Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Η Ελλάδα απαιτεί την διαφορά

Μουζακιάρη Βένη


                         Η οικονομική ,κοινωνική και πολιτική διαχείριση της Ελλάδας απαιτεί ιδιαίτερες μεθόδους και πρακτικές, κατά βάση συνδυαστικές.Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει να επιδείξει μια ιδιόμορφη λειτουργική διαδικασία με αγκυλώσεις και  λειτουργικές ανασφάλειες σε έναν αισθητά εμφανή βαθμό.
                       Η οικονομική κρίση ,που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ και αντιμετωπίστηκε πρακτικά και σχετικά  άμεσα  στην αμερικανική επικράτεια ασφαλώς και επηρέασε την παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα.Για την Ελλάδα ,με την πρότερη δυσμενή οικονομική δράση της ως δεδομένη , η χρηματοοικονομική κρίση είχε καθαρά και συνειδητά διττή σημασία.Απο τη μια υπήρξε ένας παράγοντας οικονομικής επιβάρυνσης και αστάθειας των μελλοντικών χρηματοοικονομικών κινήσεων και από την άλλη λειτούργησε σαν άλλοθι. Μπροστά δηλαδή στην κρίση και στην παγκόσμια αναστάτωση ,η Ελλάδα έκρυψε τις ατυχείς έως και δυσμενείς οικονομικές της αποφάσεις και τελικά προφασίστηκε κρίση.
                   Αυτό είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα λειτουργίας και δράσης της Ελλάδας που επηρεάζει και αντανακλά την συνολική της πορεία σε επιπρόσθετα πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.Αυτό ακόμη είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα για να κατανοήσουμε το γιατί στην Ελλάδα τα όποια θεωρητικά μοντέλα οικονομικού,πολιτικού και ιδεολογικού επιπέδου χρειάζονται αναδιαμόρφωση για να κατανοηθούν σε πρώτο στάδιο και τελικά να εφαρμοστούν.
                          Τα δύο κόμματα εξουσίας ,προτάσσουν σαν σημαία τους κάποιες πολιτικές τοποθετήσεις και ιδεολογίες με σκοπό να πείσουν και να επικοινωνήσουν ένα μελλοντικό πολιτικό διακύβευμα.Αυτές οι τοποθετήσεις έχουν ρίζες και εμπειρία εφαρμογής κυρίως στις ΗΠΑ και σε ιδιαίτερα αναπτυγμένες πολιτικά και κοινωνικά χώρες της Ευρώπης. Οι χώρες αυτές περισσότερες διαφορές παρά κοινά στοιχεία παρουσιάζουν σε σχέση με την Ελλάδα σε επίπεδο δομής ,διάρθρωσης και πολιτικής αντίληψης.
                           Η κατάσταση αυτή  καθιστά σαφές το γεγονός πως οποιαδήποτε προσπάθεια  ακριβούς ταύτισης και προσομοίωσης των θεωρητικών μοντέλων στα ελληνικά εσωτερικά πράγματα θα είναι αποτυχημένη.Στην Ελλάδα οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί.Οι βάσεις έχουν τεθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Εξελίξεις και πρόοδος ασφαλώς είναι στο πρόγραμμα ,αλλά και πάλι η εξέλιξη πραγματοποιείται πάνω στις παρούσες βάσεις και υποδομές ,που το παρελθόν είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους.
                  Οποιοσδήποτε υπαινιγμός περί φιλελευθερισμού, νεο-φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας  θα συμβάλλει απλά και μόνο στην διαμόρφωση ενός θεωρητικού (για μερικούς πλασματικού) υποβάθρου πολιτικής σκέψης και δράσης. Η Ελλάδα λειτουργεί συνδυαστικά. Κάθε θεωρητικό μοντέλο για να επιβιώσει στον ελληνικό χώρο θα πρέπει να προσαρμοστεί και να συνδυάσει πρακτικές και αντιλήψεις.
                      Καθώς τα οικονομικά ζητήματα ,δρομολογούνται και αντιμετωπίζονται σε κοινοτικό πλαίσιο αποφάσεων και ρυθμίσεων (παρά τις όποιες αντιδράσεις τελικά η κοινοτική δράση είναι αυτή που υπερισχύει και ουσιαστικά ισχύει),το επίκεντρο της προσοχής μας οφείλει να είναι στην  αντιμετώπιση κοινωνικών ζητημάτων. Η ΕΕ και πάλι θέτει ρυθμιστικό και κανονιστικό πλαίσιο ,αλλά η κάθε χώρα έχει την ευθύνη για την αποτελεσματική εξέλιξη και ευημερία σε κοινωνικό επίπεδο. Μια αυτούσια εφαρμογή ιδεολογίας για ακόμη μια φορά δεν θα τύχει αποτελεσματικής εφαρμογής και αποδοχής. .Η προσαρμογή ,έστω και στοιχειώδης, στα ελληνικά πράγματα καθίσταται αναγκαία. Η κοινή γνώμη ,η συνήθεια που έχει οδηγήσει σε έθιμο αλλά και οι γραφές του παρελθόντος καθίστανται σε μεγάλο βαθμό αναθεωρητικοί παράγοντες για οποιαδήποτε αλλαγή.
                 Καλώς ή κακώς αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και μέσα στην οποία κινούμαστε. Για τους "πολύ Ευρωπαίους" ,η ελληνική πρακτική θεωρείται βαρίδιο.Η ελληνική δράση και συνήθεια είναι γνωστή σε ευρωπαϊκό επίπεδο .Τα βήματα όμως που γίνονται για μια αρμονική ευρωπαϊκή σύμπλευση ,αν όχι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά είναι υπαρκτά.
Αυτό όμως που μας αφορά και μας αγγίζει είναι οι παράγοντες που μπορούν με κάθε δικαιοδοσία να διαδραματίζουν ρόλο και να διαμορφώνουν πρακτική,δηλαδή τα κόμματα, να κατανοούν την πραγματικότητά  ,να μην την περιθωριοποιούν και να την εντάσσουν στο προεκλογικό τους πρόγραμμα. Δεν υπονοούμε ασφαλώς αποδοχή και διαιώνιση της κατάστασης ,αλλά πραγματική κατανόηση και κατ έπέκταση ουσιαστική αντιμετώπιση.. Ναι να προσαρμοστούν οι ιδεολογίες ,αλλά αυτό να καταστεί εμφανές και σαφές .Να γνωρίζουμε πως από ένα υπαρκτό και δυνητικά εφαρμόσιμο ιδεολογικό πλαίσιο ,ορισμένα σημεία γίνονται αποδεκτά και κάποια όχι. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα καταφέρουμε να μην συγχέουμε όρους,τοποθετήσεις,θεωρητικές προσεγγίσεις και τους τελικούς μας στόχους και ζητούμενα.
                     Ας μην κατηγορούμε λοιπόν τους πολιτικούς που επιχειρούν τέτοιου είδους συνδυαστικές προσεγγίσεις γιατί ουσιαστικά ίσως είναι οι μόνοι που γνωρίζουν τα εσωτερικά πράγματα και δεν επιλέγουν να  σκοινοβατούν ανάμεσα σε διανοουμενίστικες προσεγγίσεις του παρελθόντος ,που θα απολάμβαναν την πλήρη αποτυχία και την  μηδενική ανοχή στον ελληνικό χώρο...