Όταν η ηθική και νόμιμη συμπεριφορά συναντά το "σύστημα", ποια είναι η συνέχιση και έκβαση της πορείας;
Όταν θέλεις και όταν πρέπει να θεωρείσαι σωστός, έχεις το περιθώριο να παραβλέψεις (και όχι να δεχτείς ή να δικαιολογήσεις) μια λαθεμένη και άνομη πράξη;
Όταν ακολουθείς μια πορεία ανόδου, που εκ των πραγμάτων οφείλει να χαρακτηρίζεται ηθική και τουλάχιστον νόμιμη, πόσο μπορεί να εμποδίσει την προσωπική σου ανέλιξη μια λάθος κίνηση του παρελθόντος;
Όταν επιθυμείς να "ανέβεις", είναι απαραίτητο να "είσαι μέρος του συστήματος";
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι για πολλούς εύκολες και αυτονόητες...Φοβάμαι όμως πως στην πράξη δεν είναι.
Τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα και σε μεγάλο βαθμό σύνθετα εξαιτίας της "φυσιολογικής-σύγχρονης αλλά και ιστορικής" ροής των πραγμάτων.
Με τον όρο "σύστημα" ασφαλώς θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε κάθε διαδικασία που με κάθε μέσο, άμεσα ή έμμεσα, κοινωνικά-κοσμικά ή οικονομικά, συμβάλλει στην εξέλιξη και στην άνοδο συγκεκριμένων ευνοημένων πάντα ανθρώπων σε καθορισμένο πάντα πλαίσιο..
Τα ερώτηματα τώρα σε όλη αυτή τη διαδικάσία είναι: α) πώς αντιμετωπίζει ο καθένας προσωπικά το συγκεκριμένο πλαίσιο "κινήσεων"-εξυπηρέτησης συμφερόντων και β) πως κρίνονται τα πρόσωπα που συμβάλλουν και συμμετέχουν στη διαιώνιση του φαινομένου;
Μια μη νόμιμη συμπεριφορά μπορεί να συνδυαστεί και με μια ενδεχομένως ηθική συμπεριφορά;
Μια ηθική συμπεριφορά μπορεί κάποια στιγμή να χαρακτηριστεί από μη ηθικά και μη απόλυτα νόμιμα χαρακτηριστικά δράσης;
Οι απαντήσεις μάλλον άπτονται στον καθένα ξεχωριστά, καθώς καμία απόλυτη απάντηση δεν μπορεί να δωθεί από καμία πλευρά..Το ζητούμενο απλά παραμένει το εξής ένα:
Το άτομο που θέλει να ανελιχθεί, σε ποιο βαθμό του επιτρέπεται η εμπλοκή και η ενασχόληση με το σύστημα;
Η δική μου άποψη πάντως είναι και παραμένει πως στην ουσία μόνο η πράξη και η εμπειρία μπορούν να δώσουν μια ασφαλή και ενδεχομένως προσιτή σε όλους απάντηση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου