Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Πρέπει να βγάλουμε χρήματα.

Εγώ προσωπικά είμαι της άποψης πως όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, η υπομονή ειναι αρετή και γενικότερα είμαι υπέρ των ελληνικών παροιμιών και της σοφίας που τις συνοδεύει. Εκφράζω μετριοπαθείς απόψεις, προτιμώ να ακούω από το να μιλώ και γενικότερα προτιμώ να είμαι ήσυχη.
Πολλοί άνθρωποι είναι ήσυχοι. Έχουν την προσωπική πολιτική τους άποψη, εκφράζονται πολιτικά, πιστεύουν ή πίστευαν μέχρι πολύ πρόσφατα σε κάποια πολιτική δύναμη και γενικότερα πορεύονται πολιτικά με συνεπείς απόψεις, χωρίς φανατισμούς, περιμένωντας κάποια στιγμή στον τόπο αυτό να λειτουργήσει η λογική.


Υπάρχουν, όμως και άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι τόσο συνεπείς πολιτικά, αλλάζει η πολιτική τους στάση σχετικά εύκολα. Θα περιμένουν με ενδιαφέρον τις προεκλογικές δηλώσεις και υποσχέσεις ώστε να κατανοήσουν σε ποιο βαθμό τους αφορούν προσωπικά και με θετικό πρόσημο. Αυτό δεν είναι απόλυτα αρνητικό. Δεν είναι δίκαιο να περιμένεις πως ο καθένας θα αντιληφθεί την πολιτική ως αξία και θα πιστέψει στην ιδεολογία του κόμματος.


Σε όποια από τις δύο κατηγορίες και αν ανήκει κάποιος, σήμερα οφείλω να πω πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Δεν έχει καμία σημασία γιατί αυτή τη στιγμή που μιλάμε, πιστεύαμε δε πιστεύαμε, οφείλουμε να τα δούμε τα πράγματα στην πολύ ρεαλιστική τους εκδοχή. Η αλήθεια δεν είναι όμορφη. Αντίθετα η αλήθεια είναι ιδιαίτερα στενάχωρη, ίσως και καταθλιπτική αφού εάν αναλογιστεί κανείς πως το μεταπολιτευτικό σύστημα, που ανατροφοδοτούνταν από τη δική μας διαχρονικά σταθερή εκλογική συμπεριφορά, με όλους τους κατα καιρούς εκπροσώπους του μας οδήγησε στη σημερινή άκομψη κατάσταση να έχουμε το ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Για μένα προσωπικά η λύση δεν είναι εύκολη. Οι συζητήσεις για αλλαγή, για νέα πρόσωπα, για διαγραφή του παρελθόντος, των κακώς κειμένων και για μεταρρυθμιστικές αλλαγές είναι σεβαστές και μακάρι ειλικρινά να υπάρξει κάποια στιγμή ένα πολιτικό σύστημα που θα ενθαρρύνει ειλικρινά την προσπάθεια για αλλαγή και ένα εκλογικό σώμα που θα πιστέψει και θα επιτρέψει τις προσπάθειες αυτές.
Για να συμβεί αυτό υπάρχουν δυο πράγματα που πρέπει να γίνουν. Το ένα είναι το ζήτημα του ηγέτη και το άλλο είναι ο Έλληνας να αποκτήσει ένα καλό επχειρηματικό μυαλό. Επειδή το πρώτο ζήτημα είναι κατανοητό και πολλοί έχουν εστιάσει σε αυτό, δηλαδη στα χαρακτηριστικά, στη νοοτροπία, στην αύρα, στα όνειρα και στο όραμα που πρέπει να έχει ένας ηγέτης το προσπερνώ για να αναπτύξω το συλλογισμό μου για τη δεύτερη διάσταση που έθεσα.

Καλό επιχειρηματικό μυαλό.


Ενδεχομένως να ξενίζει ελαφρώς ο τίτλος που έθεσα, αλλά δεν πρέπει. Αντίθετα οφείλουμε να αλλάξουμε πλεύση. Πρέπει να θέσουμε στο κέντρο κάθε πολιτικής το άτομο. Πώς θα λειτουργήσει ώστε να καταφέρνει να λαμβάνει τη μεγιστοποίηση της χρησιμότητας από οτιδήποτε λαμβάνει και από οτιδήποτε προσφέρει. Η πρόοδος θα συντελεστεί μόνο όταν θα επιχειρήσουμε σε όλες τις υποθέσεις εργασίας να θεωρήσουμε σαν μοναδική μονάδα ανάλυσης το άτομο, την ατομική συμπεριφορά, την ατομική σκέψη. Στον πολιτικό τομέα, στον οικονομικό τομέα, σε τομείς υγείας και παιδείας να μελετηθεί, να δοθεί έμφαση και ώθηση στο άτομο. Στη συνέχεια η αλληλεπίδραση θα λειτουργήσει και θα γενικευθεί το αποτέλεσμα.
Το άτομο οφείλει να προσπαθήσει για το κέρδος σε όλους τους τομείς. Οφείλει να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μέσα από τη σκέψη και την προσπάθεια του να προοδεύσει και να φτάσει σε ένα Χ ιδεατό τόπο.. Η πολιτική οφείλει να δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο που θα διευκολύνει το άτομο να φτάσει εκεί.
Αυτό θα γίνει με την ανάπτυξη. Η τόλμη στις επενδύσεις και η προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ανταγωνιστική εικόνα για την Ελλάδα είναι απαραίτητες.. Πρέπει να ανακαλύψουμε τα εγχώρια εκείνα σημεία, που μπορουν με δουλειά να αναπτύξουν δυναμική, να προκαλέσουν εντύπωση και να φέρουν κέρδος.
Κέρδος σημαίνει επενδυτές. Επενδυτές είναι εκείνα τα άτομα που θα αντιληφθούν την ανταγωνιστική προοπτική που έρχεται από Ελλαδα και θα θελήσουν να την ενισχύσουν με ίδιον βέβαια όφελος. Τα κεφάλαια από έξω θα δώσουν αέρα και ταχύτητα στη ροή αναπτυξιακών προγραμμάτων στην Ελλάδα και θα παραχθεί αποτέλεσμα αναπτυξιακό, δηλαδή εκμεταλλέυσιμο περαιτέρω ώστε να συνεχίζει να αποδίδει και να προσφέρει χρήματα, θέσεις εργασίας, αύξηση του βιωτικου επιπέδου, ομαλή κυκλοφορία χρήματος στην αγορά.
Τα αναπτυξιακά αυτά έργα πρέπει να έχουν να κάνουν με όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.. Ποια είναι αυτά τα σημεία που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ανταγωνιστική εικόνα; ΟΛΑ. Ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μπορεί να αποκτήσει από κάθετι που προσφέρει υπηρεσία και συνδυάζει, υψηλή ποιότητα, προσεγγίσιμο κόστος, δομημένο και αδιάβλητο νομικό πλαίσιο, ασφάλεια από κάθε κίνδυνο που μπορεί να προκύψει και να διακόψει ή έστω να προσπαθήσει να εμποδίσει τη λειτουργία και τη ροή του προγράμματος.
Στόχοι:
1.να αποφασίσουμε πού είναι πιο εύκολο να εστάσουμε και να το αναπτύξουμε.
2. να διασφαλίσουμε την απρόσκοπτη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση με ουσιαστικό και στρατηγικό νόμο εγκαίρως.
3.να απαλλαγεί το κράτος από τη μάστιγα της φοροδιαφυγής με σκληρά πρόστιμα και συνεχείς, αδιάβλητους και αποτελεσματικούς ελέγχους.
4. επάνδρωση των Υπουργείων, των δημοσίων φορέων, των ελεγκτικών οργάνων με άτομα που μπορούν, ξέρουν και θέλουν να πετύχουν το στόχο. Χρειαζόμαστε άτομα με εθνική φιλοδοξία.
5. νόμοι που θα επιτρέψουν στον επενδυτή να έλθει και να επενδύσει εδώ. Σταθερό φορολογικό νομοσχέδιο, ασφάλεια, κοινωνική ειρήνη.
6. Έξυπνη διαφήμιση και δομημένο μάρκετινγ σε όλη τη διαδικασία της προσπάθειας.
7.Κονδύλια για ουσιαστική έρευνα στα πανεπιστήμια. Το ελληνικό πανεπιστήμιο οφείλει να ενισχυθεί γιατί είναι ένα από τα πιο συμβολικής σημασίας πεδία για να αναπτυχθούν και να αποκτήσουν ακτινοβολία διεθνή. Οσυμβολισμός οφείλει να λειτουργήσει.

Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε. Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζει με δανεικά για πάντα. Πρέπει να βγάλουμε χρήματα.Πρέπει να θέλουμε να βγάλουμε μόνοι μας χρήματα..Εξωστρέφεια, ευελιξία στη σκέψη με στόχο το κέρδος, το προσωπικό και το συλλογικό.

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Το χρίσμα στην Ελλάδα σήμερα....

Είναι σημαντικό να δούμε πως λειτουργεί το χρίσμα. Είναι πολύ σημαντικό ώστε να αντιληφθούμε το βαθμό νομιμοποίησης μιας επιλογής υποψηφίου. Η διαδικασία του χρίσματος είναι μια εσωτερική κομματική διαδικασία του κομματικού μηχανισμού με σκοπό ο κατάλληλος υποψήφιος να φέρει τη σημαία του κόμματος κατά τη διαδικασία πριν και μετά την εκλογή του. Η διαδικασία, υπολογίζεται, πως θα αποφέρει το πλεόν σύμφορο εκλογικό αποτέλεσμα και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη.

Το κόμμα επιλέγει είτε να δώσει είτε να μη δώσει το χρίσμα, την κομματική δηλαδή υποστήριξη και εύνοια σε έναν υποψήφιο.
Ο υποψήφιος είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μέλος ή φίλος του κόμματος.

Σε περιπτώσεις "κομματικής νομιμότητας" το χρίσμα δίνεται σε έναν ικανό πολιτικό, κομματικό στέλεχος, που επιθυμεί να εισέλθει στον πολιτικό στίβο, έχοντας την κομματική υποστήριξη, για να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές κατώτατο ποσοστό ψήφων.

Το χρίσμα είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Ανάλογα με τα εθνικά εκλογικά ποσοστά του κόμματος κρίνεται και ο βαθμός που το χρίσμα σε έναν υποψήφιο θα λειτουργήσει υπέρ της εκλογής του υποψηφίου.
Σε ελληνική και όχι μόνο πολιτική σύνθηκη, υπάρχει το ενδεχόμενο το χρίσμα να μη δοθεί σε "φίλο" του κόμματος, αλλά σε έναν "μη φίλο". Οι λόγοι της επιλογής αυτής είναι πολλοί.
Αρχικά υπάρχει περίπτωση η ηγεσία του κόμματος να μην έχει ευρύ περιθώριο σεβαστών και αξιόλογων επιλογών. Υπάρχει, δηλαδή η πιθανότητα τα στελέχη του κόμματός να μην είναι οι καλυτερες δυνατές επιλογές, που θα μπορούσε ένα κόμμα να έχει...
Η προσοχή επομένως θα στραφεί αλλού. Η επιλογή θα είναι πολιτικό πρόσωπο, τηλεοπτικό, ευρέως αποδεκτό, μη ενοχλητικό και μη προκλητικό. Θα προσπαθήσει το κόμμα με μια επιλογή, γενικότερης αποδοχής, να κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο στην τελική εκλογική πίτα. Ο κομματικός μηχανισμός θα τρέξει, θα κινηθεί αναλόγως, θα μετρήσει την αποδοχή των υποψηφίων και  τελικά θα αποφασίσει να δώσει το χρίσμα.

Θα πρέπει να αναφέρω πως λόγω επικαιρότητας ο γενικότερος συλλογισμός μου έχει να κάνει με εκλογές και επιλογές υποψηφίων σε αυτοδιοικητικό, περιφερειακό επίπεδο.

Είναι το χρίσμα απαραίτητο; Θεωρητικά όχι, πρακτικά απολύτως ναι. Το χρίσμα θα βοηθήσει τόσο τον υποψήφιο όσο και το κόμμα. Αν το στέλεχος που θα υποστηριχτεί είναι σημαντικό, γνωστό και πολιτικά ακέραιο (δεν έχει προκαλέσει), το κόμμα θα έχει να κερδίσει.

Το χρίσμα, ωστόσο, δεν είναι απόλυτο πως θα είναι η κατάληξη μιας ορθολογικής πολιτικής συλλογιστικής και διαδικασίας. Το χρίσμα μπορεί να είναι το αποτέλεσμα συμφωνιών, διεργασιών μη πολιτικών. Να είναι δηλαδή το κόμμα κατά μια εννοια δεσμευμένο να υποστηρίξει ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο λόγω πρότερης βοήθειάς του στο κόμμα.

Είναι σωστό; Είναι σίγουρα νόμιμο.

Ας προχωρήσουμε λίγο περισσότερο. Το χρίσμα δίνεται. Ο τελικός υποψήφιος θα είναι ένα άτομο που θα υποστηριχτεί από το κόμμα. Οι εσωτερικές διεργασίες θα είναι ασφαλώς άγνωστες στο ευρύ κοινό για να διασφαλιστεί το κύρος όλων των μερών, αλλά και για να διασφαλιστεί η ηρεμία της εκλογικής βάσης.

Είναι όμως υποχρεωμένος ο πολίτης να ακολουθήσει την κομματική γραμμή, το χρίσμα δηλαδή; Είναι υποχρεωμένη η εκλογική βάση να τηρεί και εκείνη με τη σειρά της στάση κομματικής πειθαρχίας; Θεωρητικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει καμία γραμμή αν δε συμφωνει. Πρακτικά όμως τι συμβαίνει;
Σε καταστάσεις μετριοπαθών πολιτικών συγκυριών, τότε δηλαδή που το πολιτικό και κομματικό σύστημα υφίσταται στιγμές αποδοχής και σεβασμού, η κομματική γραμμή θα ακολουθηθεί σε μεγάλο ποσοστό...Όταν όμως οι πολιτικές στιγμές είναι στιγμές κρίσης και αμφισβήτησης, η κομματική γραμμή θα ακολουθηθεί;;
α. ναι μπορεί να ακολουθηθεί από τον υποστηρικτή του κόμματος
β. όχι δε θα ακολουθηθεί
γ. ο υποστηρικτής δε θα ψηφίσει, θα απέχει
δ. ο υποστηρικτής θα ψηφίσει λευκό
ε.ο υποστηρικτής θα ψηφίσει την επιλογή του ακριβώς αντίθετου κόμματος (αυτό θα στοιχίσει πολύ)
στ.ο υποστηρικτής θα ψηφίσει την επιλογή μικρότερων σε ισχύ κομμάτων (θα στοιχίσει λιγότερο).

Όποια και αν είναι η τελική επιλογή, η σχέση που θα έχει οικοδομηθεί θα είναι ανάμεσα στον ψηφοφόρο και στο χρίσμα.
Το χρίσμα σήμερα, σε μέρες και ώρες Ελλάδας ίσως να είναι μια επιφανειακή διεργασία. Αν σκεφτεί κανείς πως με αποχή 30% και πάνω, ο δικομματισμός είναι σε ελεύθερη πτώση, ο υποψήφιος που θα "κατέβει" πρέπει να πάρει όλο το πράγμα πάνω του..
Για ποιο χρίσμα και για ποια γραμμή μιλούμε σήμερα;
Ποιο ποσοστό των σταθερών ποσοστών του κόμματος θα ακολουθήσει το χρίσμα; Ο κόσμος θα συσπειρωθεί γύρω απο πολιτικές επιλογές ευρύτερης αποδοχής που έχουν κάτι να πουν ή που δε θα εκνευρίσουν...

Αποψή μου είναι πως οι καθαρά κομματικές επιλογές δεν είναι συμφέρουσες πολιτικά, δε θα συγκεντρώσουν μεγάλα ποσοστά. Οι όποιες υπόνοιες πως η εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου θα είναι ένα ΝΑΙ ή ένα ΌΧΙ ή ένα ΙΣΩΣ της βάσης στο μνημόνιο είναι πέρα για πέρα ουτοπικές, καθ΄ως για την ώρα δεν έχουμε εναλλακτική και σαφέστατα λόγω πέιρας όλοι γνωρίζουμε πως: Επαναστατούμε, επαναστατούμε, αλλά τελικά συμβιβαζόμαστε...Η εκλογική αναμέτρηση δε γνωρίζω αν θα είναι πολιτική, σίγουρα όμως θα είναι έκδηλη της εθνικής απογοήτευσης..
Ίσως τελικά η Ελλάδα σε αυτές τις εκλογές να μην παρουσιαστεί τόσο κομματική όσο μας συνήθιζε ο ελληνικός λαός τόσα χρόνια.. Το σώμα απολιτίκ στην Ελλάδα είναι επίσημα γεγονός..
ΥΓ. Ερωτηση προς γενικότερο προβληματισμό: Σε ποιο βαθμό ο υποψήφιος με χρίσμα "εκτιμα" το κόμμα που του έδωσε το χρίσμα και αντίστοιχα το κόμμα αυτό "εκτιμά" τον υποψήφιο;

