H Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν δημιουργεί προσδοκίες αλλά διαμορφώνει καταστάσεις.
Ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός χώρος στην χώρα μας είναι δομημένος με τέτοιον τρόπο, που δεν επιτρέπει στο κοντινό ή μακρινό γεωγραφικό περιβάλλον να μας χαρακτηρίσει ως οικονομικά και επενδυτικά "ελκυστικούς".
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, δύσκολη βέβαια, αλλά είναι γεγονός.
Το γρήγορα εναλλασσόμενο κυβερνητικό περιβάλλον, οι ξεχωριστοί και όχι συνακόλουθοι των προηγούμενων νόμοι και τροποποιήσεις της κάθε κυβέρνησης, ο έντονος και χωρίς συνοχή, στόχο και περιεχόμενο συνδικαλισμός, η κυρίαρχη και δυναμική παρουσία και θέση μας στη λίστα διαφθοράς δεν επιτρέπουν μια ελκυστική και κερδοφόρα επενδυτική εξέλιξη της οικονομίας.
Με ιδιαίτερο σκεπτικισμό και επιφύλαξη αντιμετωπίζεται η χώρα μας στον τομέα των άμεσων ξένων επενδύσεων.Ο ξένος επιχειρηματίας δεν θα επιλέξει την Ελλάδα να δραστηριοποιηθεί οικονομικά.
Θα επιλέξει μια χώρα με σαφέστατο χαμηλότερο εργατικό κόστος και πάνω από όλα με σχετικά ήρεμη πολιτική και κοινωνική ζωή. Δε θα πάρει ένα ρίσκο που ξέρει από την αρχή πως θα χάσει.
Η χώρα πρέπει να μπει σε μια διαδικασία εκκαθάρισης και επανεκκίνησης. Σε κάθε είδους προγράμματα, μέθοδους,στάσεις και νοοτροπία, που δεν επιτρέπουν πρόοδο και μέλλον delete. Άμεσα, γρήγορα και σαφέστατα χωρίς το διπλό μπαλαντέρ της ήπιας προσαρμογής και της μεταβατικής περιόδου..Η Ελλάδα και ειδικά ο Έλληνας δεν θα πάθει απολύτως τίποτα από μια ξαφνική αλλαγή.Είναι αναγκαίο.
Δεν μπορεί μια χώρα που λειτουργεί με βάση το μοντέλο της ΕΕ να παρακολουθούσε για τόσες ημέρες την εξέλιξη της απεργίας άπραγη.Επιτακτικό και ιδιαίτερης σημασίας βήμα είναι άμεσα να ξεκινήσουν και από τις δυο πλευρές διαπραγματεύσεις.
Άμεσες διαπραγματεύσεις για όσα από τα θέματα μπορούν να επιλυθούν καθώς σαφέστατα η δομή και η εικόνα του συνδικαλισμού στην Ελλάδα δεν λύνεται με διαπραγματεύσεις, αλλά με καθαρή αλλαγή νοοτροπίας και σκέψης γύρω από τα θέματα εργασίας και ειδικά τρόπου εργασίας.
Ο συνδικαλισμός σαν όργανο μπορεί και πρέπει να λειτουργεί σαν ασπίδα και ομπρέλα για τους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος. Δυστυχώς όμως η εικόνα που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι πως οι συνδικαλιστές προτάσσουν την κομματική ταυτότητα και δρουν βάσει αυτής.
Μια χώρα που λειτουργεί βάσει ενός προγράμματος και μάλιστα ενός εξωγενούς προγράμματος με διπλή κατεύθυνση μέσα και έξω θα πρέπει να θέλει και να μπορεί να επιλύει τέτοιου είδους θέματα. Η καλύτερη εικόνα σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θα πρέπει να συνοδεύεται και με την ανάλογη εξέλιξη καταστάσεων, που με την τωρινή υπόσταση και δομή αποτελούν εμπόδιο για κάθε είδους και κατεύθυνση προόδου και μέλλοντος.
Η απερχόμενη, η νέα και μελλοντική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση
και να έχει την ειλικρινή διάθεση για άμεση αντιμετώπιση των χρόνια "ανυπάκουων"εσωτερικών δομών και μηχανισμών.
Εκκαθάριση στάσιμων και μη παραγωγικών παραγόντων και αναδιαμόρφωση στάσης και νοοτροπίας. Δεν είναι προσωπικό θέμα ή ζήτημα προς διαπραγμάτευση το αν θα προχωρήσουμε ευρωπαϊκά .Είναι μια δεδομένη στάση που θα πρέπει έστω και τώρα να κατανοήσουμε και να υιοθετήσουμε και ασφαλώς μια υποχρέωση απέναντι στο μέλλον και στην ιστορία μας.
Άμεσες διαπραγματεύσεις για όσα από τα θέματα μπορούν να επιλυθούν καθώς σαφέστατα η δομή και η εικόνα του συνδικαλισμού στην Ελλάδα δεν λύνεται με διαπραγματεύσεις, αλλά με καθαρή αλλαγή νοοτροπίας και σκέψης γύρω από τα θέματα εργασίας και ειδικά τρόπου εργασίας.
Ο συνδικαλισμός σαν όργανο μπορεί και πρέπει να λειτουργεί σαν ασπίδα και ομπρέλα για τους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος. Δυστυχώς όμως η εικόνα που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι πως οι συνδικαλιστές προτάσσουν την κομματική ταυτότητα και δρουν βάσει αυτής.
Μια χώρα που λειτουργεί βάσει ενός προγράμματος και μάλιστα ενός εξωγενούς προγράμματος με διπλή κατεύθυνση μέσα και έξω θα πρέπει να θέλει και να μπορεί να επιλύει τέτοιου είδους θέματα. Η καλύτερη εικόνα σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θα πρέπει να συνοδεύεται και με την ανάλογη εξέλιξη καταστάσεων, που με την τωρινή υπόσταση και δομή αποτελούν εμπόδιο για κάθε είδους και κατεύθυνση προόδου και μέλλοντος.
Η απερχόμενη, η νέα και μελλοντική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση
και να έχει την ειλικρινή διάθεση για άμεση αντιμετώπιση των χρόνια "ανυπάκουων"εσωτερικών δομών και μηχανισμών.
Εκκαθάριση στάσιμων και μη παραγωγικών παραγόντων και αναδιαμόρφωση στάσης και νοοτροπίας. Δεν είναι προσωπικό θέμα ή ζήτημα προς διαπραγμάτευση το αν θα προχωρήσουμε ευρωπαϊκά .Είναι μια δεδομένη στάση που θα πρέπει έστω και τώρα να κατανοήσουμε και να υιοθετήσουμε και ασφαλώς μια υποχρέωση απέναντι στο μέλλον και στην ιστορία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου