυαλό.


Ενδεχομένως να ξενίζει ελαφρώς ο τίτλος που έθεσα, αλλά δεν πρέπει. Αντίθετα οφείλουμε να αλλάξουμε πλεύση. Πρέπει να θέσουμε στο κέντρο κάθε πολιτικής το άτομο. Πώς θα λειτουργήσει ώστε να καταφέρνει να λαμβάνει τη μεγιστοποίηση της χρησιμότητας από οτιδήποτε λαμβάνει και από οτιδήποτε προσφέρει. Η πρόοδος θα συντελεστεί μόνο όταν θα επιχειρήσουμε σε όλες τις υποθέσεις εργασίας να θεωρήσουμε σαν μοναδική μονάδα ανάλυσης το άτομο, την ατομική συμπεριφορά, την ατομική σκέψη. Στον πολιτικό τομέα, στον οικονομικό τομέα, σε τομείς υγείας και παιδείας να μελετηθεί, να δοθεί έμφαση και ώθηση στο άτομο. Στη συνέχεια η αλληλεπίδραση θα λειτουργήσει και θα γενικευθεί το αποτέλεσμα.
Το άτομο οφείλει να προσπαθήσει για το κέρδος σε όλους τους τομείς. Οφείλει να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μέσα από τη σκέψη και την προσπάθεια του να προοδεύσει και να φτάσει σε ένα Χ ιδεατό τόπο.. Η πολιτική οφείλει να δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο που θα διευκολύνει το άτομο να φτάσει εκεί.
Αυτό θα γίνει με την ανάπτυξη. Η τόλμη στις επενδύσεις και η προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ανταγωνιστική εικόνα για την Ελλάδα είναι απαραίτητες.. Πρέπει να ανακαλύψουμε τα εγχώρια εκείνα σημεία, που μπορουν με δουλειά να αναπτύξουν δυναμική, να προκαλέσουν εντύπωση και να φέρουν κέρδος.
Κέρδος σημαίνει επενδυτές. Επενδυτές είναι εκείνα τα άτομα που θα αντιληφθούν την ανταγωνιστική προοπτική που έρχεται από Ελλαδα και θα θελήσουν να την ενισχύσουν με ίδιον βέβαια όφελος. Τα κεφάλαια από έξω θα δώσουν αέρα και ταχύτητα στη ροή αναπτυξιακών προγραμμάτων στην Ελλάδα και θα παραχθεί αποτέλεσμα αναπτυξιακό, δηλαδή εκμεταλλέυσιμο περαιτέρω ώστε να συνεχίζει να αποδίδει και να προσφέρει χρήματα, θέσεις εργασίας, αύξηση του βιωτικου επιπέδου, ομαλή κυκλοφορία χρήματος στην αγορά.
Τα αναπτυξιακά αυτά έργα πρέπει να έχουν να κάνουν με όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.. Ποια είναι αυτά τα σημεία που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ανταγωνιστική εικόνα; ΟΛΑ. Ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μπορεί να αποκτήσει από κάθετι που προσφέρει υπηρεσία και συνδυάζει, υψηλή ποιότητα, προσεγγίσιμο κόστος, δομημένο και αδιάβλητο νομικό πλαίσιο, ασφάλεια από κάθε κίνδυνο που μπορεί να προκύψει και να διακόψει ή έστω να προσπαθήσει να εμποδίσει τη λειτουργία και τη ροή του προγράμματος.
Στόχοι:
1.να αποφασίσουμε πού είναι πιο εύκολο να εστάσουμε και να το αναπτύξουμε.
2. να διασφαλίσουμε την απρόσκοπτη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση με ουσιαστικό και στρατηγικό νόμο εγκαίρως.
3.να απαλλαγεί το κράτος από τη μάστιγα της φοροδιαφυγής με σκληρά πρόστιμα και συνεχείς, αδιάβλητους και αποτελεσματικούς ελέγχους.
4. επάνδρωση των Υπουργείων, των δημοσίων φορέων, των ελεγκτικών οργάνων με άτομα που μπορούν, ξέρουν και θέλουν να πετύχουν το στόχο. Χρειαζόμαστε άτομα με εθνική φιλοδοξία.
5. νόμοι που θα επιτρέψουν στον επενδυτή να έλθει και να επενδύσει εδώ. Σταθερό φορολογικό νομοσχέδιο, ασφάλεια, κοινωνική ειρήνη.
6. Έξυπνη διαφήμιση και δομημένο μάρκετινγ σε όλη τη διαδικασία της προσπάθειας.
7.Κονδύλια για ουσιαστική έρευνα στα πανεπιστήμια. Το ελληνικό πανεπιστήμιο οφείλει να ενισχυθεί γιατί είναι ένα από τα πιο συμβολικής σημασίας πεδία για να αναπτυχθούν και να αποκτήσουν ακτινοβολία διεθνή. Οσυμβολισμός οφείλει να λειτουργήσει.

Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζει με δανεικά για πάντα. Πρέπει να βγάλουμε χρήματα.Πρέπει να θέλουμε να βγάλουμε μόνοι μας χρήματα..Εξωστρέφεια, ευελιξία στη σκέψη με στόχο το κέρδος, το προσωπικό και το συλλογικό.

Το χρίσμα στην Ελλάδα σήμερα....

Είναι σημαντικό να δούμε πως λειτουργεί το χρίσμα. Είναι πολύ σημαντικό ώστε να αντιληφθούμε το βαθμό νομιμοποίησης μιας επιλογής υποψηφίου. Η διαδικασία του χρίσματος είναι μια εσωτερική κομματική διαδικασία του κομματικού μηχανισμού με σκοπό ο κατάλληλος υποψήφιος να φέρει τη σημαία του κόμματος κατά τη διαδικασία πριν και μετά την εκλογή του. Η διαδικασία, υπολογίζεται, πως θα αποφέρει το πλεόν σύμφορο εκλογικό αποτέλεσμα και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη.

Το κόμμα επιλέγει είτε να δώσει είτε να μη δώσει το χρίσμα, την κομματική δηλαδή υποστήριξη και εύνοια σε έναν υποψήφιο.
Ο υποψήφιος είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μέλος ή φίλος του κόμματος.

Σε περιπτώσεις "κομματικής νομιμότητας" το χρίσμα δίνεται σε έναν ικανό πολιτικό, κομματικό στέλεχος, που επιθυμεί να εισέλθει στον πολιτικό στίβο, έχοντας την κομματική υποστήριξη, για να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές κατώτατο ποσοστό ψήφων.

Το χρίσμα είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Ανάλογα με τα εθνικά εκλογικά ποσοστά του κόμματος κρίνεται και ο βαθμός που το χρίσμα σε έναν υποψήφιο θα λειτουργήσει υπέρ της εκλογής του υποψηφίου.
Σε ελληνική και όχι μόνο πολιτική σύνθηκη, υπάρχει το ενδεχόμενο το χρίσμα να μη δοθεί σε "φίλο" του κόμματος, αλλά σε έναν "μη φίλο". Οι λόγοι της επιλογής αυτής είναι πολλοί.
Αρχικά υπάρχει περίπτωση η ηγεσία του κόμματος να μην έχει ευρύ περιθώριο σεβαστών και αξιόλογων επιλογών. Υπάρχει, δηλαδή η πιθανότητα τα στελέχη του κόμματός να μην είναι οι καλυτερες δυνατές επιλογές, που θα μπορούσε ένα κόμμα να έχει...
Η προσοχή επομένως θα στραφεί αλλού. Η επιλογή θα είναι πολιτικό πρόσωπο, τηλεοπτικό, ευρέως αποδεκτό, μη ενοχλητικό και μη προκλητικό. Θα προσπαθήσει το κόμμα με μια επιλογή, γενικότερης αποδοχής, να κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο στην τελική εκλογική πίτα. Ο κομματικός μηχανισμός θα τρέξει, θα κινηθεί αναλόγως, θα μετρήσει την αποδοχή των υποψηφίων και  τελικά θα αποφασίσει να δώσει το χρίσμα.