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Εν μέσω θέρους



   Δεν πείθει

 Οι λήπτες απόφασης πρέπει κατά βάση να πείθουν για τις προθέσεις τους. Όταν έχεις μπει (και η χώρα σου μαζί) σε μια ριζική πορεία αναδιάταξης με μια δέσμη σοβαρών, με ισχυρή φιλελεύθερη χροιά μέτρων, οφείλεις να διαμορφώνεις ανάλογα και τον πολιτικό σου λόγο. Ο πολιτικός λόγος αποτελεί ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πολιτικής. Προετοιμάζει επί της ουσίας έναν πολιτικό παρατηρητή για το είδος του πολιτικού συστήματος που θα αντιμετωπίσει. Πρέπει να υπάρχει και σίγουρα υπό κανονικές συνθήκες υπάρχει η αναγκαία σύνδεση.
Όταν,όμως, στην Ελλάδα υπογράφεις για την εφαρμογή μέτρων μη κοινωνικών και ο λόγος σου είναι λόγος κοινωνικής πολιτικής σοσιαλίζοντος προσανατολισμού, υπάρχει ζήτημα.


Το ζήτημα αυτό στο ΠΑΣΟΚ καθίσταται γνωστό στο ευρύ κοινό μέσα από τις εντάσεις και την ανυπακοή βουλευτών. Οι άνθρωποι είτε έχουν μπερδευτεί, είτε  δεν έχουν μπερδευτεί αλλά δεν μπορούν και να συμφωνήσουν.
Πράγματι με το πέρας αυτής της κρίσιμης πολιτικά και οικονομικά κατάστασης, οι πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ, που άκρητα δέχονται το μνημόνιο, τι είδους ιδεολογία θα υπερασπίζονται;
Θα αναδιαμορφωθούν και οι σοσιαλιστικές αποχρώσες ενδείξεις του ΠΑΣΟΚ μέσω του μνημονίου για να μην οδηγήσουν το έθνος και πάλι στην καταστροφή;
Θα δεχόμουν από τον πρωθυπουργό μια ειλικρινή συλλογιστική για εφαρμοσμένο μείγμα πολιτικής, αλλά δεν έχει σκεφτεί να το πει..

Τα σενάρια για ολοκληρωτική αναδιαμόρφωση του κομματικού συστήματος, επίσης δεν μπορούν να πείσουν επί του παρόντος.
Ποιος θα μπορούσε να  δει σήμερα το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, με στοιχεία κεντροαριστεράς-κεντροδεξιάς και συγκερασμό των υπαρχόντων πολιτικών προσωπικοτήτων και των παρελθόντων που έχουν διαγράψει τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Η αλλαγή για την αλλαγή είναι η λύση;
Περίμεναν το τέλμα, δηλαδή, το απόλυτο κενό, το λάθος, το πολιτικό αδιέξοδο (που ενδεχομένως όντως να μην υπάρχει στην πολιτική..), για να ευαγγελίσουν και να επικοινωνήσουν στο πολιτικό κοινό τους την ευθύνη και το όραμα για αλλαγή. Πάλί δυσκολεύομαι να πειστώ..
Επικάλυψη επικοινωνιακή χωρίς καμία αμφιβολία...

Οι υπόλοιποι πείθουν;

Απάντηση: Επιθυμεί κάποιος σήμερα να πειστεί από τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα;
Το τελος αυτής της πραγματικότητας έχει αρχίσει να σχηματίζεται.Μάλλον τελείωσαν αυτά..
Όσο η αλλαγη ευαγγελίζεται από πρόσωπα γνωστά, όσο η εφαρμοσμένη διακομματική ιδεολογία συγκλίνει,όσο η οικονομική πολιτική ταυτίζεται και διαφέρει μόνο ως προς την ένταση και όχι στο βάθος, είναι δύσκολο, κομματικά, να προκύψει διαφορά.

Ο  Ηγέτης ως ζητούμενο

Έστω και αν η εποχή των μεγάλων ηγετών έχει περάσει, ο μεγάλος ηγέτης για μένα αποτελεί τη μόνη λύση. Μια λύση που θα αναγκάσει (βλ. οδηγήσει) στην κυριολεξία τους πάντες να συμμορφωθούν. Τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά θα ήθελα κατά προτίμηση να προσεγγίζουν τα δικά μου (βλ. είναι πολύ καλά).
Η πρακτική του πολιτική θα ήθελα κατά προτίμηση να βασίζεται σε όραμα, σε πρώτη και κύρια βάση εθνικό και στη συνέχεια ευρωπαϊκό.
Η επικοινωνική διάσταση θα υπάρχει,...αλλά θα επιθυμούσα να εξελίσσεται σε διάσταση ρεαλιστική και ουσιαστική. όχι η εικόνα για την εικόνα και η ατάκα για την ατάκα.

Αναμένω τον ηγέτη που θα πιστέψω και θα ακολουθήσω!!

