Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Η εθνική μας εικόνα πάσχει

Το άλλοθι του Έλληνα είναι ότι είναι Έλληνας.
Η άποψη αυτή έχει επικρατήσει είτε σαν πραγματικότητα, είτε σαν ένα παρελθοντικό κατάλοιπο που συνεχίζει όμως να έχει ισχύ και να βρίσκει τόπο ύπαρξης και εφαρμογής στο σήμερα.
Το άλλοθι του Έλληνα τον εντάσσει διαχρονικά σε μια συγκεκριμένη -ειδική κατηγορία, που του επιτρέπει να μην είναι αποτελεσματικός, να μην είναι Ευρωπαίος, να αναζητά το εύκολο και το εφικτό σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε βάση και περίπτωση..

Η αντίληψη αυτή όμως, όσο βολική και αν είναι για σημαντικό μέρος των Ελλήνων, είναι μια πλασματική θεώρηση και αποτύπωση των πραγμάτων. Δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση μια "ειδική" κατηγορία, με "ειδικά"χαρακτηριστικά στην οποία εντάσσεται ο Έλληνας και ζει σε βάρος των συμπολιτών του σε κρατικό και ευρωπαϊκό επίπεδο..

Δυστυχώς όμως η νοοτροπία-συμπεριφορά αυτή δεν φεύγει εύκολα από την εσωτερική πρακτική και σκέψη.
Επίσης το σκεπτικό αυτό ενδέχεται να είναι και σκεπτικό όσων έχουν συνεργαστεί μαζί μας σε εγχώριο ή διεθνές επίπεδο. Εάν η συνεργασία αυτή έχει υπάρξει "διαφορετική" από οποια προηγούμενη ή "ιδιαίτερη"ή πιο απλά οικονομικά ζημιογόνα για τα μέρη δεν θα ξεχαστεί και ασφαλώς δεν θα επαληθευτεί.
Αποτέλεσμα και άμεσο επακόλουθο είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουμε σε εθνικό ή ευρωπαικό επίπεδο, είτε είναι οικονομικές συναλλαγές, είτε συνεργασίες υλικές και πνευματικές, να μην χαρακτηρίζονται από την στοιχειώδη ύπαρξη εμπιστοσύνης και διαμόρφωσης υψηλης προσδοκίας.

Η σημερινή οικονομική κατάσταση είναι η πλέον ενδεικτική για να κατανοήουμε τα παραπάνω..
Δεν μας εμπιστεύονται.
Δεν δημιουργούμε υψηλές προσδοκίες.
Δεν είμαστε επενδυτικά ελκυστικοί σαν χώρος οικονομικής δράσης.
Δεν θα προσφέρουμε κέρδος.
Δεν θα προσφέρουμε ευελιξία σε πλαίσιο εργασιακών σχέσεων.
Δεν θα κερδίσουμε ευκαιρίες.
Δεν θα αναγνωρίσουμε τις απειλές.

Η χώρα μας αν δεν μπορέσει να δημιουργήσει πολλά και ουσιώδη πάνω στην έννοια και στην ουσία της συνεργασίας δεν θα γνωρίσει ένα βιώσιμο οικονομικό και πολιτικό μέλλον.

Για να συνεργαστεί θα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για το άλλο μέλος της συνεργασίας.
Για να αποτελέσει πόλο έλξης θα πρέπει να είναι πόλος έλξης οικονομικά,πολιτικά και κοινωνικά.
Για να πετύχει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά πρέπει να κινηθεί με ειλικρίνεια, ανταγωνιστικότητα και θέτοντας τον πήχη ψηλά.
 Προέχει ασφαλώς η άρτια και δυνατή οργανωσιακή επίτευξη και η δημιουργία μιας κοινωνικής δομής, που δεν θα επιτρέψει σε αγκυλώσεις και προβλήματα του παρελθόντος να αποτελέσουν εμπόδια για το παρόν και το μέλλον. Αυτός οφείλει να είναι ο πρώτος ,αναγκαίος και βασικός στόχος μας.
Δεν νομίζω πως διαθέτουμε πολύ χρόνο.Ίσως και να τον έχουμε υπερβεί.
Η αλλαγή στην νοοτροπία είναι το πρώτο βήμα..
Μπορούμε να καταφέρουμε να καταστήσουμε  την πρόοδο και την εξέλιξη εφικτή και εμφανή σε όλα τα επίπεδα αρκεί το ατομικό και μικροπολιτικό συμφέρον να μην θριαμβεύει συνεχώς ως η απολυτη εθνική συνήθεια σε βάρος της συλλογικής αρμονίας και προόδου.