Θα πρέπει να αναφέρω πως λόγω επικαιρότητας ο γενικότερος συλλογισμός μου έχει να κάνει με εκλογές και επιλογές υποψηφίων σε αυτοδιοικητικό, περιφερειακό επίπεδο.

Είναι το χρίσμα απαραίτητο; Θεωρητικά όχι, πρακτικά απολύτως ναι. Το χρίσμα θα βοηθήσει τόσο τον υποψήφιο όσο και το κόμμα. Αν το στέλεχος που θα υποστηριχτεί είναι σημαντικό, γνωστό και πολιτικά ακέραιο (δεν έχει προκαλέσει), το κόμμα θα έχει να κερδίσει.

Το χρίσμα, ωστόσο, δεν είναι απόλυτο πως θα είναι η κατάληξη μιας ορθολογικής πολιτικής συλλογιστικής και διαδικασίας. Το χρίσμα μπορεί να είναι το αποτέλεσμα συμφωνιών, διεργασιών μη πολιτικών. Να είναι δηλαδή το κόμμα κατά μια εννοια δεσμευμένο να υποστηρίξει ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο λόγω πρότερης βοήθειάς του στο κόμμα.

Είναι σωστό; Είναι σίγουρα νόμιμο.

Ας προχωρήσουμε λίγο περισσότερο. Το χρίσμα δίνεται. Ο τελικός υποψήφιος θα είναι ένα άτομο που θα υποστηριχτεί από το κόμμα. Οι εσωτερικές διεργασίες θα είναι ασφαλώς άγνωστες στο ευρύ κοινό για να διασφαλιστεί το κύρος όλων των μερών, αλλά και για να διασφαλιστεί η ηρεμία της εκλογικής βάσης.

Είναι όμως υποχρεωμένος ο πολίτης να ακολουθήσει την κομματική γραμμή, το χρίσμα δηλαδή; Είναι υποχρεωμένη η εκλογική βάση να τηρεί και εκείνη με τη σειρά της στάση κομματικής πειθαρχίας; Θεωρητικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει καμία γραμμή αν δε συμφωνει. Πρακτικά όμως τι συμβαίνει;
Σε καταστάσεις μετριοπαθών πολιτικών συγκυριών, τότε δηλαδή που το πολιτικό και κομματικό σύστημα υφίσταται στιγμές αποδοχής και σεβασμού, η κομματική γραμμή θα ακολουθηθεί σε μεγάλο ποσοστό...Όταν όμως οι πολιτικές στιγμές είναι στιγμές κρίσης και αμφισβήτησης, η κομματική γραμμή θα ακολουθηθεί;;
α. ναι μπορεί να ακολουθηθεί από τον υποστηρικτή του κόμματος
β. όχι δε θα ακολουθηθεί
γ. ο υποστηρικτής δε θα ψηφίσει, θα απέχει
δ. ο υποστηρικτής θα ψηφίσει λευκό
ε.ο υποστηρικτής θα ψηφίσει την επιλογή του ακριβώς αντίθετου κόμματος (αυτό θα στοιχίσει πολύ)
στ.ο υποστηρικτής θα ψηφίσει την επιλογή μικρότερων σε ισχύ κομμάτων (θα στοιχίσει λιγότερο).

Όποια και αν είναι η τελική επιλογή, η σχέση που θα έχει οικοδομηθεί θα είναι ανάμεσα στον ψηφοφόρο και στο χρίσμα.
Το χρίσμα σήμερα, σε μέρες και ώρες Ελλάδας ίσως να είναι μια επιφανειακή διεργασία. Αν σκεφτεί κανείς πως με αποχή 30% και πάνω, ο δικομματισμός είναι σε ελεύθερη πτώση, ο υποψήφιος που θα "κατέβει" πρέπει να πάρει όλο το πράγμα πάνω του..
Για ποιο χρίσμα και για ποια γραμμή μιλούμε σήμερα;
Ποιο ποσοστό των σταθερών ποσοστών του κόμματος θα ακολουθήσει το χρίσμα; Ο κόσμος θα συσπειρωθεί γύρω απο πολιτικές επιλογές ευρύτερης αποδοχής που έχουν κάτι να πουν ή που δε θα εκνευρίσουν...

Αποψή μου είναι πως οι καθαρά κομματικές επιλογές δεν είναι συμφέρουσες πολιτικά, δε θα συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά. Οι όποιες υπόνοιες πως η εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου θα είναι ένα ΝΑΙ ή ένα ΌΧΙ ή ένα ΙΣΩΣ της βάσης στο μνημόνιο είναι πέρα για πέρα ουτοπικές, καθ΄ως για την ώρα δεν έχουμε εναλλακτική και σαφέστατα λόγω πέιρας όλοι γνωρίζουμε πως: Επαναστατούμε, επαναστατούμε, αλλά τελικά συμβιβαζόμαστε...Η εκλογική αναμέτρηση δε γνωρίζω αν θα είναι πολιτική, σίγουρα όμως θα είναι έκδηλη της εθνικής απογοήτευσης..
Ίσως τελικά η Ελλάδα σε αυτές τις εκλογές να μην παρουσιαστεί τόσο κομματική όσο μας συνήθιζε ο ελληνικός λαός τόσα χρόνια.. Το σώμα απολιτίκ στην Ελλάδα είναι επίσημα γεγονός..
ΥΓ. Ερωτηση προς γενικότερο προβληματισμό: Σε ποιο βαθμό ο υποψήφιος με χρίσμα "εκτιμα" το κόμμα που του έδωσε το χρίσμα και αντίστοιχα το κόμμα αυτό "εκτιμά" τον υποψήφιο;

Εν μέσω θέρους

   Δεν πείθει

 Οι λήπτες απόφασης πρέπει κατά βάση να πείθουν για τις προθέσεις τους. Όταν έχεις μπει (και η χώρα σου μαζί) σε μια ριζική πορεία αναδιάταξης με μια δέσμη σοβαρών, με ισχυρή φιλελεύθερη χροιά μέτρων, οφείλεις να διαμορφώνεις ανάλογα και τον πολιτικό σου λόγο. Ο πολιτικός λόγος αποτελεί ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πολιτικής. Προετοιμάζει επί της ουσίας έναν πολιτικό παρατηρητή για το είδος του πολιτικού συστήματος που θα αντιμετωπίσει. Πρέπει να υπάρχει και σίγουρα υπό κανονικές συνθήκες υπάρχει η αναγκαία σύνδεση.
Όταν,όμως, στην Ελλάδα υπογράφεις για την εφαρμογή μέτρων μη κοινωνικών και ο λόγος σου είναι λόγος κοινωνικής πολιτικής σοσιαλίζοντος προσανατολισμού, υπάρχει ζήτημα.


Το ζήτημα αυτό στο ΠΑΣΟΚ καθίσταται γνωστό στο ευρύ κοινό μέσα από τις εντάσεις και την ανυπακοή βουλευτών. Οι άνθρωποι είτε έχουν μπερδευτεί, είτε  δεν έχουν μπερδευτεί αλλά δεν μπορούν και να συμφωνήσουν.
Πράγματι με το πέρας αυτής της κρίσιμης πολιτικά και οικονομικά κατάστασης, οι πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ, που άκρητα δέχονται το μνημόνιο, τι είδους ιδεολογία θα υπερασπίζονται;
Θα αναδιαμορφωθούν και οι σοσιαλιστικές αποχρώσες ενδείξεις του ΠΑΣΟΚ μέσω του μνημονίου για να μην οδηγήσουν το έθνος και πάλι στην καταστροφή;
Θα δεχόμουν από τον πρωθυπουργό μια ειλικρινή συλλογιστική για εφαρμοσμένο μείγμα πολιτικής, αλλά δεν έχει σκεφτεί να το πει..

Τα σενάρια για ολοκληρωτική αναδιαμόρφωση του κομματικού συστήματος, επίσης δεν μπορούν να πείσουν επί του παρόντος.
Ποιος θα μπορούσε να  δει σήμερα το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, με στοιχεία κεντροαριστεράς-κεντροδεξιάς και συγκερασμό των υπαρχόντων πολιτικών προσωπικοτήτων και των παρελθόντων που έχουν διαγράψει τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Η αλλαγή για την αλλαγή είναι η λύση;
Περίμεναν το τέλμα, δηλαδή, το απόλυτο κενό, το λάθος, το πολιτικό αδιέξοδο (που ενδεχομένως όντως να μην υπάρχει στην πολιτική..), για να ευαγγελίσουν και να επικοινωνήσουν στο πολιτικό κοινό τους την ευθύνη και το όραμα για αλλαγή. Πάλί δυσκολεύομαι να πειστώ..
Επικάλυψη επικοινωνιακή χωρίς καμία αμφιβολία...

Οι υπόλοιποι πείθουν;

Απάντηση: Επιθυμεί κάποιος σήμερα να πειστεί από τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα;
Το τελος αυτής της πραγματικότητας έχει αρχίσει να σχηματίζεται.Μάλλον τελείωσαν αυτά..
Όσο η αλλαγη ευαγγελίζεται από πρόσωπα γνωστά, όσο η εφαρμοσμένη διακομματική ιδεολογία συγκλίνει,όσο η οικονομική πολιτική ταυτίζεται και διαφέρει μόνο ως προς την ένταση και όχι στο βάθος, είναι δύσκολο, κομματικά, να προκύψει διαφορά.

Ο  Ηγέτης ως ζητούμενο

Έστω και αν η εποχή των μεγάλων ηγετών έχει περάσει, ο μεγάλος ηγέτης για μένα αποτελεί τη μόνη λύση. Μια λύση που θα αναγκάσει (βλ. οδηγήσει) στην κυριολεξία τους πάντες να συμμορφωθούν. Τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά θα ήθελα κατά προτίμηση να προσεγγίζουν τα δικά μου (βλ. είναι πολύ καλά).
Η πρακτική του πολιτική θα ήθελα κατά προτίμηση να βασίζεται σε όραμα, σε πρώτη και κύρια βάση εθνικό και στη συνέχεια ευρωπαϊκό.
Η επικοινωνική διάσταση θα υπάρχει,...αλλά θα επιθυμούσα να εξελίσσεται σε διάσταση ρεαλιστική και ουσιαστική. όχι η εικόνα για την εικόνα και η ατάκα για την ατάκα.

Αναμένω τον ηγέτη που θα πιστέψω και θα ακολουθήσω!!

Ο μικρός πρίγκιπας ανέβηκε σ' ένα ψηλό βουνό. Τα μόνα βουνά που γνώρισε ποτέ του ήταν τα τρία ηφαίστεια που του έφταναν ως το γόνατο. Το σβησμένο μάλιστα το χρησιμοποιούσε για σκαμνάκι.
Από ένα τόσο ψηλό βουνό, αναλογίστηκε, θα βλέπω μ' ένα βλέμμα ολόκληρο τον πλανήτη και όλους τους ανθρώπους... Το μόνο όμως που είδε ήταν βράχια, μυτερά σαν βελόνες.
«Καλημέρα» είπε στην τύχη.
«Καλημέρα... καλημέρα... καλημέρα...» απάντησε ο αντίλαλος.
«Ποιοι είστε;» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Ποιοι είστε... ποιοι είστε... ποιοι είστε...» απάντησε ο αντίλαλος.
«Ας γίνουμε φίλοι, είμαι μόνος» είπε.
«Είμαι μόνος... είμαι μόνος... είμαι μόνος...» απάντησε ο αντίλαλος.
Παράξενος πλανήτης! σκέφτηκε τότε. Είναι κατάξε-ρος, κοφτερός και τελείως αλμυρός. Και οι άνθρωποι δεν έχουν φαντασία. Ξαναλένε ό,τι τους πεις. Στον τόπο μου είχα ένα λουλούδι: Πάντα μιλούσε πρώτο..