Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Σημείο προόδου ή σημείο καιρών;

Βένη Μουζακιάρη


 Είναι δυνατόν οι μέρες και οι εξελίξεις να ξεπερνούν τον άνθρωπο;
Είναι δυνατόν το άτομο να μένει αμέτοχο και άβουλο μπροστά στις εξελίξεις;

Η απάντηση ασφαλώς είναι ναι.

Οι καιροί δεν θα περιμένουν τον άνθρωπο. Το άτομο σε πολλές περιπτώσεις εγκλωβίζεται και αυτοπεριορίζεται σε φαύλους κύκλους .Εγκλωβίζεται σε ατέρμονους, επαναλαμβανόμενους κύκλους άσκοπης αναζήτησης και άκαιρου στοχασμού και χάνει την ουσία και την ροή της εξελιξης.
           Πρίν δύο εβδομάδες η κομματική βάση της ΝΔ έλαβε δράση,ώστε να εκλέξει τον επόμενο πρόεδρο της.Η όλη εγχειρηματική διαδικασία κρίθηκε πρωτόγνωρη (ναι όντως για την ΝΔ),δημοκρατική (επίσης ναι ) και σημείο προόδου.(..).Το τελευταίο απαιτεί συζήτηση και ανάλυση.
          Ο εσωκομματικές αυτές εκλογές, αν το σκεφτούμε σοβαρά και ρεαλιστικά ,αποτέλεσαν μονόδρομο για την πορεία των εξελίξεων. Η ήττα του κόμματος , που έδειχνε μια έλλειψη εμπιστοσύνης και πλεόνασμα δυσπιστίας στην κυβέρνηση της ΝΔ, το γεγονός πως ο Κώστας Καραμανλής έθετε εαυτόν εκτός αρχηγίας αλλά και η  ιδιαίτερα επικρινόμενη και αμφισβητούμενη εικόνα της ΝΔ δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν πουθενά αλλού πέρα από τις εκλογές.
Ο κόσμος της ΝΔ, ιδιαίτερα απογοητευμένος από την συνολική εικόνα της παράταξής του δεν ήταν σε θέση να μην μιλήσει και να επιτρέψει ή να δεχτεί μια ακόμη αρχηγία, επιλεγμένη και ερχόμενη από συνέδρους και κομματικά στελέχη. Ο κόσμος ζητούσε και επιδίωκε την αλλαγή.
       Οι εξελίξεις μας είχαν προσπεράσει..Όσοι επέτρεπαν στον εαυτό τους να αναζητά ή να αποζητά την πεπατημένη θα αποτελούσαν τον μεγάλο ηττημένο. Όποιος δεν μπορούσε εκείνη την χρονική στιγμή να μετρήσει την κατάσταση και να αντιληφθεί τα ζητούμενα της βάσης δεν θα ήταν ο νικητής.
         Επομένως η πρόταση για προσφυγή της βάσης στις κάλπες δεν υπήρξε απαραίτητα ή μόνο εσωκομματική πρόοδος και πλήρης εκδημοκρατισμός των θεσμών και διαδικασιών , αλλά αποτέλεσε αποτέλεσμα και ζητούμενο των καιρών.
          Σε ένα μεγάλο χρονικά μέρος της κυβέρνησης της ΝΔ, οι εξελίξεις και ο χρόνος προσπερνούσε την δράση και πολλές φορές και την σκέψη των δρώντων. Δεν συγχρονίζονταν η εξέλιξη και κλιμάκωση της κρίσης με την συνειδητοποίηση της ίδιας της κρίσης και την διαχείρισή της. Το όποιο χρονικό ή αφύπνισης έλλειμμα στοίχιζε σε ηθικό και κομματικό κόστος.
           Η Παρατήρηση και Μελέτη των καιρών
είναι απαραίτητη και ακόλουθο της πολιτικής ευφυίας ...Δεν επιτρέπεται να μένουμε πίσω ή αμέτοχοι στο παρόν και στο μέλλον.
Διαβάζουμε τις εξελίξεις, μετράμε την κατάσταση, συνειδητοποιούμε τις τάσεις και τα ρεύματα.
Δεν παρασυρόμαστε ,αλλά και δεν παρασύρουμε.
Αυτές δεν είναι απλά σύγχρονες στρατηγικές γραμμές,είναι κατευθύνσεις διαχρονικές,που απαιτούν στρατηγική, μεθόδευση, στόχευση και πράξη. Είναι η τακτική του κάθε Νικητή. Θα είναι η τακτική που θα αναδείξει τον επόμενο Πρωθυπουργό (την επόμενη στιγμή ασφαλώς που συνταγματικά και νόμιμα θα ψηφίσουμε καθώς πολλά άκαιρα, άσκοπα για το γενικό καλό και "ιδιαίτερα" ακούγονται).