30 Νοεμβρίου τι;

              Μουζακιάρη Βένη

Μετά τις χθεσινές τελευταίες συγκεντρώσεις των δυο υποψηφίων ( και βέβαια με τον τον κ. Ψωμιάδη τρίτο) προκύπτει εύλογα το ερώτημα μετά τις 29 Νοεμβρίου τι;
              Μετά τις 29 Νοεμβρίου, πώς ξανασυσπειρώνεται και με ποιον τρόπο εντάσσεται όλη η κομματική βάση  σε ενιαίο πλάισιο δράσης με τον ίδιο αρχηγό ,που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις  σίγουρα στους μισούς δεν θα είναι αρεστός;
             Οι υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ ,το βράδυ της  27ης  Νοεμβρίου έβαλάν τελεία στον προεκλογικό τους αγώνα με δυο ,ιδιαίτερης και σημαντικής προσέλευσης κόσμου ,συγκεντρώσεις.
Παρουσιάστηκαν δυνατοί ,έδωσαν τις τελικές τους απαντήσεις ,διατύπωσαν για ακόμη μια φορά τους στόχους και τα ζητούμενά τους, αποποιήθηκαν κάθε μομφή ,προερχόμενη από την αντίπαλη ομάδα. Χαιρέτησαν τους φίλους ΝΔκράτες, παρουσίασαν τους φίλους-στελέχη της ΝΔ και αναμένουν το αποτέλεσμα της κάλπης...
              Έφτασαν οι ημέρες για την τελική έκβαση του προεκλογικού αγώνα. Η εκλογική διαδικασία αρχίζει αύριο στις 7 και ολοκληρώνεται μετά από δώδεκα ώρες ,στις 7 το απόγευμα. Ακολουθεί η γνώριμη διαδικασία της ψηφομέτρησης ,ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και βέβαια οι μετεκλογικές δηλώσεις (νίκης -ήττας) των υποψηφίων.
             Το ερώτημα ουσίας όμως παραμένει: Μετά τις 29 τι;
(Με την μόνη επιφύλαξη ασφαλώς πως ο προεκλογικός αγώνας θα λήξει αύριο .. ). Πέρα από το  γεγονός, πως ο αυριανός (κυριολεκτικά) αρχηγός θα πρέπει να προσαρμοστεί ο ίδιος  αλλά και να προσαρμόσει το έμψυχο κόμμα πάνω του, θα πρέπει αναγκαία και άμεσα  να προσπεράσει την προεκλογική διαδικασία  και να καταστεί ο αρχηγός ,αν όχι ευρείας και μεστής αποδοχής τουλάχιστον ο αρχηγός ,αποδέκτης σεβασμού,μικρών αντιδράσεων και μηδενικής άρνησης. Η αντιπολίτευση και  η παρακολούθηση των εσωτερικών εξελίξεων στην χώρα, αναμένεται επιτακτικά να αποτελέσει το μοναδικό στόχο της ΝΔ και του ίδιου του αρχηγού.
Μόνο μέσα από την σωστή ,δυναμική και δίκαιη αντιπολίτευση ,η ΝΔ θα αποκτήσει τον πολιτικό της βηματισμό και θα εκφράσει μεγάλο μέρος της κομματικής της βάσης.
            Ο κύριος αντίπαλος της ΝΔ είναι το Πασόκ .Δεν είναι ούτε η Μπακογιάννη ούτε ο Σαμαράς.
Το Πασόκ είναι η αντίπαλη πολιτική παράταξη και στο Πασόκ θα πρέπει να εξαντληθεί κάθε περιθώριο αμφισβήτησης και κριτικής σε πλαίσιο δικαίου και ορθής σκέψης ασφαλώς.Η νέα ημέρα για την ΝΔ θα πρέπει να χαρακτηρίζεται σε πρώτο και τελικό βαθμό από ορθολογισμό,δικαιοσύνη και λογική .Είναι επιτακτικό και αναγκαίο η επόμενη ημέρα να μην φέρει εσωκομματικές κακεντρέχειες ,αλλά αποκλειστικά διάθεση για προσφορά έργου , πάντα στην κατεύθυνση της εποικοδομητικής κριτικής και παρακολούθησης των πράσινων εργασιών και προσπάθειών.
            Ο νέος αρχηγός της ΝΔ είναι αναγκαίο να φέρει και να μεταδώσει πνεύμα δικαιοσύνης και διάθεσης για προσφορά ,με περιορισμό στο ελάχιστο της μικροπολιτικής και ιδιοτέλειας ( αναφέρω περιορισμό καθώς η πλήρης εξαφάνιση δεν είναι εφικτό ενδεχόμενο..).
              Οι εξελίξεις θα έρθουν από την επόμενη ημέρα ,έρχονται αύριο. Το όποιο αποτέλεσμα ,όμως οφείλει να τύχει ευρείας και καθολικής  αποδοχής .Ο αρχηγός μπορεί να μην είναι καθολικής επιλογής ,αλλά είναι αναγκαίο να είναι αποδεκτός και να θέσει τις αρχές του και τις αξίες του σε δημοκρατικό, αξιοκρατικό και αναμφίβολα σύχρονο πλαίσιο έκφρασης και δράσης..

Η Ελλάδα απαιτεί την διαφορά

Μουζακιάρη Βένη


                         Η οικονομική ,κοινωνική και πολιτική διαχείριση της Ελλάδας απαιτεί ιδιαίτερες μεθόδους και πρακτικές, κατά βάση συνδυαστικές.Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει να επιδείξει μια ιδιόμορφη λειτουργική διαδικασία με αγκυλώσεις και  λειτουργικές ανασφάλειες σε έναν αισθητά εμφανή βαθμό.
                       Η οικονομική κρίση ,που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ και αντιμετωπίστηκε πρακτικά και σχετικά  άμεσα  στην αμερικανική επικράτεια ασφαλώς και επηρέασε την παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα.Για την Ελλάδα ,με την πρότερη δυσμενή οικονομική δράση της ως δεδομένη , η χρηματοοικονομική κρίση είχε καθαρά και συνειδητά διττή σημασία.Απο τη μια υπήρξε ένας παράγοντας οικονομικής επιβάρυνσης και αστάθειας των μελλοντικών χρηματοοικονομικών κινήσεων και από την άλλη λειτούργησε σαν άλλοθι. Μπροστά δηλαδή στην κρίση και στην παγκόσμια αναστάτωση ,η Ελλάδα έκρυψε τις ατυχείς έως και δυσμενείς οικονομικές της αποφάσεις και τελικά προφασίστηκε κρίση.
                   Αυτό είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα λειτουργίας και δράσης της Ελλάδας που επηρεάζει και αντανακλά την συνολική της πορεία σε επιπρόσθετα πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.Αυτό ακόμη είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα για να κατανοήσουμε το γιατί στην Ελλάδα τα όποια θεωρητικά μοντέλα οικονομικού,πολιτικού και ιδεολογικού επιπέδου χρειάζονται αναδιαμόρφωση για να κατανοηθούν σε πρώτο στάδιο και τελικά να εφαρμοστούν.
                          Τα δύο κόμματα εξουσίας ,προτάσσουν σαν σημαία τους κάποιες πολιτικές τοποθετήσεις και ιδεολογίες με σκοπό να πείσουν και να επικοινωνήσουν ένα μελλοντικό πολιτικό διακύβευμα.Αυτές οι τοποθετήσεις έχουν ρίζες και εμπειρία εφαρμογής κυρίως στις ΗΠΑ και σε ιδιαίτερα αναπτυγμένες πολιτικά και κοινωνικά χώρες της Ευρώπης. Οι χώρες αυτές περισσότερες διαφορές παρά κοινά στοιχεία παρουσιάζουν σε σχέση με την Ελλάδα σε επίπεδο δομής ,διάρθρωσης και πολιτικής αντίληψης.
                           Η κατάσταση αυτή  καθιστά σαφές το γεγονός πως οποιαδήποτε προσπάθεια  ακριβούς ταύτισης και προσομοίωσης των θεωρητικών μοντέλων στα ελληνικά εσωτερικά πράγματα θα είναι αποτυχημένη.Στην Ελλάδα οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί.Οι βάσεις έχουν τεθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Εξελίξεις και πρόοδος ασφαλώς είναι στο πρόγραμμα ,αλλά και πάλι η εξέλιξη πραγματοποιείται πάνω στις παρούσες βάσεις και υποδομές ,που το παρελθόν είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους.
                  Οποιοσδήποτε υπαινιγμός περί φιλελευθερισμού, νεο-φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας  θα συμβάλλει απλά και μόνο στην διαμόρφωση ενός θεωρητικού (για μερικούς πλασματικού) υποβάθρου πολιτικής σκέψης και δράσης. Η Ελλάδα λειτουργεί συνδυαστικά. Κάθε θεωρητικό μοντέλο για να επιβιώσει στον ελληνικό χώρο θα πρέπει να προσαρμοστεί και να συνδυάσει πρακτικές και αντιλήψεις.
                      Καθώς τα οικονομικά ζητήματα ,δρομολογούνται και αντιμετωπίζονται σε κοινοτικό πλαίσιο αποφάσεων και ρυθμίσεων (παρά τις όποιες αντιδράσεις τελικά η κοινοτική δράση είναι αυτή που υπερισχύει και ουσιαστικά ισχύει),το επίκεντρο της προσοχής μας οφείλει να είναι στην  αντιμετώπιση κοινωνικών ζητημάτων. Η ΕΕ και πάλι θέτει ρυθμιστικό και κανονιστικό πλαίσιο ,αλλά η κάθε χώρα έχει την ευθύνη για την αποτελεσματική εξέλιξη και ευημερία σε κοινωνικό επίπεδο. Μια αυτούσια εφαρμογή ιδεολογίας για ακόμη μια φορά δεν θα τύχει αποτελεσματικής εφαρμογής και αποδοχής. .Η προσαρμογή ,έστω και στοιχειώδης, στα ελληνικά πράγματα καθίσταται αναγκαία. Η κοινή γνώμη ,η συνήθεια που έχει οδηγήσει σε έθιμο αλλά και οι γραφές του παρελθόντος καθίστανται σε μεγάλο βαθμό αναθεωρητικοί παράγοντες για οποιαδήποτε αλλαγή.
                 Καλώς ή κακώς αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και μέσα στην οποία κινούμαστε. Για τους "πολύ Ευρωπαίους" ,η ελληνική πρακτική θεωρείται βαρίδιο.Η ελληνική δράση και συνήθεια είναι γνωστή σε ευρωπαϊκό επίπεδο .Τα βήματα όμως που γίνονται για μια αρμονική ευρωπαϊκή σύμπλευση ,αν όχι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά είναι υπαρκτά.
Αυτό όμως που μας αφορά και μας αγγίζει είναι οι παράγοντες που μπορούν με κάθε δικαιοδοσία να διαδραματίζουν ρόλο και να διαμορφώνουν πρακτική,δηλαδή τα κόμματα, να κατανοούν την πραγματικότητά  ,να μην την περιθωριοποιούν και να την εντάσσουν στο προεκλογικό τους πρόγραμμα. Δεν υπονοούμε ασφαλώς αποδοχή και διαιώνιση της κατάστασης ,αλλά πραγματική κατανόηση και κατ έπέκταση ουσιαστική αντιμετώπιση.. Ναι να προσαρμοστούν οι ιδεολογίες ,αλλά αυτό να καταστεί εμφανές και σαφές .Να γνωρίζουμε πως από ένα υπαρκτό και δυνητικά εφαρμόσιμο ιδεολογικό πλαίσιο ,ορισμένα σημεία γίνονται αποδεκτά και κάποια όχι. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα καταφέρουμε να μην συγχέουμε όρους,τοποθετήσεις,θεωρητικές προσεγγίσεις και τους τελικούς μας στόχους και ζητούμενα.
                     Ας μην κατηγορούμε λοιπόν τους πολιτικούς που επιχειρούν τέτοιου είδους συνδυαστικές προσεγγίσεις γιατί ουσιαστικά ίσως είναι οι μόνοι που γνωρίζουν τα εσωτερικά πράγματα και δεν επιλέγουν να  σκοινοβατούν ανάμεσα σε διανοουμενίστικες προσεγγίσεις του παρελθόντος ,που θα απολάμβαναν την πλήρη αποτυχία και την  μηδενική ανοχή στον ελληνικό χώρο...

"κλεμμένο από την Καθημερινή"
απλά και λιτά είναι ότι πιο σωστό έχει ακουστεί εδώ και πολλές μέρες και ίσως αποτελεί την ουσία της ιδεολογικής αναζήτησης και ανησυχίας στην ΝΔ.


                                                Ο ευέλικτος φιλελευθερισμός

Του Γιωργου Κ. Ψαλτη*
Η συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις μέρες εντός της Ν.Δ. είναι προφανές ότι απευθύνεται στην ευρύτερη κοινωνία, η οποία ευλόγως την παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον. Εχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία ο διάλογος αυτός να γίνεται με ειλικρινείς όρους. Που σημαίνει πρωτίστως να καταστεί ευκρινής ο διαχωρισμός της ιδεολογίας, από την πολιτική τοποθέτηση, πόσω μάλλον την εκάστοτε εκλογική συμπεριφορά.
Στη χώρα μας, συγκροτημένος διάλογος στην ιδεολογική οικογένεια της κεντροδεξιάς, η οποία πρόσφατα τιτλοφορήθηκε «κοινωνικός φιλελευθερισμός», έχει να γίνει πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Υπενθυμίζεται ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο αντίστοιχος -της Ν.Δ.- πολιτικός χώρος καταλαμβάνεται από πολύ περισσότερα του ενός κόμματα, οριζόμενα ιδεολογικά ως χριστιανοδημοκρατικά, φιλελεύθερα, νεοφιλελεύθερα ή και συντηρητικά. Για να είναι λοιπόν ειλικρινής ο διάλογος στη Ν.Δ. πρέπει εξαρχής να γίνει από όλους αποδεκτό ότι η ελληνική κεντροδεξιά εσφαλμένα εκλαμβάνεται ως ιδεολογία, καθώς επί της ουσίας είναι πολιτική τοποθέτηση.
Από την άλλη πλευρά, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας επικράτησε η αίσθηση ότι τη νίκη στις εκλογικές αναμετρήσεις προσφέρει ο λεγόμενος μεσαίος χώρος. Ο οποίος βέβαια όχι μόνον δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ιδεολογία, αλλά ούτε καν πολιτική τοποθέτηση, καθώς προδήλως συνιστά την εκλογική συμπεριφορά μιας άθροισης ψηφοφόρων, η οποία προκύπτει με βάση το διακύβευμα της εκάστοτε αναμέτρησης.
Για να γίνει ακόμη πιο σαφές αρκεί η εξής υπόμνηση: Ο λεγόμενος μεσαίος χώρος ψήφισε Σημίτη το 1996 και το 2000, γνωρίζοντας ότι είναι κεντροαριστερός, Καραμανλή το 2004 και το 2007, γνωρίζοντας ότι είναι κεντροδεξιός και Παπανδρέου το 2009 γνωρίζοντας, αν μη τη άλλο, ότι είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Θα ήταν παράλογο προφανώς να ισχυρισθεί κάποιος ότι οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι άλλαξαν κάθε φορά ιδεολογία! Επέλεξαν, με βάση το διακύβευμα της εκάστοτε αναμέτρησης, τη λύση που θεωρούσαν ορθολογικότερη και αποτελεσματικότερη. Αυτονόητο είναι επίσης ότι εάν στη χώρα μας υπήρχαν περισσότερα κόμματα με διάθεση κυβερνησιμότητας και ξεκάθαρες ιδεολογικές τοποθετήσεις, οι λεγόμενοι μετακινούμενοι ψηφοφόροι θα ήταν σημαντικά λιγότεροι.
Σε κάθε περίπτωση, ουδείς αρνείται ότι ζούμε στην εποχή του πραγματισμού στην οποία περισσότερη σημασία έχουν τα προσδοκώμενα οφέλη μιας πολιτικής και λιγότερη το ιδεολογικό υπόβαθρό της. Αποδεκτές πολιτικές για τους πολίτες είναι ευλόγως εκείνες τις οποίες διαισθάνονται ως υλοποιήσιμες.
Πρέπει επιτέλους να γίνει σαφές στον χώρο της κεντροδεξιάς κάτι που δυστυχώς δεν έχει απασχολήσει τον εν εξελίξει διάλογο. Καλώς ή κακώς τις εκλογές του 2004 και του 2007 δεν τις κέρδισαν οι ιδέες και θέσεις της Νέας Δημοκρατίας, αλλά η προσωπικότητα του Κώστα Καραμανλή και η προσδοκία αντιμετώπισης δύο συγκεκριμένων προβλημάτων: της διαφάνειας και της επανίδρυσης του κράτους, τα οποία ασφαλώς δεν ζητούσαν ιδεολογικές λύσεις, αλλά πραγματιστικές. Το δε 2009, όταν οι ψηφοφόροι προτίμησαν την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, δυσπιστώντας προς την αποτελεσματικότητα της Νέας Δημοκρατίας, δεν ηττήθηκε βέβαια η ιδεολογία της Ν.Δ. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι ηττήθηκαν οι αρχές και οι θέσεις της Ν.Δ., ότι ηττήθηκε ο σύγχρονος οικονομικός φιλελευθερισμός, όπου αναπτύσσεται υπεύθυνη επιχειρηματικότητα και το κράτος παρέχει δικλίδες που διασφαλίζουν, ισορροπούν και ελέγχουν το πεδίο οικονομικής δραστηριότητας, η προσδοκία ενός ευέλικτου και έξυπνου κράτους ή το όραμα μιας συνεκτικής κοινωνίας ευκαιριών για όλους;
Ο φιλελευθερισμός υπήρξε ανέκαθεν ευέλικτος. Και καλό θα ήταν επιτέλους η ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας να αναδειχθεί ευκρινώς και με τρόπο που θα αποδεικνύει τόσο τον ορθολογισμό, όσο και την αποτελεσματικότητά της.

* Ο κ. Γιώργος Κ. Ψάλτης είναι πρόεδρος του Κέντρου Πολιτικής Ερευνας και Επικοινωνίας (ΚΠΕΕ)
αναζήτησης και ανησυχίας στην ΝΔ.

Ποιος όμως απειλεί;

 Μουζακιάρη Βένη

Η απειλή δεν διαμορφώνει καταστάσεις. Δεν μπορεί και δεν  διαμορφώνει παρόν και σίγουρα δεν μπορεί και δεν διαμορφώνει μέλλον.
Η απειλή είναι απειλή και όσοι απειλούν δεν είναι τίποτε άλλο, παρά εκείνοι που απειλούν.

Οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες ,όσα αρέσουν και όσα δεν αρέσουν ,όσα επιδοκιμάζονται και όσα δεν επιδοκιμάζονται είναι απόψεις υποκειμενικές ,που εκφράζουν όσους τα εκφράζουν και κανέναν άλλον.

Ο πολιτικός αγώνας δυστυχώς αρκετές φορές ενέχει στοιχεία απειλής. Η απειλή είναι ,αναμφίβολο ,πως θα επηρεάσει και πιθανότητα θα οδηγήσει σε λαθεμένες αντιλήψεις και εικόνες.
Δεν είναι όμως ένα μέσο που χρησιμοποιείται εύκολα. Δεν είναι ένα μέσο που εκφράζει πολλούς (ευτυχώς!!!). Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να "απειλήσει" θα πρέπει να συντρέχουν λόγοι που τον οδήγησαν εκεί.
Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν οι απειλές. Με φοβίζουν και δεν μου επιτρέπουν να σκεφτώ καθαρά...
Αυτή όμως είναι η δική μου άποψη. Κάποιος άλλος μπορεί να σκέφτεται διαφορετικά. Δεν είναι σεβαστό ,αλλά κατά βάση και θεωρητικά μιλώντας είναι αποδεκτό.

Αγώνας Ιδεολογίας

 Μουζακιάρη Βένη

               Όταν κάποιος δηλώνει κεντρώος είναι κεντρώος και όταν  κάποιος δηλώνει ή τα λεγόμενά του υποδηλώνουν δεξιά λογική είναι δεξιός .Τι προκύπτει όμως όταν στη συνέχεια διαπιστώνουμε πως στην ομάδα του πρώτου εντάσσονται δεξιοί και στην ομάδα του δεύτερου  κεντρώοι; Σύσχυση ιδεολογιών, απόψεω;
Αυτό που σίγουρα δεν προκύπτει είναι ενιαίες και περιχαρακωμένες γραμμές και ιδέες. Δεν προκύπτει ταύτιση και τυφλή καθοδήγηση, αλλά ούτε  και δύο  απόλυτες δογματικές πολιτικές γραμμές...
                  Δηλαδή η κεντρική ιδέα της αντιπαράθεσης και ο διαχωρισμός τύπου "δεξιοί και κεντροδεξιοί", τελικά  δεν υφίσταται σύμφωνα με τις τελικές τοποθετήσεις και προσχωρήσεις των στελεχών της ΝΔ.
Συγκεκριμένα παρατηρούμε πως στελέχη με έντονα εκσυγχρονιστικό και κεντρώο πνεύμα δεν ακολουθούν την προσπάθεια της κα Μπακογιάννη και αντίστοιχα στελέχη με διαχρονική δεξιόστροφη παρουσία στο κόμμα δεν συντάσσονται με τον κ.Σαμαρά..
 Μια λογική εξήγηση σε αυτή την επικρατούσα πλεόν κατάσταση είναι πως τα στελέχη, αλλά και κατ'επεκταση τα άτομα της βάσης, δεν θεωρούν την ιδεολογική γραμμή και κατεύθυνση του αρχηγού ως το κυρίαρχο κριτήριο επιλογής. Αντίθετα καταλήγουν και επιλέγουν μια συνδυαστική προσέγγιση και μέθοδο.
Αυτό είναι απόλυτα δικαιολογημένο καθώς το κόμμα είναι ένας διευρυμένος ιδεολογικά χώρος,στον οποίο  κάθε άτομο της εκλογικής βάσης μπορεί  να εκφραστεί ιδεολογικά και να αποκτήσει πολιτικά και κομματικά ερείσματα.
            Καθώς ακούς τους υποψήφιους αρχηγούς, διαπιστώνεις πως τοποθετείται ως θέμα μείζονος σημασίας η ιδεολογική σημαία  και η μετέπειτα ιδεολογική εξέλιξη του κόμματος.
Η διαπίστωση αυτή θα μπορούσε να συμβάλλει αποφασιστικά και καταλυτικά σε ένα εξαιρετικής σημασίας ζήτημα, στην ιδεολογική και πολιτική αποσαφήνιση του κόμματος και στον πλήρη διαχωρισμό από την πολιτική υπόσταση και τα όσα πρεσβεύει το Πασόκ..
         Ο σοσιαλισμός, που έχει σαν βάση το Πασόκ φαίνεται στις μέρες μας να μην μπορεί να βρει εύκολα πεδίο εφαρμογής,καθώς έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά οι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί. Επομένως είχε καταστεί εμφανής μια προσέγγιση της πράσινης πολιτικής σε ΝΔκρατικές πρακτικές .
         Η προσπάθεια αυτή, να διαχωριστεί και να αποσαφηνιστεί, δηλαδή το κόμμα ιδεολογικά, βρίσκει συμμετόχους τους υποψήφιους αρχηγούς..Αλλά από κει και πέρα ο καθένας θα επιλέξει με τα δικά του κριτήρια, τα οποία πολύ πιθανό να είναι πιο απτά, πιο προσεγγίσιμα ή light κριτήρια..
        Σε αυτό όμως που αξίζει να εστιάσουμε και είναι πάρα πολύ σημαντικό είναι το γεγονός πως η αντιπαράθεση έχει ως θέμα την ιδεολογία  και κλιμακώνεται πάνω σε τέτοιας φύσεως και μορφής επιχειρήματα..
Οι ψηφοφόροι έστω και θεωρητικά μπαίνουν σε μια διαδικασία να αναζητήσουν και να κατανοήσουν σε ποιον πιστεύουν, τι πρεσβεύει, τι θέλουν και πώς θα πετύχουν προσωπικούς και συλλογικούς στόχους.
         29 Νοεμβρίου η εκλογή...
Ιδεολογικά επιχειρήματα (και όχι μόνο)..
Διαφορετικές γραμμές, διαφορετικοί μηχανισμοί και διαφορετικές προσωπικότητες. Ας μην  προσπεράσουμε  όμως το γεγονός, πως το ζητούμενο από όλες τις  πλευρές είναι τό ίδιο και σύμφωνα με αυτα τα  κοινά μας συμφέροντα και ζητούμενα οφείλουμε να κινούμαστε..Από 30 του μήνα τα ζητούμενα οφείλουν να είναι κοινά, οφείλουν να στέκονται μακρία από μικροπολιτικές και από πολιτικές φιλοφοξίες, που "ξενερώνουν" την βάση και όσους ασχολούνται με το κόμμα.

Όταν η επόμενη μέρα διαψεύδει...

  

Μουζακιάρη Βένη

  Η Αλήθεια και η Ειλικρίνεια είναι δύο έννοιες πάρα πολύ σημαντικές για τον πολιτικό χώρο.

Το να λές την αλήθεια είναι ένδειξη ευθύτητας και καθαρής σκέψης. Πιστεύεις σε όσα λες, σε όσα πιστεύεις και δεν φοβάσαι να αποκαλύψεις την σκέψη σου. Η πολιτική αλήθεια στις μέρες μας αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και ζήτηση καθώς απουσιάζει αισθητά από τον πολιτικό χώρο έκφρασης και δράσης.

 Ενδεικτικό παράδειγμα είναι οι μέρες που ακολούθησαν την εκλογική αναμέτρηση της 4ης Οκτωβρίου.

Η νέα κυβέρνηση, αδύναμη να εκπληρώσει τις πλούσιες προεκλογικές υποσχέσεις, εφαρμόζει μέτρα οικονομικής οργάνωσης και διάρθρωσης που δεν διακρίνονται από ιδιαίτερα φιλολαϊκό πνεύμα.

Σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο κ. Παπανδρέου και τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησής του παρουσίαζαν ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο προφίλ σχετικά με την έκβαση και επίλυση θεμάτων μείζονος σημασίας για τον τόπο.. Αδυνατώντας να συνδυάσουν και να αντιστοιχίσουν το ισχύον κοινοτικό δεσμευτικό πλαίσιο δράσης με την δική τους πολιτική  παροχής και της εφήμερης καιροσκοπικής υπόσχεσης, τα στελέχη του Πασόκ επικοινωνούσαν μια  πολιτική περασμένων ετών  με εμφανή την έλλειψη σκέψης προγραμματισμού, οργάνωσης και "προ-δράσης".

              Τα αποτελέσματα και η επόμενη μέρα όμως κατέδειξαν την δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε τελικά το Πασόκ, παρά τα μεγαλόπνοα σχέδια για την αναδιοργάνωση οικονομίας-κοινωνίας.

Οι ψηφοφόροι που πίστεψαν στις προεκλογικές πράσινες δεσμεύσεις, δυστυχώς διαψεύστηκαν την επόμενη μόλις ημέρα. Η προεκλογική οικονομική ανάκαμψη δεν επήλθε. Η προσδοκούμενη οικονομική "ανάσα" σε πλήθος χαμηλόμισθων συμπολιτών μας παραμένει ακόμη ζήτημα προς διαπραγμάτευση και "διαβούλευση".

Όλα όμως αυτά είχαν ειπωθεί.

Όλα αυτά ήταν γνωστά .

Όλα αυτά ήταν αναμενόμενα για όποιονδήποτε διέθετε στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών ή απλά για όσους είχαν αντιληφθεί την δυσχέρεια που διέκρινε το ελληνικό οικονομικό ζήτημα.

Το αυτό οικονομικό ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται με προεκλογικές υποσχέσεις και ανώφελες παροχές,χωρίς εγγυήσεις και αντίκρισμα. Το Πασόκ το συνειδητοποίησε από την πρώτη κιόλας εβδομάδα.Κατέστησε γνωστό στο σύνολο της ελληνικής και ευρύτερης κοινής γνώμης πως θα έπρεπε σχετικά γρήγορα να ξεχάσουμε τα όσα είχαν ειπωθεί προεκλογικά.

Προσωπικά,καθώς δεν ανέμενα κάτι διαφορετικό ή ένα θαύμα οικονομικής αναπτυξιακής ανάκαμψης , δεν κατηγορώ το κόμμα του Πασόκ.Το να θέλεις να γίνεις Πρωθυπουργός, Αντιπρόεδρος,Υπουργός , Επίτροπος και βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος δεν είναι αρνητικό, αντίθετα είναι ένδειξη υγιούς φιλοδοξίας και πολιτικού προσανατολισμού. Το αρνητικό και άδικο του θέματος έγκειται στην διαδικάσία που επιλέγεις και στην μεθόδο που εφαρμόζεις για να το πετύχεις. Το να υπόσχεσαι, να τάζεις, να παραπλανείς και να δημιουργείς μεγάλες προσδοκίες δεν είναι ώριμη και αποδεκτή πολιτική πρακτική.

           
Η ειλικρίνεια απουσιάζει και θα συνεχίζει να απουσίαζει όσο το ισχύον έμψυχο πολιτικό δυναμικό του τόπου δεν αντιλαμβάνεται τις οικονομικές κοινωνικές και πολιτικές παθογένειες του εγχώριου συστήματος.Όσο η πολιτική θεωρείται μερική απασχόληση και όσο  εντάσσεται στις μικροπολιτικές φιλοδοξίες των πολιτικών, οι προσδοκίες της βάσης θα διαψεύδονται, οι απεργίες θα συνεχίζονται, οι δρόμοι θα κλέινουν και ο κόσμος θα απογοητεύεται.

            Θέλοντας να διατηρήσω όμως την έμφυτη και ίσως ¨καταδικαστέα¨αισιοδοξία μου θα αναφέρω απλά και συνειδητά πως  το μέλλον έχει να δώσει πολλά σε πολιτικό επίπεδο.Η πολιτική ζωή του τόπου δεν τελείωσε την 4η Οκτωβρίου και δεν τελειώνει και σήμερα. Επομένως συνεχίζουμε και βλέπουμε...

   

Δεύτερη Θέση για το "the box" στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

http://www.youtube.com/watch?v=NpeteqseUeg

Δεύτερη θέση για την ταινία μικρού μήκους The Box.
Τρικαλινοί πρωταγωνιστές σε μια άρτια και μεστή προσπάθεια που έκλεψε τις εντυπώσεις στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης!!

Συγχαρητήρια και περιμένουμε το επόμενο κινηματογραφικό -σινεφίλ εγχείρημά σας...

Ένας αρχηγός για όλους

Μουζακιάρη Βένη

Οι παράγοντες που θα οδηγήσουν ένα άτομο να κατασταλάξει πολιτικά, να υποστηρίξει ένα πολιτικό κόμμα αλλά και να επιλέξει το πρόσωπο-αρχηγό, που τον αντιπροσωπεύει είναι πολλοί.Κατά βάση απλοί αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και σύνθετοι..
        Επιλέγεις το πρόσωπο που σε πρώτη ανάγνωση σε εκφράζει πολιτικά.Πιστεύετε πάνω κάτω, τα ίδια, αποδέχεστε την πορεία του κόμματος αλλά σίγουρα και την μελλοντική προοπτική και γραμμή, που η ηγεσία θα θέσει.Και για τους δυο πόλους (ψηφοφόρο-αρχηγό) τα λάθη είναι αναπόφευκα και καταδικαστέα, οι σωστές πολιτικές είναι αποδεχτές και επιβεβλήμένες .
         Είναι λάθος όμως να καλλιεργείται η προσδοκία και προσμονή για πλήρη και απόλυτη σύγκλιση σκέψης.Δεν είναι το ζητούμενο για μια πολιτική διαδικασία ενός σύγχρονου κόμματος. Ο πρόεδρος του κόμματος δεν είναι το πρόσωπο ,που θα επιβάλλει θέσεις, απόψεις, στάσεις και θα θέσει αυτοβούλως ένα δικής του έμπνευσης πολιτικό πλαίσιο. Αντίθετα ο αρχηγός είναι το πρόσωπο που με την εικόνα του, το λόγο και την διαχρονικά "εντιμη "πολιτική στάση του θα συσπειρώσει την γνήσια και αυθεντική κομματική βάση, αλλά και θα προσπαθήσει ο λόγος του να προσεγγίσει και άλλες ομάδες διαφοροποιημένες πολιτικά και ιδεολογικά.Αυτός είναι ο στόχος για απόκτηση και διαμόρφωση δυναμικής και δύναμης για το παρόν και το μέλλον.
           Υπάρχουν ιστορικές στιγμές του παρελθόντος και του παρόντος, στις οποίες η ταύτιση δεν ευνόησε την ευημερία της πολιτικής. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές, στις οποίες ούτε η πλήρης διαφοροποίηση και  απόκλιση ενίσχυσαν την πολιτική προοπτική.Επομένως διαπιστώνουμε πως το να συμπλεύσεις ιδεολογικά με τον αρχηγό του κόμματος σου κάθε άλλο παρά εύκολο ιδεολογικά και προσωπικά είναι.
        Για όποιον δεν θα αρκεστεί σε μια πρώτη ανάγνωση του πολιτικού σκηνικού, θα
αναγνωρίσει πως η έννοια του αρχηγού είναι πολύ σημαντική αλλά ταυτόχρονα δεν θα πρέπει να εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο απαιτήσεων και προσμονής.
Θα πιστέψεις, θα στηρίξεις αλλά εκτός από αυτά θα πρέπει να ακούσεις τον πολιτικό του λόγου και πως συνδέεται ο πολιτικός αυτός λόγος με το παρελθόν, το τώρα και το μέλλον.
Κάποιος θα υποστηρίξει πως δεν χρειάζεται να αναλώνουμε χρόνο και φαιά ουσία σε τέτοιου είδους συλλογισμούς.
Θα διαφωνίσω.
Για όποιον επιλέγει να σκεφτεί πολιτικά (γιατί πραγματικά το επιλέγεις), τέτοιου είδους αναζητήσεις αξίζουν και επιβάλλονται.
               Θα ήθελα σε αυτο το σημείο να αναφερθώ σε κάτι πολύ σημαντικό για τα όσα ανέφερα παραπάνω. Καθώς ακούς τον πρόεδρο του κόμματος σου, είναι πιθανό αυτό που ακούς να μην είναι απόλυτα σύμφυτο με την ιδεολογία σου, τα όσα πιστεύεις και με το πως αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο.
Αυτό είναι θέμα που θα σε προβληματίσει. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι κατάσταση αρνητική. Είναι ένδειξη πολιτικού πολιτισμού σε έναν πολιτικό χώρο να αποδέχεσαι την ευρύτερη ιδεολογική ταυτότητα και εσυ ατομικά να θέτεις την δική σου πολιτική βάση και ανησυχία.Έτσι η πολιτική σου ύπαρξη καθίσταται περισσότερο μεστή.
  Οι όποιες πολιτικές αναζητήσεις είναι αναζητήσεις περισσότερο θεωρητικού προβληματισμού και λιγότερο εμβάθυνσης σε πρακτικό επίπεδο. Απλά το ζητούμενο είναι τελικά να γνωρίζεις το γιατί θα υποστηρίξεις ένα άτομο σε προσωπικό επίπεδο και σε πρώτο πρόσωπο.

         
 

Παρελθόν -Μέλλον: Χ

Μουζακιαρη Βένη




Είναι το παρελθόν κανόνας για το μέλλον;
Κοιτάζοντας το παρελθόν βλέπουμε το μέλλον;
Ποια σημασία των όσων έχουν γίνει για τα όσα θα συμβούν;

Το παρελθόν είναι η χρονική αυτή στην στιγμή, στην οποία ανήκουν όλα όσα ορθώς και όλα όσα λάνθασμένα έχουν συμβεί.Στο παρελθόν ανήκουν πρόσωπα, καταστάσεις, διαδικασίες και αποφάσεις που οδήγησαν στο παρόν.
Είναι ανάγκη να γνωρίζουμε το παρελθόν και ταυτόχρονα να το κατανοούμε.
Αυτό όμως που είναι λάθος είναι να προσομοιάζουμε και να εξισώνουμε το παρελθόν με το μέλλον.
Τα δεδομένα, οι συνθήκες, τα πρόσωπα μεταβάλλονται, εξελίσσονται και μετέρχονται σε νέα εποχή ..Μόνο ως γεγονός του παρελθόντος μπορεί να κριθεί το παρελθόν.

Συγκεκριμένα στην πολιτική πολλές φορές έχει τύχει και μάλλον πολλές περισσότερες θα συμβεί να επαναλαμβάνονται γεγονότα και καταστάσεις. Αυτό όμως δεν μας δίνει το δικαίωμα, να προδικάζουμε την εξέλιξη και την έκβαση, απλά και μόνο επειδή γνωρίζουμε την κατάσταση που έχει παρέλθει.
Το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει δύναμη γιατί μας παρέχει την γνώση, την διαδικασία και την μεθόδευση.
Απο κει και πέρα όμως το παρόν είναι παρόν και το μέλλον είναι μέλλον.
Το παρόν και το μέλλον θα χτιστούν και θα κριθούν με βάση τα δεδομένα και τις καταστάσεις της εποχής και της αυτής στιγμής.
Πχ. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως τα λάθη του παρελθόντος αποτελούν μέτρο για την επιτυχία του μέλλοντος. Κανένας δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να ισχυριστεί πως ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα είναι καλός αρχηγός, λόγω των εξελίξεων του '93 και με την ίδια λογική κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί, πως η Ντόρα δεν θα είναι καλή αρχηγός λόγω του πρότερου πολιτικού βίου της οικογένειας Μητσοτάκη.
Τέτοιου είδους αυθαίρετες εικασίες δεν έχουν θέση πουθενά και πολύ περισσότερο στον χώρο της πολιτικής.
Το να κρίνεις τα όσα έχουν συμβεί είναι μια διαδικασία αποκλειστικά υποκειμενικού χαρακτήρα. Το να χρησιμοποιείς τον υποκειμενισμό σου στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης, αν όχι ανεπίτρεπτο είναι σίγουρα άδικο.

