Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009


Η ελλάδα ως Ευρώπη: Μήπως ήρθε η στιγμή;

 Μουζακιάρη Βένη

H Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν δημιουργεί προσδοκίες αλλά διαμορφώνει καταστάσεις.
Ο κοινωνικός, οικονομικός και πολιτικός χώρος στην χώρα μας είναι δομημένος με τέτοιον τρόπο, που δεν επιτρέπει στο κοντινό ή μακρινό γεωγραφικό περιβάλλον να μας χαρακτηρίσει ως οικονομικά και επενδυτικά "ελκυστικούς".
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, δύσκολη βέβαια, αλλά είναι γεγονός.

Το γρήγορα εναλλασσόμενο κυβερνητικό περιβάλλον, οι ξεχωριστοί και όχι συνακόλουθοι των προηγούμενων νόμοι και τροποποιήσεις της κάθε κυβέρνησης, ο έντονος και χωρίς συνοχή, στόχο και περιεχόμενο συνδικαλισμός, η κυρίαρχη και δυναμική παρουσία και θέση μας στη λίστα διαφθοράς δεν επιτρέπουν μια ελκυστική και κερδοφόρα επενδυτική εξέλιξη της οικονομίας.
Με ιδιαίτερο σκεπτικισμό και επιφύλαξη αντιμετωπίζεται η χώρα μας στον τομέα των άμεσων ξένων επενδύσεων.Ο ξένος επιχειρηματίας δεν θα επιλέξει την Ελλάδα να δραστηριοποιηθεί οικονομικά.
Θα επιλέξει μια χώρα με σαφέστατο χαμηλότερο εργατικό κόστος και πάνω από όλα με σχετικά ήρεμη πολιτική και κοινωνική ζωή. Δε θα πάρει ένα ρίσκο που ξέρει από την αρχή πως θα χάσει.

Η χώρα πρέπει να μπει σε μια διαδικασία εκκαθάρισης και επανεκκίνησης. Σε κάθε είδους προγράμματα, μέθοδους,στάσεις και νοοτροπία, που δεν επιτρέπουν πρόοδο και μέλλον delete. Άμεσα, γρήγορα και σαφέστατα χωρίς το διπλό μπαλαντέρ της ήπιας προσαρμογής και της μεταβατικής περιόδου..Η Ελλάδα και ειδικά ο Έλληνας δεν θα πάθει απολύτως τίποτα από μια ξαφνική αλλαγή.Είναι αναγκαίο.
Δεν μπορεί μια χώρα που λειτουργεί με βάση το μοντέλο της ΕΕ να παρακολουθούσε για τόσες ημέρες την εξέλιξη της απεργίας άπραγη.Επιτακτικό και ιδιαίτερης σημασίας βήμα είναι άμεσα να ξεκινήσουν και από τις δυο πλευρές διαπραγματεύσεις.
Άμεσες διαπραγματεύσεις για όσα από τα θέματα μπορούν να επιλυθούν καθώς σαφέστατα η δομή και η εικόνα του συνδικαλισμού στην Ελλάδα δεν λύνεται με διαπραγματεύσεις, αλλά με καθαρή αλλαγή νοοτροπίας και σκέψης γύρω από τα θέματα εργασίας και ειδικά τρόπου εργασίας.

Ο συνδικαλισμός σαν όργανο μπορεί και πρέπει να λειτουργεί σαν ασπίδα και ομπρέλα για τους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος. Δυστυχώς όμως η εικόνα που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι πως οι συνδικαλιστές προτάσσουν την κομματική ταυτότητα και δρουν βάσει αυτής.
Μια χώρα που λειτουργεί βάσει ενός προγράμματος και μάλιστα ενός εξωγενούς προγράμματος με διπλή κατεύθυνση μέσα και έξω θα πρέπει να θέλει και να μπορεί να επιλύει τέτοιου είδους θέματα. Η καλύτερη εικόνα σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο θα πρέπει να συνοδεύεται και με την ανάλογη εξέλιξη καταστάσεων, που με την τωρινή υπόσταση και δομή αποτελούν εμπόδιο για κάθε είδους και κατεύθυνση προόδου και μέλλοντος.

Η απερχόμενη, η νέα και μελλοντική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση
και να έχει την ειλικρινή διάθεση για άμεση αντιμετώπιση των χρόνια "ανυπάκουων"εσωτερικών δομών και μηχανισμών.

Εκκαθάριση στάσιμων και μη παραγωγικών παραγόντων και αναδιαμόρφωση στάσης και νοοτροπίας. Δεν είναι προσωπικό θέμα ή ζήτημα προς διαπραγμάτευση το αν θα προχωρήσουμε ευρωπαϊκά .Είναι μια δεδομένη στάση που θα πρέπει έστω και τώρα να κατανοήσουμε και να υιοθετήσουμε και ασφαλώς μια υποχρέωση απέναντι στο μέλλον και στην ιστορία μας.

ΝΔ: Τι ψηφίζουμε;

Ντόρα Μπακογιάννη -Αντώνης Σαμαράς.
Τα δύο πρόσωπα, που σύμφωνα με γκάλοπ αλλά και την κοινή λογική είναι τα δύο επικρατέστερα για την προεδρεία της ΝΔ.Δύο πολύ διαφορετικά πρόσωπα, που συγκεντρώνουν από μια μεγάλη πλειοψηφία φίλων και στελεχών του κόμματος, αλλά και της ευρύτερης κοινής γνώμης.

Ντόρα Μπακογιάννη

Γυναίκα, δυνατό ,λαμπερό πρόσωπο. Νιώθει πως η προεδρεία της ανήκει. Έχει υπάρξει δυναμικό και στέλεχος πρώτης γραμμής του κόμματος.Έχει δύναμη, έχει εσωκομματικούς φίλους που μπορούν να της διασφαλίσουν μια εύκολη πορεία προς την νίκη,είναι πρόσωπο-σημαία της ΝΔ.
Η Ντόρα Μπακογιάννη έχει όνομα και οικογένεια με ιστορία. Είναι φύσει πολιτικό πρόσωπο. Πείθει με την παρουσία της και μόνο.

Δυναμική μεν με ευρύ κύκλο εσωκομματικών αντιπάλων δε.Ταυτίζεται το πρόσωπο και το όνομά της περισσότερο με την διαδρομή και τα λάθη της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, παρά με τον ανανεωτικό, προοδευτικό και καινοτόμο λόγο του Παύλου Μπακογιάννη.
Ένας προσωπικός κύκλος φιλοδοξίας, προσπάθειας,επιμονής και ετοιμότητας θα κλείσει νομοτελειακά σε περίπτωση ανάδειξής της στην προεδρεία .Σε αντίθετη περίπτωση το σύμπαν θα έχει συνομωτήσει για να μην συμβεί αυτό και κανείς δε θα μπορέσει σε τελική ανάλυση να τα βάλει με το σύμπαν και την ηθική νομοτέλεια.

Αντώνης Σαμαράς

Πολιτικός με έναν συνδυασμό στοιχείων και ικανοτήτων παλιάς και νέας κοπής πολιτικών και ΝΔκρατών.Υπήρχε στις τάξεις του κόμματος ,έφυγε από το κόμμα και τον Μητσοτάκη, ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη, σταμάτησε από και την Πολιτική Άνοιξη, δεν λειτουργούσε ως πολιτικός για καιρό και επανήλθε επί Καραμανλή. Ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού και διοργάνωσε μάλιστα και τα εγκαίνια του νέου μουσείου της Ακρόπολης.

Άνθρωπος ιδιαίτερα ευφυής ,η πολιτική δεν είχε τελειώσει για τον ίδιο,ούτε όταν έφυγε από την ΝΔ αλλά ούτε και όταν "σιώπησε"" η Πολιτική Άνοιξη. Θέτει τον εαυτό του υποψήφιο για την προεδρία και περιμένει αναμένοντας που θα κινηθεί το σώμα των Καραμανλικών για να ξέρει αν θα τερματίσει πίσω ή μπροστά από την Ντόρα.

Δύο άνθρωποι που το παρελθόν τους συνδέει. Το παρόν τους βρίσκει αντίπαλους (συνυποψηφίους μιλώντας πάντα σε πλαίσιο πολιτικού πολιτισμού) και το παρελθόν ίσως τους συναντήσει συμμάχους κάτω από την "πολυφωνική","πολυιδεολογική" και πολυκομματική ομπρέλα της ΝΔ.Το ενδιαφέρον στρέφεται στα δύο αυτά πρόσωπα, λόγω του λόγου και των όσων αντιπροσωπεύουν πίσω και μπροστά από τις γραμμές.

Ο ΝΔκράτης ψηφοφόρος θα κρίνει.Τα κριτήρια όμως αυτή την φορά επιβάλλεται να διακρίνονται από αλήθεια, διάυγεια και καθαρά ζητούμενα.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω τα δύο εναλλακτικά ενδεχόμενα ,δείχνοντας την επόμενη μέρα της ΝΔ.
1.Για πρώτη φορά γυναίκα στην προεδρεία
2.Για πρώτη φορά πρόεδρος χωρίς πρόγονο Πρωθυπουργό

Ευχαριστώ πολύ..

Μεγάλο Ατόπημα

Είναι δύσκολο να μείνει κανείς αμέτοχος όταν βρίσκεται μπροστά σε μια μεγαλειώδη στιγμή σεξισμού, κόμπλεξ και άκρατου παραληρήματος.

Δεν γνωρίζω εκείνον που το υπογράφει.Δεν γνωρίζω εκείνον που το διατύπωσε.Δεν γνωρίζω εκείνον που συνέλαβε την ίδέα του λιβέλου.
Αυτό όμως που γνωρίζω είναι πως κάποιο όριο πρέπει να ξεπεράστηκε με το συγκεκριμένο δημοσίευμα.

Το να καταφεύγει κανείς σε ακρότητες είναι εύκολο.Το να διασύρεται η προσωπικότητα, η αξιοπρέπεια και η δημόσια εικόνα ενός πολιτικού προσώπου είναι επίσης εύκολο.Δεν είναι όμως ούτε επιτρεπτό,ούτε ηθικό, ούτε νόμιμο.

Ο καθένας ή η καθεμιά από εμάς σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται μέτοχος και κοινωνός τέτοιας σκέψης και τέτοιου εγχειρήματος.

Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια να αποβάλλουμε κάθε στοιχείο κακεντρέχειας και κίτρινης διάθεσης στην πολιτική και κοινωνική τηλεοπτική και έντυπη πραγματικότητα.Θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή προσπάθεια ο σχολιασμός και η κριτική να διατηρούνται σε ένα επίπεδο πολιτισμού , ειλικρίνειας και fair play. Το να κινηθείς δίκαια, το να κινηθείς νόμιμα, το να κινηθείς ηθικά είναι ενδείξη οξυδερκούς, δίκαιου και πολιτικά προσαρμοσμένου νου.

Αντιπολιτεύεσαι, μάχεσαι, πολεμάς, διεκδικείς,
αμύνεσαι,επιτίθεσαι μέσα σε πλαίσιο υπεύθυνο, ρεαλιστικό και κοινωνικά αποδεκτό.
Δεν γνωρίζω εάν κάποιος από όλους εμάς ενδιαφέρεται και αναζητά τέτοιου είδους δημοσιεύματα.Εάν υπάρχει θα πρέπει να σταματήσει να χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους προθέσεις και αναζητήσεις , όπως επίσης και εκείνος που ασχολείται με την δημοσίευσή τους θα πρέπει να αναθεωρήσει το περιεχόμενο και την αιτιότητα του λόγου του.

Θέλω επιτέλους να ζω σε έναν κόσμο που θα μου δίνει εγγυήσεις για τον αμοιβαίο σεβασμό, για την προσωπική ελευθερία και την ασφάλεια του ατόμου.
Θέλω έναν κόσμο που θα μάθει να σέβεται και να αγωνίζεται για το κράτος δικαίου.
Δεν θέλω να ξαναμπώ σε μια διαδικασία να λέω και να γράφω αυτά που λέω και γράφω αυτήν την στιγμή.

ΥΓ.Αναφέρομαι στο δημοσιεύμα-λίβελο που δημοσιεύτηκε και αναφέρονταν στο πρόσωπο της κα Μπακογιάννη.