Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Ευρώπη: Το πρόβλημα και το ενδεχόμενο μέλλον

"Η Ελλάδα θα βγεί πρώτη από την κρίση", δήλωσε ο πρωθυπουργός.
Αφού πρώτοι μπήκαμε, πρώτοι μάλλον θα έπρέπε και να βγούμε (FIFO με όσους μοιράζομε το ίδιο αντικείμενο σπουδών).

Θα μπορούσε όμως κάποιος να σκεφτεί, πως δεν έχει σημασία αν η Ελλάδα διαδραμάτισε την Πρώτη για κάθε Σύμφωνο Συννενοήσης, Σταθερότητας, Ανάπτυξης ή και Σωτηρίας που θα ακολουθήσει μέσα στην ΕΕ.
Θα μπορούσαν, ασφαλώς, να συντρέχουν λόγοι αδυναμίας που δε θα μας επέτρεπαν να προσπεράσουμε εύκολα και πρώτοι στη σειρά  τις φάσεις της κρίσης και της καθόδου.
Το κύμα μέτρων λιτότητας που περιγράφει πολλές δυνάμεις της ΕΕ, ισχυρές ή αδύναμες, δεν είναι τυχαίο. Ισχυροί και αδύναμοι πόλοι δυνάμεων (αυθαίτερα αναφέρω πόλοι δυνάμεων, καθώς η εθνική οντότητα ζει και βασιλεύει μέσα στην Ένωση) διαπίστωσαν σήμερα ή έστω χθες ελλείμματα, χρέη, δημοσιονομικές παραβάσεις, ανόητους πολιτικούς, αδύναμα οικονομικά μοντέλα του παρελθόντος, ελλιπή νεωτεριστικά οικονομικά μοντέλα και έσπευσαν να υιοθετήσουν στάση πειθαρχίας και αυστηρές γραμμές στην οικονομική τους ζωή.

Αναμένουμε να δούμε το ειλικρινές αποτέλεσμα της πειθαρχίας αυτής και αν τελικά θα μπορέσει να λειτουργήσει. Το ζήτημα της Ελλάδας, ανάγεται πλέον σε ζήτημα πολλών. Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν από την αρχή πως ένα πρόβλημα στην Ένωση και ειδικά οικονομικής υφής είναι και παραμένει πρόβλημα πολλών ή και όλων. Η σύνδεση των ευρωπαϊκών οικονομιών είναι τόσο πραγματικό γεγονός, που δε θα μπορούσε να επιτρέψει καμια αυτόνομη πολιτική.

Μερίδα, όμως, της ελίτ των Ευρωπαίων ηγετών δεν το παραδέχονταν, δε θα τολμήσω να πω δεν το αντιλαμβάνονταν καθώς τότε οδηγούμαστε σε ζήτημα νοημοσύνης και όταν τίθενται ζητήματα νοημοσύνης στην ελίτ, το τέλος αρχίζει να σχηματίζεται.

Ο ηγέτης

Εκτός από τις οικονομικές αδυναμίες, που διαπιστώθηκαν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, τα οποία ενδεχομένως να  καταδεικνύουν μια βαθύτερη κρίση σε ζητήματα οικονομικής θεωρίας και ανάλυσης και όχι απλώς σε διαχείρισης και κυβερνητικής ικανότητας, εκείνο που τελικά αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη σύγχρονη ευρωπαϊκή έλλειψη είναι η απουσία ενός ηγέτη.
Θα συμφωνήσω πως έχουμε να κάνουμε με συλλογικά ζητήματα.
Θα συμφωνήσω πως απειλήθηκε και συνεχίζει να απειλείται η σταθερότητα στα κράτη μέλη.
Ένας ηγέτης, όμως, θα μετρούσε πολύ στις στιγμές που ζήσαμε και σε όσες θα ζήσουμε.

Πώς θα μπορούσε να είναι αυτός ο ηγέτης; 

Μια πολιτική προσωπικότητα, που δε θα προκαλούσε, δε θα εξέταζε κάθε σχέδιο διάσωσης με καχυποψία για τα εθνικά του συμφέροντα. Θα διακατέχονταν από ένα στοιχείωδες πολιτικό όραμα για την Ευρώπη και θα επιδείκνυε την ειλικρινή διάθεση να συνεχίσει η εξέλιξη της ΕΕ.
Αντίθετα, οι ηγέτες σήμερα παρουσιάζονται  μόνο σαν υπερασπιστές των οικονομικών τους συμφερόντων.

Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερο γίνεται λόγος για εθνικά νομίσματα, για πληθωριστικές πολιτικές για το προνόμιο των υποτιμήσεων (ΕΛΕΟΣ!!!). Μέχρι και για κορνίζες Γερμανών οικονομολόγων με μότο την επιστροφή στο μάρκο ακούσαμε..
Μήπως τελικά ο μεγάλος και ο πλέον σημαντικός Ευρωπαίος λήπτης πολιτικής και οικονομικής απόφασης, η Γερμανία, έχει τελματώσει ευρωπαϊκά-ενωσιακά; Μήπως στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν την οικονομική τους διάσταση, έχασαν το δάσος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και συνέχειας;
Μήπως η ετικέτα του Ευρωπαίου δημιουργού και οραματιστή δεν περιγράφει πλεόν την Γερμανία;

Και ας μην παρασυρόμαστε, δεν είναι προσωπικό θέμα και ευθύνη της Μέρκελ.
Το όλο ζήτημα της Ένωσης θα πρέπει να τεθεί υπό αναθεώρηση. Υπάρχουν νέα δεδομένα και  νέα ζητούμενα για να συνεχίσουμε να κινούμαστε στην ίδια ιδεολογική και πρακτική φιλοσοφία. Η Έυρώπη αλλάζει, ίσως και αυτό να είναι το σωστό για να μπορέσουμε, ίσως και μισό και πλέον αιώνα από την αρχή, να διαπιστώσουμε τι είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε..

Τα κοσμιτικά επίθετα, τέλος και οι ανόητοι χαρακτηρισμοί που υιοθετήθηκαν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών στη διάρκεια του χειμώνα, καταδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία, το αληθές του γνωμικού μηδε προ του τέλους μακάριζε...(δεν θα μπορούσα να μην το αναφέρω καθώς το PIGS ενόχλησε πολύ.)

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Politics by Objectives

H πολιτική αστάθεια και η αδύναμία να υπάρξει έντονη και ορθή πολιτική βούληση, δεν μπορεί παρά να αποτελέσει, ίσως, ένα τραγικό εμπόδιο στην διάσωση της εθνικής μας οικονομίας.
Πόσο δύσκολο ή ίσως πόσο ιδεαλιστικό είναι να ζητήσουμε, από την όποια πολιτική ελίτ έχει απομείνει να κάνει μόνο τη δουλειά της και να παραμερίσει τις κομματικές, μη πολιτικές, μη ουσιώδεις, μη εθνικά χρήσιμες, μη οικονομικά αποδοτικές, μη up to date ασχολίες της εν τέλει...

Το γεγονός πως κάποιοι ψηφίστηκαν να εκπροσωπήσουν μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης και αντ' αυτού επιδίδονται σε έσχατης τάξης παραγοντισμό και μικροπολιτική δραστηριότητα, καταδεικνύει το γεγονός πως δεν έχουν καταλάβει τίποτε από τα όσα λαμβάνουν χώρα..
Οι παράγοντες μικροκομματικού επιπέδου δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν και ελπίζω και τίποτε να πάρουν από το υπο ΔΝΤ κηδεμονία ελληνικό κράτος..

Ίσως μέχρι σήμερα να είχαμε τους πολιτικούς που μας άξιζαν...
Τώρα όμως που γνωριζουμε την πραγματική διάσταση της μεταπολιτευτικής διακυβερνητικής πρακτικής, δεν αλλάζει κάτι;

Η γνώση αλλάζει τα πράγματα..Η πολιτική κουλτούρα μας ως Έλληνες θα πρέπει να κατευθυνθεί αποκλειστικά με βάση ορθολογικά κριτήρια και κίνητρα..
Μεγιστοποίηση της χρησιμότητας της ψήφου. Επαγγελατική-επιχειρησιακή πολιτική.
Politics by Objectives..
Να κερδίζουμε πολιτική στο εξής.
Να ψηφίζουμε πολιτικούς που θα καταστήσουν την πολιτική δέλεαρ προς απόκτηση..
Αυτος ο στόχος ο πολιτικός.
Κίνητρα για όλους. Όφελος για όλους.
Μεγιστοποιούμε το κέρδος που μπορούμε να πάρουμε από την ψήφο μας. Όχι κατ' ανάγκην υλικό ή πρακτικό ή απτό...
Ας νικήσει η ιδέα της πολιτικής  στην τελική..Ας αισθανθούμε την ικανοποίηση, ας είναι αυτό το μόνο δέλεαρ, αρκεί...
Αυτός ο στόχος ο πολιτικός, καθώς ο στόχος ο οικονομικός δεν τίθεται και δεν ελέγχεται εθνικά και ελληνικά anymore..