Όλοι έχουμε τις απόψεις μας.
Ο καθένας θα επιλέξει τον αρχηγό που θεωρεί καλύτερο.
Ναι παρασυρόμαστε, ναι καθοδηγούμαστε. Το κύριο ζητούμενο όμως είναι ταυτόχρονα να κατανοούμε το γιατί θα παρασυρθούμε και θα καθοδηγηθούμε .
Μην συγχέουμε το παρελθόν με το μέλλον, γιατί θα παραβλέψουμε πολυ σημαντικές συνιστώσες,που ίσως είναι αυτές που θα δώσουν και την λύση. Πρέπει να γνωρίζουμε τι έχει συμβεί, όχι για να προβλέψουμε το μέλλον, αλλά για να σχηματίζουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορικής ροής των γεγονότων καθώς και για να αποφεύγονται, εάν και εφόσον είναι δυνατό και εφικτό τα περισσότερα λάθη και λαθεμένες αναγνώσεις του παρόντος και του μέλλοντος.

Μεγάλο Ατόπημα

Μεγάλο Ατόπημα

Γράφει η Βένη Μουζακιάρη

Είναι δύσκολο να μείνει κανείς αμέτοχος όταν βρίσκεται μπροστά σε μια μεγαλειώδη στιγμή σεξισμού ,κόμπλεξ και άκρατου παραληρήματος.

Δεν γνωρίζω εκείνον που το υπογράφει.Δεν γνωρίζω εκείνον που το διατύπωσε.Δεν γνωρίζω εκείνον που συνέλαβε την ίδέα του λιβέλου.
Αυτό όμως που γνωρίζω είναι πως κάποιο όριο πρέπει να ξεπεράστηκε με το συγκεκριμένο δημοσίευμα.

Το να καταφεύγει κανείς σε ακρότητες είναι εύκολο.Το να διασύρεται η προσωπικότητα, η αξιοπρέπεια και η δημόσια εικόνα ενός πολιτικού προσώπου είναι επίσης εύκολο.Δεν είναι όμως ούτε επιτρεπτό,ούτε ηθικό, ούτε νόμιμο.

Ο καθένας ή η καθεμιά από εμάς σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται μέτοχος και κοινωνός τέτοιας σκέψης και τέτοιου εγχειρήματος.

Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια να αποβάλλουμε κάθε στοιχείο κακεντρέχειαςκαι κίτρινης διάθεσης στην πολιτική και κοινωνική τηλεοπτική και έντυπη πραγματικότητα.Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια ο σχολιασμός και η κριτική να διατηρούνται σε ένα επίπεδο πολιτισμού ,ειλικρίνειας και fair play. Το να κινηθείς δίκαια ,το να κινηθείς νόμιμα ,το να κινηθείς ηθικά είναι ενδείξη οξυδερκούς, δίκαιου και πολιτικά προσαρμοσμένου νου.

Αντιπολιτεύεσαι ,μάχεσαι ,πολεμάς,διεκδικείς,αμύνεσαι,επιτίθεσαι μέσα σε ........
πλαίσιο υπεύθυνο, ρεαλιστικό και κοινωνικά αποδεκτό.
Δεν γνωρίζω εάν κάποιος από όλους εμάς ενδιαφέρεται και αναζητά τέτοιου είδους δημοσιεύματα.Εάν υπάρχει θα πρέπει να σταματήσει να χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους προθέσεις και αναζητήσεις ,όπως επίσης και εκείνος που ασχολείται με την δημοσίευσή τους θα πρέπει να αναθεωρήσει το περιεχόμενο και την αιτιότητα του λόγου του.

Θέλω επιτέλους να ζω σε έναν κόσμο που θα μου δίνει εγγυήσεις για τον αμοιβαίο σεβασμό ,για την προσωπική ελευθερία και την ασφάλεια του ατόμου.
Θέλω έναν κόσμο ,που θα μάθει να σέβεται και να αγωνίζεται για το κράτος δικαίου.
Δεν θέλω να ξαναμπώ σε μια διαδικασία να λέω και να γράφω αυτά πουλέω και γράφω αυτήν την στιγμή.

ΥΓ1.Αναφέρομαι στο δημοσιεύμα-λίβελο που δημοσιεύτηκε και αναφέρονταν στο πρόσωπο της κα Μπακογιάννη.

Οι πολιτικοί του μέλλοντος

Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου 2009

Οι πολιτικοί του μέλλοντος

Μουζακιάρη Βένη

Η κρίση στην πολιτική ζωή του τόπου δεν είναι κρίση που
απευθύνεται και αφορά την πολιτική άποψη και την διαθέση που έχει το άτομο για την πολιτική πραγματικότητα. Η κρίση σήμερα ταυτίζεται με μια γενικότερη απαξίωση σε πρόσωπα και σε διαδικασίες.


Τα άτομα που αντιδρούν,δεν αντιδρούν ενάντια σε θεσμούς, σε αξίες, σε πολιτική πρακτική.
Τα άτομα που αντιδρούν, αντιδρούν ενάντια στην διαδικασία μέσω της οποίας κινούμαστε σήμερα πολιτικά.

Ο χώρος της πολιτικής δεν βιώνει την απαξίωση και μια γενικότερη κρίση σε πρώτο πρόσωπο ,αλλά πάντοτε μέσω των πρωταγωνιστών, που δεν κινούνται πάντοτε ούτε νόμιμα ,αλλά ούτε και ηθικά.

Το άτομο σήμερα, ανεξάρτητα από την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και άλλου είδους χαρακτηριστικά ενδιαφέρεται για την πολιτική. Μιλάει, εκφράζεται, επικοινωνεί πολιτικά με μεγάλη ευχαρίστηση και ευκολία. Εκείνο που τον φοβίζει όμως είναι η μη ηθική και η μη νόμιμη πολιτική.

Υπάρχει η γενικότερη αίσθηση πως τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν και δεν υπάρχει ελπίδα βελτίωσης και προόδου.

Σε καμία περίπτωση δεν με εκφράζει και δεν υιοθετώ την άποψη αυτή!!
Η αισιοδοξία και ένα μέλλον ελπίδας και προόδου είναι αναγκαίο και απαραίτητο να υπάρχουν σαν σκέψη και σαν προοπτική.

Η προοπτική ενασχόλησης με τα κοινά είναι προοπτική αισιόδοξη και πέρα για πέρα ανατρεπτική για την επικρατούσα πολιτική πραγματικότητα.

Από όποιο κόμμα και από όποια ιδεολογία προέρχεται η πολιτική πράξη και διάθεση του καθενός είναι επιθυμητή έως και απαραίτητη για την πολιτική ανόρθωση, "αναγέννηση" του κυρίαρχου status, πάντοτε όμως σε πλαίσιο δημοκρατίας, πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού πολιτισμού.

Δεν είναι εύκολο να βρεθεί μια απάντηση για τον λαϊκισμό, τον κιτρινισμό και την παράνομη πράξη.

Η προσπάθεια όμως μπορεί και σε πρώτο βαθμό να αποδώσει και να αποτελέσει πρόδρομο ή βάση για την επόμενη μέρα.

Πολιτικό" ευ ζην"

 Μουζακιάρη Βένη

Η εγκυρότητα του πολιτικού γίγνεσθαι κρίνεται ασταθής και αβέβαιη.

Η απάντηση στην διαμορφωμένη και επικρατούσα πλέον κατάσταση ,σε πρώτο στάδιο ,είναι η μη συρρίκνωση της εκλογικής βάσης (διακομματικά και υπερκομματικά μιλώντας) αλλά και η απόκλιση των απόψεων και των μεθόδων των πολιτικών δρώντων.

Αν εξετάσουμε και κάνουμε ένα βήμα παραπάνω ,όμως,θα διαπιστώσουμε ότι πέρα από την μη σύγκλιση και την μέσα σε πλαίσιο και όριο αδιαφορία των πολιτών,κρύβεται μια αλήθεια.

Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν θα πιστέψει πραγματικά σε τίποτε, έαν πρώτα δεν αντιληφθεί το γνήσιο και το αυθεντικό αυτού του τίποτε. Εάν δεν πειστεί πρώτα ,πως το πολιτικό αντικείμενο ,που θα υποστηρίξει και στο οποίο θα στηριχτεί δεν χαρακτηρίζεται ως αξιοπρεπές ,αξιοκρατικό και ταυτισμένο τόσο με την ικανοποίηση των αναγκών ,όσο και με την γενικότερη ευημερία του τόπου..

Τα άτομα σήμερα νιώθουν την ανάγκη να θεωρηθούν πολιτικά δρώντα, εκφράζοντας είτε απλοϊκά ,είτε επιστημονικά είτε ψαγμένα είτε με λαϊκισμό μια πολιτική θέση.

Οι πολιτικοί σήμερα δεν χαίρουν εκτίμησης.

Όχι γιατί είναι απαραίτητα ένοχοι για μια μη νόμιμη ή μη ηθική πρακτική τους ,αλλά γιατί έχει διαμορφωθεί μια υφιστάμενη κατάσταση ,στην οποία δεν πείθουν ,δεν ασκούν την πολιτική που οι ψηφοφόροι επιθυμούν ή ταυτίζονται με συναδέλφους που δεν έχουνεπιδείξει την καλυτερη των συμπεριφορών.

Η εξομοίωση αυτή και η ταύτιση του πολιτικού κόσμου με οτιδήποτε μη πολιτικά φρόνιμο είναι πέρα για πέρα άδικη ,ανώριμη ,αρνητική έως και ένδειξη σκοταδισμού.

Ο αρνητισμός και η ισοπέδωση χρήζουν θέματα προς επίλυση ,για όποιον τα υιοθετεί και προχωρά βάσει αυτών.

Η μη ενάρετη στάση ζωής είναι υπαρκτή και πέρα για πέρα εμφανής σε οποιαδήποτε πτυχή της κάθε μέρας ζωής μας. Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Μπορεί να οριστεί ως η απόλυτως σταθερά

( έστω Κ) της Φυσικής .Δεν αλλάζει ,παραμένει σταθερή και αμετάβλητη όσο και αν δραματικές αλλαγές λάβουν χώρα στο εγγύς ή πιο μακρινό περιβάλλον και τόπο.

Αυτό όμως ταυτόχρονα δεν σημαίνει πως είναι μια στάση που χαρακτηρίζει τον καθένα απο εμάς .Δεν θεωρώ πως η αγιοσύνη και η πλήρης ενάρετη πραγματικότητα είναι καταστάσεις που μπορούν να υπάρξουν ή να προκύψουν .Το άτομο όχι απλά είναι υποχρεωμένο ,αλλά οφείλει να υιοθετεί και να κινείται με ορθολογικά και ρεαλιστικά κριτήρια. Με απλά λόγια να "μην ζει σε έναν κόσμο μαγικό" ,αλλά να προσγειωθεί και να αντιληφθεί την περιρρέουσα κατάσταση με ψυχραιμία και σίγουρα με νηφαλιότητα.

Μέσα στο πολιτικό και γενικότερο σκηνικό υπάρχουν και δρουν άτομα ,τα οποία είνα με απλά λόγια άτομα "εντάξει".Δεν απαιτούμε και, σε τελική ανάλυση, δεν αναζητούμε "αγίους".

Θέλουμε άτομα με ξεκάθαρο λόγο για να είναι κατανοητοί.

Θέλουμε έξυπνα άτομα για να είμαστε ασφαλείς .

και θέλουμε και άτομα "γάτες" για να είμαστε ακόμη πιο ασφαλείς.

Μην απαισιοδοξούμε,μην ισοπεδώνουμε,μην μηδενίζουμε.

 Τα άτομα αυτά υπάρχουν παντού και τα συμφέροντα δεν τους έχουν ανακαλύψει ακόμη!!!

http://www.youtube.com/watch?v=wegOJS02znY
Razorlight- Wire to Wire

 

Μουζακιάρη Βένη

Κέντρο ή δεξιά;

Το πρόβλημα και το θέμα της ψήφου είναι καθαρά ιδεολογικό.

Παρουσιάζεται το ζήτημα: κέντρο ή δεξιά;

Αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν όσοι θα θελήσουν να ψηφίσουν στις εκλογές της 29 Νοεμβρίου.

Εάν όμως η συλλογιστική πορεία του καθενός προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω, θα διαπιστώσει πως αυτό δεν είναι το κύριο ζητούμενο και το πολιτικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του κάθε υποψηφίου.

Η ιδεολογική ταυτότητα θα αποκτήσει νόημα και πρακτική σημασία εάν τοποθετηθεί σε πραγματικστική διάσταση.Το ερώτημα που γεννάται είναι εάν ο καθένας από εμάς καταλαβαίνει και αντιλαμβάνεται τι νοείται ως δεξιό κόμμα και τι ως κεντρώο και γιατί να γίνεται ο διαχωρισμός αυτός εφ όσον ο όρος κεντροδεξιός χώρος έχει επινοηθεί και είναι υπαρκτός;

Οι δύο υποψήφιοι, οι οποίοι είναι δύο δυναμικές υποψηφιότητες με παρελθόν (αλίμονο και αν δεν το δεχτούμε ) παρόν και πολύ μέλλον, δεν διαχωρίζουν την ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος χωρίς λόγο και αιτία.Απευθύνονται στον καθένα ΝΔκράτη ξεχωριστά και στην ιδεολογική ομάδα που εκείνος αντιπροσωπεύει. 

Ο πρώην πρωθυπουργός είχε κάνει ένα πολιτικά στρατηγικό βήμα.Απευθύνθηκε και επικοινώνησε την σύγχρονη κεντροδεξιά ιδέα σε ένα σύνολο που εξέφραζε το μεσαίο κόσμο.'Εναν κόσμο, που επιθυμώντας να παραμερίσει τον διαχωρισμό και τις αυστηρές ιδεολογικές γραμμές του παρελθόντος και παράλληλα προσδοκώντας την προσωπική και εθνική ευημερία δέχτηκε την νέα ιδεολογική ταυτότητα και προσπάθεια του Καραμανλή.

Τώρα γίνεται  για ακόμη μια φορά εμφανώς μια προσπάθεια συσπείρωσης του χώρου της ΝΔ με δοαφορετική προσέγγιση. Η ιδεολογική πλατφόρμα είναι ένας πρόσφορος χώρος  να αναζητήσουμε και τελικά να εκφράσουμε το που τελικά ανήκουμε και με ποιον τρόπο εκφραζόμαστε καλύτερα , ελεύθερα και αναμφίβολα πιο σύγχρονα.

Πιστεύω πως ο όρος" σύγχρονα " θα δώσει και τον τελικό νικητή. Ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει μάθει να κινείται, να εκφράζεται και τελικά να ψηφίζει παρακολουθώντας και αναμένοντας ταυτόχρονα τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. 
Ο Oμπάμα, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ είναι πρόσωπα οικεία πλέον στον Έλληνα και κάτι παρόμοιο αναμένει να δει να ακολουθήσεικαι να ψηφίσει και σε τοπικό, ελληνικό επίπεδο.Δεν είναι μη πατριωτικό ή μη ελληνικό, αλλά πέρα για πέρα φυσιολογικό πολιτικά. Η παρακολούθηση, η ταύτιση, η σλυγκριση είναι μέθοδοι συγκρότησης πολιτικής.

Το τελικό ερώτημα για τα εσωκομματικά είναι Ντόρα ή Σαμαράς.

Το τελικό ερώτημα για μένα είναι ποιος είναι πιο ο σύγχρονος.

Ποιος είναι εκείνος που κάθε ευρωπαϊκή προδιαγραφή θα την κάνει πράξη, ποιος ειναι εκέινος που παρά τα δημοσιονομικά δυσμενή μεγέθη θα καταστήσει την Ελλάδα υπολογίσιμη σε πολιτική , οικονομική και κοινωνική ισχύ χώρα; 

Ας προσέξουμε τι ακριβώς λέει ο καθένας και τι υποδηλώνει με τη στάση του. Το ερώτημα κέντρο ή δεξία είναι πάρα πολύ απλό για μια στιγμή τόσο σύνθετη.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας ( στο περιβάλλον της  ΕΕ) και ας αποφασίσουμε. Η εικόνα, παλαιότερα, είχε πείσει και είχε θέσει τον πήχη πολύ ψηλά.

Τώρα τα ζητούμενα είναι διαφορετικά..Πιο απαιτητικά, πιο αναγκαία προς επίτευξη και υλοποίηση.

Άνθρωποι

 Μουζακιάρη Βένη

Η απόρριψη σαν μια γενική θεωρητική έννοια είναι κατά βάση αρνητική, δημιουργεί αμφιβολία και κριτική και συνδυάζεται με την μη συνέχιση και την μη ανέλιξη του απορριπτόμενου αντικειμένου.

Αυτό όμως φαίνεται καμία σχέση να μην έχει στην πολιτική ζωή. Τα τελευταία γεγονότα έδειξαν πως η όποια απόρριψη τύχει να υπάρξει στην πορεία ενός πολιτικού ισοδυναμεί με μια δεύτερη ευκαιρία και με μια νέα κατάσταση στην οποία υπάρχει ένας ήρωας -θύμα, τα άτομα που τον στηρίζουν ( ας τους πούμε "μελλοντικούς υπουργούς και αντιπροέδρους"") και οι κακοί (ας τους πούμε "πολιτικούς αντιπάλους"και "πιθανους υπουργούς", γιατί όχι;).

Αυτή η δεύτερη ευκαιρία ,που είναι πάντα πακέτο με την κατάσταση της απόρριψης, τελικά όχι μόνο δεν είναι αρνητική, αλλά σε πολλές περιπτώσεις από εδώ και στο εξής θα είναι επιβεβλημένη, το απόλυτο ζητούμενο έως και προαπαιτούμενη (από σκηνοθετικής άποψης).

Σε πολλές στιγμές της πρόσφατης (χθεσινής-προχθεσινής) ιστορίας, διαπιστώσαμε πως οι πολιτικοί είναι τελικά άνθρωποι.Δείχνουν να μην θέλουν να απορρίπτονται αλλά και να απορριφθούν δεν τους πειράζει. Είναι καλά μετά. Λίγο φορτισμέμοι, λίγο ριγμένοι, λίγο ηττημένοι, λίγο μπερδεμένοι, αλλά πολύ σίγουροι και πολύ αισιόδοξοι για το μέλλον (κυρίως το προσωπικό γιατί για το παραταξιακό παρεμβαίνει και μια άλλη παράμετρος: η εκλογική ψήφος).
Έχουν συναισθήματα, χαίρονται,λυπούνται,φοβούνται,παραιτούνται ,ακόμα και πρωθυπουργοί γίνονται. Πόσοι από τους πολιτικούς αυτούς δεν έχουν βιώσει μια πολιτική απόρριψη;
ΌΛΟΙ.
Όλοι έχουν δοκιμαστεί και μάλιστα όλοι έχουν απορριφθεί.
Αλλά ειναί εδώ.
Δεν φεύγουν (και πού να πάνε, αφού αυτό έμαθαν ,αυτό ξέρουν και κατά συνέπεια ,γιατί κρατάμε και μια σειρά ,αυτό επιλέγουν. Τα συναισθήματα δεν κρύβονται.

Πόσο πιο χαρούμενος μπορεί να γίνει αυτές τις μέρες ο Καραμανλής;
Ο Γιώργος;
Πόσο, τι,ποιον, πότε, γιατί, πως σκέφτεται ο Βενιζέλος;
Πως θα μας την φέρει σιγά-σιγά μέσα από το μαγικό κουτί ο Παπακωνσταντίνου από το Οικονομικών και ο Γιώργος από το Εξωτερικών;
Πόσο ήρεμα και μεθοδικά κινείται η Ντόρα;
ΌΛΟΙ είναι άνθρωποι.
Για αυτό και όλοι εμεις έτσι θα πρέπει να τους αξιολογούμε και να τους κρίνουμε, ανθρώπινα.

Όλοι σαν σύνολο ανασκουμπωνόμαστε, σηκώνουμε τα μανίκια, χαμογελάμε, αναθεωρούμε, αναδιατυπώνουμε και λέμε πως τα μελλοντικά πολιτικά κριτήρια αξιολόγησης των πολιτικών είναι τα ακόλουθα (δίνω και ένα στατιστικό λάθος +/-0 .01% γιατί άνθρωποι είμαστε και εμείς)
1.Ποιος ήταν πιο όμορφος τον τελευταίο μήνα;
2.Ποιος φόρεσε την πιο ωραία γραβάτα (συμπεριλαμβανομένης της Ντόρας);
3.Ποιος χρησιμοποίησε πιο πολλές φορές τις λέξεις "ευθύνη" και "συναίνεση" μέσα στη βδομάδα;
4.Ποιος είχε σηκωμένα τα μανίκια στην τελευταία συνέντευξη τύπου;
5.Ποιος έπαιξε στα πιο πολλά βιντεάκια του Λαζόπουλου την προηγούμενη Τρίτη;
6.Ποιον σχολίασε θετικά ο Πρετεντέρης ,ποιον ο Παπαχελάς και ποιον η Τσαπανίδου;
7.Ποιος πήγε να συναντήσει πιο πολλές φορές τον Αλμούνια, τον Τρισέ και τον Ότο Ρεχάγκελ?


Καθήκον μας να απαντάμε με ειλικρίνεια,σοβαρότητα ,σύνεση και υπευθυνότητα.
Όποιος δεν απαντάει τουλάχιστον με υπευθυνότητα καλύτερα να μην απαντάει.(ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ για το μέλλον του τόπου)

Με αυτόν τον τρόπο :

1.Θα μειωθεί τόσο το έλλειμμα όσο και το χρέος
2.Η ΝΔ θα αποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα
3.Ο Ψωμιάδης θα αποκτήσει τηλεοπτική εκπομπή
4.Οι πληγωμένοι νδκράτες θα ξεχάσουν τον Καραμανλή
5.Ο Κολοκοτρώνης θα αναστηθεί

O πολιτικός Έλληνας

 Μουζακιάρη Βένη

Η πολιτική αλήθεια εκλαμβάνεται και κρίνεται σύμφωνα με τα βιώματα, τις σκέψεις και το περιβάλλον του καθενός. Στην Ελλάδα όλοι οι άνθρωποι, ενεργοί πολιτικά και μη, έχουν γνώμη, παρατηρούν τα πολιτικά δρώμενα, κριτικάρουν και στην πλειονότητά τους περιμένουν.
Τι περιμένουν?
Περιμένουν πολλά.Από μια προσωπική, δίκη τους διευκόλυνση και παροχή θέσης δημόσιου ενδιαφέροντος και κρατικής μισθοδοσίας μέχρι την πολυπόθητη πολιτικοκοινωνική ανατροπή της επικρατούσας κατάστασης.

Στην Ελλάδα, οι Έλληνες αλλά και στο εξωτερικό οι συμπαθέστατοι και φίλοι ομογενείς ξέρουν από πολιτική. Γνωρίζουν να μιλούν πολιτικά, να αξιολογούν πολιτικούς αλλά πέρα από κάθε αμφιβολία γνωρίζουν από κυβερνητικό έργο.Το κυβερνητικό έργο είναι αντικείμενο εξειδίκευσης πολλών και συγκεκριμένα εδρεύει από τη βουλή, την Ρηγίλλης και την Ιπποκράτους μέχρι τα σχολεία, πανεπιστήμια, καφενεία και το σαλόνι μας.

Ωστόσο υπάρχουν και άτομα, τα οποία δεν υιοθετούν και δεν αποδέχονται το απόλυτο εθνικό χόμπυ της πλειονότητας του ελληνικού λαού και δηλώνουν πως δεν τους αφορά η πολιτική, δεν ψηφίζουν ή δεν ψηφίζουν συνειδητά και σύμφωνα με μια πολιτική ιδεολογία (βλ.άκυρο).
Αυτή η κατάσταση χρήζει άμεσης διόρθωσης. Είναι σημαντικό τόσο για την πολιτική υπόσταση και εξέλιξη του τόπου όσο και για την πολιτική και ιδεολογική στάση του κάθε ένα να γνωρίζει και να πιστεύει στην πολιτική.Για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις και παρερμηνείες δεν υποχρεωμένος κάποιος να δεχτεί τον Γιώργο, την Ντόρα, τον Αντώνη, την Αλέκα, τον Καρατζαφέρη, τον Αλέξη και τον Ψωμιάδη, αλλά να έχει διάθεση να αποκτήσει πολιτική στάση και πολιτικό λόγο (το τελευταίο κρίνεται δύσκολο επομένως δηλώνεται σαν προαιρετικό). Αν δεν ασχολείσαι εσύ με κάτι ,τότε επιτρέπεις σε άλλους να ασχοληθούν μαζί του και μην ξεχνάς ότι αυτοί οι άλλοι υπάρχει μια πολύ μικρή,αμελητέα πιθανότητα να μην είναι καλοί και να κάνουν κακό.

Η πολιτική στην Ελλάδα είναι ταυτόσημη με την Ελλάδα.Η κατάσταση αυτή είναι γεγονός. Ίσχυε,ισχύει και θα ισχύει.Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άτομα που δεν υπηρετούν όμορφα, νόμιμα και ηθικά την πολιτική. Αυτό όμως ίσως να είναι και το προαπαιτούμενο για μια όμορφη, ηθική και νόμιμη πολιτική καθώς μέσα από συγκρούσεις και λάθη θα επέλθει αισιόδοξα νομοτελειακά η πολιτική στην προκειμένη περίπτωση κάθαρση.

Οι Έλληνες κάνουν πολιτική στην Ελλάδα.Ψηφίζουν, ανεβάζουν, περιμένουν, κρίνουν, συνεχίζουν ή κατεβάζουν .
Έχουν πολιτική δύναμη. Έχουν πολιτική δύναμη επειδή τελικά γνωρίζουν.

Η ελλάδα ως Ευρώπη: Μήπως ήρθε η στιγμή;

 Μουζακιάρη Βένη

H Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν δημιουργεί προσδοκίες αλλά διαμορφώνει καταστάσεις.
Ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός χώρος στην χώρα μας είναι δομημένος με τέτοιον τρόπο, που δεν επιτρέπει στο κοντινό ή μακρινό γεωγραφικό περιβάλλον να μας χαρακτηρίσει ως οικονομικά και επενδυτικά "ελκυστικούς".
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, δύσκολη βέβαια, αλλά είναι γεγονός.

Το γρήγορα εναλλασσόμενο κυβερνητικό περιβάλλον, οι ξεχωριστοί και όχι συνακόλουθοι των προηγούμενων νόμοι και τροποποιήσεις της κάθε κυβέρνησης, ο έντονος και χωρίς συνοχή, στόχο και περιεχόμενο συνδικαλισμός, η κυρίαρχη και δυναμική παρουσία και θέση μας στη λίστα διαφθοράς δεν επιτρέπουν μια ελκυστική και κερδοφόρα επενδυτική εξέλιξη της οικονομίας.
Με ιδιαίτερο σκεπτικισμό και επιφύλαξη αντιμετωπίζεται η χώρα μας στον τομέα των άμεσων ξένων επενδύσεων.Ο ξένος επιχειρηματίας δεν θα επιλέξει την Ελλάδα να δραστηριοποιηθεί οικονομικά.
Θα επιλέξει μια χώρα με σαφέστατο χαμηλότερο εργατικό κόστος και πάνω από όλα με σχετικά ήρεμη πολιτική και κοινωνική ζωή. Δε θα πάρει ένα ρίσκο που ξέρει από την αρχή πως θα χάσει.

Η χώρα πρέπει να μπει σε μια διαδικασία εκκαθάρισης και επανεκκίνησης. Σε κάθε είδους προγράμματα, μέθοδους,στάσεις και νοοτροπία, που δεν επιτρέπουν πρόοδο και μέλλον delete. Άμεσα, γρήγορα και σαφέστατα χωρίς το διπλό μπαλαντέρ της ήπιας προσαρμογής και της μεταβατικής περιόδου..Η Ελλάδα και ειδικά ο Έλληνας δεν θα πάθει απολύτως τίποτα από μια ξαφνική αλλαγή.Είναι αναγκαίο.

Δεν μπορεί μια χώρα που λειτουργεί με βάση το μοντέλο της ΕΕ να παρακολουθούσε για τόσες ημέρες την εξέλιξη της απεργίας άπραγη.Επιτακτικό και ιδιαίτερης σημασίας βήμα είναι άμεσα να ξεκινήσουν και από τις δυο πλευρές διαπραγματεύσεις.
Άμεσες διαπραγματεύσεις για όσα από τα θέματα μπορούν να επιλυθούν καθώς σαφέστατα η δομή και η εικόνα του συνδικαλισμού στην Ελλάδα δεν λύνεται με διαπραγματεύσεις, αλλά με καθαρή αλλαγή νοοτροπίας και σκέψης γύρω από τα θέματα εργασίας και ειδικά τρόπου εργασίας.

Ο συνδικαλισμός σαν όργανο μπορεί και πρέπει να λειτουργεί σαν ασπίδα και ομπρέλα για τους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος. Δυστυχώς όμως η εικόνα που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι πως οι συνδικαλιστές προτάσσουν την κομματική ταυτότητα και δρουν βάσει αυτής.
Μια χώρα που λειτουργεί βάσει ενός προγράμματος και μάλιστα ενός εξωγενούς προγράμματος με διπλή κατεύθυνση μέσα και έξω θα πρέπει να θέλει και να μπορεί να επιλύει τέτοιου είδους θέματα. Η καλύτερη εικόνα σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θα πρέπει να συνοδεύεται και με την ανάλογη εξέλιξη καταστάσεων, που με την τωρινή υπόσταση και δομή αποτελούν εμπόδιο για κάθε είδους και κατεύθυνση προόδου και μέλλοντος.

Η απερχόμενη, η νέα και μελλοντική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση
και να έχει την ειλικρινή διάθεση για άμεση αντιμετώπιση των χρόνια "ανυπάκουων"εσωτερικών δομών και μηχανισμών.

Εκκαθάριση στάσιμων και μη παραγωγικών παραγόντων και αναδιαμόρφωση στάσης και νοοτροπίας. Δεν είναι προσωπικό θέμα ή ζήτημα προς διαπραγμάτευση το αν θα προχωρήσουμε ευρωπαϊκά .Είναι μια δεδομένη στάση που θα πρέπει έστω και τώρα να κατανοήσουμε και να υιοθετήσουμε και ασφαλώς μια υποχρέωση απέναντι στο μέλλον και στην ιστορία μας.

ΝΔ: Τι ψηφίζουμε;

Ντόρα Μπακογιάννη -Αντώνης Σαμαράς.
Τα δύο πρόσωπα, που σύμφωνα με γκάλοπ αλλά και την κοινή λογική είναι τα δύο επικρατέστερα για την προεδρεία της ΝΔ.Δύο πολύ διαφορετικά πρόσωπα, που συγκεντρώνουν από μια μεγάλη πλειοψηφία φίλων και στελεχών του κόμματος, αλλά και της ευρύτερης κοινής γνώμης.

Ντόρα Μπακογιάννη

Γυναίκα, δυνατό ,λαμπερό πρόσωπο. Νιώθει πως η προεδρεία της ανήκει. Έχει υπάρξει δυναμικό και στέλεχος πρώτης γραμμής του κόμματος.Έχει δύναμη, έχει εσωκομματικούς φίλους που μπορούν να της διασφαλίσουν μια εύκολη πορεία προς την νίκη,είναι πρόσωπο-σημαία της ΝΔ.
Η Ντόρα Μπακογιάννη έχει όνομα και οικογένεια με ιστορία. Είναι φύσει πολιτικό πρόσωπο. Πείθει με την παρουσία της και μόνο.

Δυναμική μεν με ευρύ κύκλο εσωκομματικών αντιπάλων δε.Ταυτίζεται το πρόσωπο και το όνομά της περισσότερο με την διαδρομή και τα λάθη της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, παρά με τον ανανεωτικό, προοδευτικό και καινοτόμο λόγο του Παύλου Μπακογιάννη.
Ένας προσωπικός κύκλος φιλοδοξίας, προσπάθειας,επιμονής και ετοιμότητας θα κλείσει νομοτελειακά σε περίπτωση ανάδειξής της στην προεδρεία .Σε αντίθετη περίπτωση το σύμπαν θα έχει συνομωτήσει για να μην συμβεί αυτό και κανείς δε θα μπορέσει σε τελική ανάλυση να τα βάλει με το σύμπαν και την ηθική νομοτέλεια.

Αντώνης Σαμαράς

Πολιτικός με έναν συνδυασμό στοιχείων και ικανοτήτων παλιάς και νέας κοπής πολιτικών και ΝΔκρατών.Υπήρχε στις τάξεις του κόμματος ,έφυγε από το κόμμα και τον Μητσοτάκη, ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη, σταμάτησε από και την Πολιτική Άνοιξη, δεν λειτουργούσε ως πολιτικός για καιρό και επανήλθε επί Καραμανλή. Ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού και διοργάνωσε μάλιστα και τα εγκαίνια του νέου μουσείου της Ακρόπολης.

Άνθρωπος ιδιαίτερα ευφυής ,η πολιτική δεν είχε τελειώσει για τον ίδιο,ούτε όταν έφυγε από την ΝΔ αλλά ούτε και όταν "σιώπησε"" η Πολιτική Άνοιξη. Θέτει τον εαυτό του υποψήφιο για την προεδρία και περιμένει αναμένοντας που θα κινηθεί το σώμα των Καραμανλικών για να ξέρει αν θα τερματίσει πίσω ή μπροστά από την Ντόρα.

Δύο άνθρωποι που το παρελθόν τους συνδέει. Το παρόν τους βρίσκει αντίπαλους (συνυποψηφίους μιλώντας πάντα σε πλαίσιο πολιτικού πολιτισμού) και το παρελθόν ίσως τους συναντήσει συμμάχους κάτω από την "πολυφωνική","πολυιδεολογική" και πολυκομματική ομπρέλα της ΝΔ.Το ενδιαφέρον στρέφεται στα δύο αυτά πρόσωπα, λόγω του λόγου και των όσων αντιπροσωπεύουν πίσω και μπροστά από τις γραμμές.

Ο ΝΔκράτης ψηφοφόρος θα κρίνει.Τα κριτήρια όμως αυτή την φορά επιβάλλεται να διακρίνονται από αλήθεια, διάυγεια και καθαρά ζητούμενα.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω τα δύο εναλλακτικά ενδεχόμενα ,δείχνοντας την επόμενη μέρα της ΝΔ.
1.Για πρώτη φορά γυναίκα στην προεδρεία
2.Για πρώτη φορά πρόεδρος χωρίς πρόγονο Πρωθυπουργό

Ευχαριστώ πολύ..

Μεγάλο Ατόπημα

Είναι δύσκολο να μείνει κανείς αμέτοχος όταν βρίσκεται μπροστά σε μια μεγαλειώδη στιγμή σεξισμού, κόμπλεξ και άκρατου παραληρήματος.

Δεν γνωρίζω εκείνον που το υπογράφει.Δεν γνωρίζω εκείνον που το διατύπωσε.Δεν γνωρίζω εκείνον που συνέλαβε την ίδέα του λιβέλου.
Αυτό όμως που γνωρίζω είναι πως κάποιο όριο πρέπει να ξεπεράστηκε με το συγκεκριμένο δημοσίευμα.

Το να καταφεύγει κανείς σε ακρότητες είναι εύκολο.Το να διασύρεται η προσωπικότητα, η αξιοπρέπεια και η δημόσια εικόνα ενός πολιτικού προσώπου είναι επίσης εύκολο.Δεν είναι όμως ούτε επιτρεπτό,ούτε ηθικό, ούτε νόμιμο.

Ο καθένας ή η καθεμιά από εμάς σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται μέτοχος και κοινωνός τέτοιας σκέψης και τέτοιου εγχειρήματος.

Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια να αποβάλλουμε κάθε στοιχείο κακεντρέχειας και κίτρινης διάθεσης στην πολιτική και κοινωνική τηλεοπτική και έντυπη πραγματικότητα.Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια ο σχολιασμός και η κριτική να διατηρούνται σε ένα επίπεδο πολιτισμού , ειλικρίνειας και fair play. Το να κινηθείς δίκαια, το να κινηθείς νόμιμα, το να κινηθείς ηθικά είναι ενδείξη οξυδερκούς, δίκαιου και πολιτικά προσαρμοσμένου νου.

Αντιπολιτεύεσαι, μάχεσαι, πολεμάς, διεκδικείς,
αμύνεσαι,επιτίθεσαι μέσα σε πλαίσιο υπεύθυνο, ρεαλιστικό και κοινωνικά αποδεκτό.

Δεν γνωρίζω εάν κάποιος από όλους εμάς ενδιαφέρεται και αναζητά τέτοιου είδους δημοσιεύματα.Εάν υπάρχει θα πρέπει να σταματήσει να χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους προθέσεις και αναζητήσεις , όπως επίσης και εκείνος που ασχολείται με την δημοσίευσή τους θα πρέπει να αναθεωρήσει το περιεχόμενο και την αιτιότητα του λόγου του.

Θέλω επιτέλους να ζω σε έναν κόσμο που θα μου δίνει εγγυήσεις για τον αμοιβαίο σεβασμό, για την προσωπική ελευθερία και την ασφάλεια του ατόμου.
Θέλω έναν κόσμο που θα μάθει να σέβεται και να αγωνίζεται για το κράτος δικαίου.
Δεν θέλω να ξαναμπώ σε μια διαδικασία να λέω και να γράφω αυτά που λέω και γράφω αυτήν την στιγμή.

ΥΓ.Αναφέρομαι στο δημοσιεύμα-λίβελο που δημοσιεύτηκε και αναφέρονταν στο πρόσωπο της κα Μπακογιάννη.