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Ο μικρός πρίγκιπας ανέβηκε σ' ένα ψηλό βουνό. Τα μόνα βουνά που γνώρισε ποτέ του ήταν τα τρία ηφαίστεια που του έφταναν ως το γόνατο. Το σβησμένο μάλιστα το χρησιμοποιούσε για σκαμνάκι.
Από ένα τόσο ψηλό βουνό, αναλογίστηκε, θα βλέπω μ' ένα βλέμμα ολόκληρο τον πλανήτη και όλους τους ανθρώπους... Το μόνο όμως που είδε ήταν βράχια, μυτερά σαν βελόνες.
«Καλημέρα» είπε στην τύχη.
«Καλημέρα... καλημέρα... καλημέρα...» απάντησε ο αντίλαλος.
«Ποιοι είστε;» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Ποιοι είστε... ποιοι είστε... ποιοι είστε...» απάντησε ο αντίλαλος.
«Ας γίνουμε φίλοι, είμαι μόνος» είπε.
«Είμαι μόνος... είμαι μόνος... είμαι μόνος...» απάντησε ο αντίλαλος.
Παράξενος πλανήτης! σκέφτηκε τότε. Είναι κατάξε-ρος, κοφτερός και τελείως αλμυρός. Και οι άνθρωποι δεν έχουν φαντασία. Ξαναλένε ό,τι τους πεις. Στον τόπο μου είχα ένα λουλούδι: Πάντα μιλούσε πρώτο..

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Η συμμαχία ως ενδεχόμενο του μέλλοντος.

Εάν το μέλλον του πολιτικού συστήματος είναι ο σχηματισμός κυβερνήσεων μέσα από συμμαχίες κομμάτων, αυτό θα σημάνει μια νέα εποχή, με νέες συνέπειες και νέες ευθύνες.

Οι κυβερνητικές συμμαχίες δεν είναι ένα καινουργιο πολιτικό φαινόμενο. Όταν οι πολιτικες συγκυρίες δεν ευνοούσαν την πλειοψηφική παρουσία ενός και μόνο κόμματος, πάντοτε υπήρχαν ενδιαφερόμενες κομματικές δυνάμεις που βοηθούσαν το κατ' εξοχήν δυνατό κόμμα στην κατεύθυνση σχηματισμού κυβερνησης.
Δεν ήταν ασφαλώς πανάκεια, αλλά ήταν ένας τρόπος να διαμορφωθεί μια ισχυρή, κυβερνώσα δύναμη και να διασφαλιστεί στο μέτρο του δυνατού η πολιτική σταθερότητα.
Δεν ήταν ασφαλώς ούτε ο κανόνας, καθώς οι συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνατές δυνάμεις, με το πρόγραμμα, το λόγο και με βάση την τότε ιστορική συγκυρία κατόρθωναν να συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους και να αντιμετωπίσουν τις φυγόκεντρες δυνάμεις με αποτελεσματικό τρόπο.

Όλα, όμως, αλλάζουν όταν αρχίζει να δημιουργείται πρόβλημα στο ζήτημα της οικονομίας. Η οικονομία είναι ο κατ' εξοχήν παράγοντας που κρίνει την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα της κυβερνώσας παράταξης, την εικόνα του κόμματος αλλά και την δημοφιλία του ηγέτη.
Όταν η οικονομία κρίνεται καλή, είναι εύκολο ένα κόμμα να διατηρήσει την ισχύ και την επιρροή του στο εκλογικό σώμα.
Όταν η οικονομία δεν είναι καλή, η κυβέρνηση κατά κανόνα απορρίπτεται.
Όταν, όμως, η οικονομία καταρρέει τότε τι γίνεται;
Σε περιπτώσεις έκτακτης κατάστασης, γενικευμένης δυσαρέσκειας και απογοήτευσης, κάθε κριτική και αποδοκιμασία σε βάρος της κυβέρνησης γενικεύεται τόσο από κάτω προς τα πάνω όσο και το αντίστροφο.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η κατάσταση της οικονομίας δεν οδήγησε απλά στην αποδοκιμασία της απερχόμενης κυβέρνησης αλλά στη διαπίστωση της κυριολεκτικής παθογένειας και της μη χρηστής διαχείρησης των δημόσιων οικονομικών και του ελληνικού κράτους εν γένει διαχρονικά και διακομματικά.
Δεν είναι εύκολο ούτε και ευχάριστο ένα ολόκληρο έθνος να διαπιστώνει πως για δεκαετίες η ψήφος του και η πολιτική του επιλογή οδηγούσε σε καταστάσεις παθογένειας, κακοδιαχείρισης και τελικά στην ένταξη της χώρας του στο ΔΝΤ.. Η Ελλάδα, όμως, δεν είναι το μοναδικό παράδεγμα.
Αρκετές χώρες της ΕΕ έχουν να επιδείξουν μη ορθές δημοσιονομικές πρακτικές, διογκωμένα χρέη και ελλείμματα που απειλούν την οικονομική σταθερότητα της χώρας.


Στο ερώτημα ποιος φέρει την ευθύνη η απάντηση δεν είναι εύκολη. Παλαιότερα, ίσως, θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε περισσότερο εύκολα σε ένα συμπέρασμα για τις ευθύνες μη ορθών πρακτικών, καθώς οι ιδεολογίες ήταν περισσότερο ξεκάθαρες και διακριτές και η ευθύνη κατά περίπτωση βάρυνε τον ένα και μοναδικό υπαίτιο. Συντηρητικές, φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις ακολούθούσαν τις  αντίστοιχές δικές τους οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές βάσει συγκεκριμένων ποσοτικών, οικονομικών μοντέλων..Η δεκαετία '80, όμως, ήρθε, να καταρρίψει τις διακριτές αυτές γραμμές. Οι ιδεολογίες άρχισαν να διαφοροποιούνται απο το παρελθόν τους και τα οικονομικά μοντέλα να διευρύνονται και τελικά να εφαρμόζεται μίγμα πολιτικών και μοντέλων διακυβέρνησης.
Οι συνέπειες επομένως δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρες σχετικά με την κομματική ευθύνη. Οι ευθύνες είναι συγκεχυμένες και αφορούν όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου που κυβέρνησε τις τελευταίες δύο και πλεόν δεκαετίες.

Σήμερα το ενδεχόμενο των εκλογών διχάζει.
Η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί, η πολιτική τίθεται υπό αμφισβήτηση και ο πολιτής προσπαθεί να κατανοήσει το βάθος των συνεπειών, τη διάσταση της ζημιάς και το βαθμό στον οποίο τον αφορούν.

Το ερώτημα που προκύπτει επομένως καθίσταται το εξής ένα: ο κόσμος πως θα ψηφίζει στο εξής; 
Η απάντηση, που εγώ απλά τώρα μπορώ να δώσω είναι πως ο κόσμος δε θα ψηφίζει με την ίδια ένταση, την ίδια αισιοδοξία και με την ίδια πίστη στο κόμμα του. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε δύσκολες πλειοψηφίες και ακολούθως σε "περίεργες συμμαχιές".
Οι συμμαχίες, που παλαιότερα θα αποτελούσαν μακρινό όνειρο ή εφιάλτη ή οι εύκολες συμμαχίες που δε θα στοιχίζουν ιδεολογικά και σε επίπεδο ισχύος στα κόμματα είναι τα ενδεχόμενα εκλογικά αποτελέσματα.
Ο πολιτής θα βγει κερδισμένος σε ένα στοιχείωδη βαθμό; Άγνωστο..
Το ζήτημα είναι να διορθωθούν τα κακώς κείμενα μέσα από την ουσιαστική επιδιώξη για ανάπτυξη..όλα τα υπολοιπα, η εδραίωση της ιδεολογίας, ο επαναπροσδιορισμός της ταύτισης και ευθυγράμμισης, η πίστη στην πολιτική, θα προχωρήσουν και θα εξελιχθούν οριζόντια και παράλληλα με την ανάπτυξη, ενδεχομένως και αυτόματα καθώς η ανάπτυξη πάντοτε ηρεμεί τα πνεύματα ακόμη και τα ιδεολογικά αντίθετα..

Στην Ευρώπη οι συμμαχίες ευδοκιμούν και μπορούν να λειτουργήσουν. Στην Ελλάδα θα μπορούσαν; Εάν στην Ελλάδα θα έπρεπε να σχηματιστεί συμμαχική κυβέρνηση θα ήταν ενδεχόμενο εύκολο προς αποδοχή; Ο συγκερασμός πολιτικών προσώπων, πολιτικών προγραμμάτων, ψηφοφόρων αλλά και ιστορικών πολιτικών παρελθόντων σε ποιο βαθμό θα χαρακτηρίζονταν από επιτυχία και δε θα άφηνε τελικά μια αίσθηση γελειότητας και τραγικότητας; Αγνωστο..
Μένει να το μάθουμε εάν και όταν θα ΄ρθει η στιγμή.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Ευρώπη: Το πρόβλημα και το ενδεχόμενο μέλλον

"Η Ελλάδα θα βγεί πρώτη από την κρίση", δήλωσε ο πρωθυπουργός.
Αφού πρώτοι μπήκαμε, πρώτοι μάλλον θα έπρέπε και να βγούμε (FIFO με όσους μοιράζομε το ίδιο αντικείμενο σπουδών).

Θα μπορούσε όμως κάποιος να σκεφτεί, πως δεν έχει σημασία αν η Ελλάδα διαδραμάτισε την Πρώτη για κάθε Σύμφωνο Συννενοήσης, Σταθερότητας, Ανάπτυξης ή και Σωτηρίας που θα ακολουθήσει μέσα στην ΕΕ.
Θα μπορούσαν, ασφαλώς, να συντρέχουν λόγοι αδυναμίας που δε θα μας επέτρεπαν να προσπεράσουμε εύκολα και πρώτοι στη σειρά  τις φάσεις της κρίσης και της καθόδου.
Το κύμα μέτρων λιτότητας που περιγράφει πολλές δυνάμεις της ΕΕ, ισχυρές ή αδύναμες, δεν είναι τυχαίο. Ισχυροί και αδύναμοι πόλοι δυνάμεων (αυθαίτερα αναφέρω πόλοι δυνάμεων, καθώς η εθνική οντότητα ζει και βασιλεύει μέσα στην Ένωση) διαπίστωσαν σήμερα ή έστω χθες ελλείμματα, χρέη, δημοσιονομικές παραβάσεις, ανόητους πολιτικούς, αδύναμα οικονομικά μοντέλα του παρελθόντος, ελλιπή νεωτεριστικά οικονομικά μοντέλα και έσπευσαν να υιοθετήσουν στάση πειθαρχίας και αυστηρές γραμμές στην οικονομική τους ζωή.

Αναμένουμε να δούμε το ειλικρινές αποτέλεσμα της πειθαρχίας αυτής και αν τελικά θα μπορέσει να λειτουργήσει. Το ζήτημα της Ελλάδας, ανάγεται πλέον σε ζήτημα πολλών. Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν από την αρχή πως ένα πρόβλημα στην Ένωση και ειδικά οικονομικής υφής είναι και παραμένει πρόβλημα πολλών ή και όλων. Η σύνδεση των ευρωπαϊκών οικονομιών είναι τόσο πραγματικό γεγονός, που δε θα μπορούσε να επιτρέψει καμια αυτόνομη πολιτική.

Μερίδα, όμως, της ελίτ των Ευρωπαίων ηγετών δεν το παραδέχονταν, δε θα τολμήσω να πω δεν το αντιλαμβάνονταν καθώς τότε οδηγούμαστε σε ζήτημα νοημοσύνης και όταν τίθενται ζητήματα νοημοσύνης στην ελίτ, το τέλος αρχίζει να σχηματίζεται.

Ο ηγέτης

Εκτός από τις οικονομικές αδυναμίες, που διαπιστώθηκαν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, τα οποία ενδεχομένως να  καταδεικνύουν μια βαθύτερη κρίση σε ζητήματα οικονομικής θεωρίας και ανάλυσης και όχι απλώς σε διαχείρισης και κυβερνητικής ικανότητας, εκείνο που τελικά αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη σύγχρονη ευρωπαϊκή έλλειψη είναι η απουσία ενός ηγέτη.
Θα συμφωνήσω πως έχουμε να κάνουμε με συλλογικά ζητήματα.
Θα συμφωνήσω πως απειλήθηκε και συνεχίζει να απειλείται η σταθερότητα στα κράτη μέλη.
Ένας ηγέτης, όμως, θα μετρούσε πολύ στις στιγμές που ζήσαμε και σε όσες θα ζήσουμε.

Πώς θα μπορούσε να είναι αυτός ο ηγέτης; 

Μια πολιτική προσωπικότητα, που δε θα προκαλούσε, δε θα εξέταζε κάθε σχέδιο διάσωσης με καχυποψία για τα εθνικά του συμφέροντα. Θα διακατέχονταν από ένα στοιχείωδες πολιτικό όραμα για την Ευρώπη και θα επιδείκνυε την ειλικρινή διάθεση να συνεχίσει η εξέλιξη της ΕΕ.
Αντίθετα, οι ηγέτες σήμερα παρουσιάζονται  μόνο σαν υπερασπιστές των οικονομικών τους συμφερόντων.

Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερο γίνεται λόγος για εθνικά νομίσματα, για πληθωριστικές πολιτικές για το προνόμιο των υποτιμήσεων (ΕΛΕΟΣ!!!). Μέχρι και για κορνίζες Γερμανών οικονομολόγων με μότο την επιστροφή στο μάρκο ακούσαμε..
Μήπως τελικά ο μεγάλος και ο πλέον σημαντικός Ευρωπαίος λήπτης πολιτικής και οικονομικής απόφασης, η Γερμανία, έχει τελματώσει ευρωπαϊκά-ενωσιακά; Μήπως στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν την οικονομική τους διάσταση, έχασαν το δάσος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και συνέχειας;
Μήπως η ετικέτα του Ευρωπαίου δημιουργού και οραματιστή δεν περιγράφει πλεόν την Γερμανία;

Και ας μην παρασυρόμαστε, δεν είναι προσωπικό θέμα και ευθύνη της Μέρκελ.
Το όλο ζήτημα της Ένωσης θα πρέπει να τεθεί υπό αναθεώρηση. Υπάρχουν νέα δεδομένα και  νέα ζητούμενα για να συνεχίσουμε να κινούμαστε στην ίδια ιδεολογική και πρακτική φιλοσοφία. Η Έυρώπη αλλάζει, ίσως και αυτό να είναι το σωστό για να μπορέσουμε, ίσως και μισό και πλέον αιώνα από την αρχή, να διαπιστώσουμε τι είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε..

Τα κοσμιτικά επίθετα, τέλος και οι ανόητοι χαρακτηρισμοί που υιοθετήθηκαν σε βάρος των Ελλήνων πολιτών στη διάρκεια του χειμώνα, καταδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία, το αληθές του γνωμικού μηδε προ του τέλους μακάριζε...(δεν θα μπορούσα να μην το αναφέρω καθώς το PIGS ενόχλησε πολύ.)

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Politics by Objectives

H πολιτική αστάθεια και η αδύναμία να υπάρξει έντονη και ορθή πολιτική βούληση, δεν μπορεί παρά να αποτελέσει, ίσως, ένα τραγικό εμπόδιο στην διάσωση της εθνικής μας οικονομίας.
Πόσο δύσκολο ή ίσως πόσο ιδεαλιστικό είναι να ζητήσουμε, από την όποια πολιτική ελίτ έχει απομείνει να κάνει μόνο τη δουλειά της και να παραμερίσει τις κομματικές, μη πολιτικές, μη ουσιώδεις, μη εθνικά χρήσιμες, μη οικονομικά αποδοτικές, μη up to date ασχολίες της εν τέλει...

Το γεγονός πως κάποιοι ψηφίστηκαν να εκπροσωπήσουν μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης και αντ' αυτού επιδίδονται σε έσχατης τάξης παραγοντισμό και μικροπολιτική δραστηριότητα, καταδεικνύει το γεγονός πως δεν έχουν καταλάβει τίποτε από τα όσα λαμβάνουν χώρα..
Οι παράγοντες μικροκομματικού επιπέδου δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν και ελπίζω και τίποτε να πάρουν από το υπο ΔΝΤ κηδεμονία ελληνικό κράτος..

Ίσως μέχρι σήμερα να είχαμε τους πολιτικούς που μας άξιζαν...
Τώρα όμως που γνωριζουμε την πραγματική διάσταση της μεταπολιτευτικής διακυβερνητικής πρακτικής, δεν αλλάζει κάτι;

Η γνώση αλλάζει τα πράγματα..Η πολιτική κουλτούρα μας ως Έλληνες θα πρέπει να κατευθυνθεί αποκλειστικά με βάση ορθολογικά κριτήρια και κίνητρα..
Μεγιστοποίηση της χρησιμότητας της ψήφου. Επαγγελατική-επιχειρησιακή πολιτική.
Politics by Objectives..
Να κερδίζουμε πολιτική στο εξής.
Να ψηφίζουμε πολιτικούς που θα καταστήσουν την πολιτική δέλεαρ προς απόκτηση..
Αυτος ο στόχος ο πολιτικός.
Κίνητρα για όλους. Όφελος για όλους.
Μεγιστοποιούμε το κέρδος που μπορούμε να πάρουμε από την ψήφο μας. Όχι κατ' ανάγκην υλικό ή πρακτικό ή απτό...
Ας νικήσει η ιδέα της πολιτικής  στην τελική..Ας αισθανθούμε την ικανοποίηση, ας είναι αυτό το μόνο δέλεαρ, αρκεί...
Αυτός ο στόχος ο πολιτικός, καθώς ο στόχος ο οικονομικός δεν τίθεται και δεν ελέγχεται εθνικά και ελληνικά anymore..

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Νέα Εποχή....χωρίς δισταγμούς

Ανεξάντλητοι οικονομικοί όροι,
διαβουλεύσεις με θέμα την οικονομία, δημοσκοπήσεις, πρώην υπουργοί Οικονομίας, πρώην πρωθυπουργοί, πρώην ειδήμονες( που εκ των πραγμάτων δεν ήξεραν τι έκαναν όσο είχαν την εξουσία), ένας πρωθυπουργός ουσιαστικά παγιδευμένος στις διαθέσεις ευρωπαίων και υπερατλαντικών προσωπικοτήτων και ολόκληρη η πολιτική ζωή να αναμένει την κοινωνική αναταραχή και να υφίσταται την απόλυτη και την πιο ουσιαστική (ελπίζω) στα πολιτικά χρονικά αμφισβήτηση..

Αυτό είναι εν ολίγοις το πολιτικό πλαίσιο σήμερα.
Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα: Υπάρχει σήμερα έστω και ένας Έλληνας πολίτης που αναμένει λύση από τους πολιτικούς;
Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που πιστεύει πως η ελληνική πολιτική πλευρά μπορεί να διαπραγματευτεί στο εξωτερικό (όποια απόφαση και αν λαμβάνεται, τα spread αυξάνουν);

Παρακολουθούμε με λύπη και απορία τις εξελίξεις..
Γνωρίζουμε το "γιατί"..
Γνωρίζουμε το "ποιοι"..
Δεν γνωρίζουμε όμως το "μετά"..

Για πρώτη φορά οι Έλληνες δεν αισιοδοξούν πως "όλα θα γίνουν", απλά και μόνο γιατί δεν μπορούν να γίνουν..Το πλαίσιο ζωής που θα τεθεί θα είναι δύσκολο..
Θα γίνει αποδεκτό;

Η θεωρητική κουβέντα για τις εξελίξεις,τα αίτια, την κατάσταση αφορά λίγους...Οι περισσότεροι θα πρέπει να επωμιστούν ουσιαστικά την ευθύνη και πολύ φοβάμαι πως δε θα τη δεχτούν εύκολα..

Ευθύνη έχουν όσοι κυβέρνησαν.
Όρισμένοι θα απαντήσουν πως ευθύνη έχουν και όσοι ψήφισαν καθώς συντηρούσαν την κατάσταση αυτή..

Όχι.
Η ανικανότητα των πολιτικών είναι φανερή μόνο εκ του αποτελέσματος..

Στο εξής μόνο όσοι μπορούν και όσοι θα μπορέσουν..Κανένας άλλος...Μην ξεχνούμε πως η ψήφος πλεόν δε θα είναι χαριστική...δεν έχουν πλεόν τίποτε να δώσουν...

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Η επικοινωνία μετράει..

Το ζητούμενο δεν είναι πάντοτε η επιτυχία. Δεν μπορείς πάντοτε να πετυχαίνεις..

Το παιχνίδι ή η προσπάθεια δεν κρίνονται αποκλειστικά και μόνο στο αποτέλεσμα.
Σίγουρα το αποτέλεσμα είναι εκείνο που θα καθορίσει το νικητή και τον ηττημένο, αλλά δεν είναι η μόνη παράμετρος που θα χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση του αποτελέσματος.
Ακόμη και σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή, όπως είναι αυτή που αντιμετωπίζουμε εθνικά με την κατάσταση της οικονομίας, δεν είναι απαραίτητο να είμαστε οι ηττημένοι.
Η ευελιξία και η δυνατότητα να αντιμετωπίσεις την κατάσταση με δύναμη, θάρρος και ευφυία είναι πολύ πιθανό να ανατρέψουν την κατάσταση και η ελληνική εν προκειμένω πλευρά να αποδειχθεί ισχυρός παίχτης και νικητής.
Δεν μας επιβάλλει κάποιος να είμαστε εσωστρεφείς και διαρκώς ηττοπαθείς, ίσως αυτό είναι μόνιμο ίδιον της ελληνικής πλευράς. Είναι ανάγκη να δούμε την κατάσταση διαφορετικά
Έπρεπε από την αρχή να διαπιστώσουμε την αλήθεια, να δεχτούμε την κατάσταση και να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά τα όσα έπρεπε να αντιμετωπιστούν. Να υπερασπιστούμε την έστω και δύσκολα ευρωπαϊκή χώρα μας και να διαπραγματευτούμε επί ίσοις όροις το μέλλον μας.


Προσωπικά, αυτό πιστεύω πως είναι ουσιαστικά το πρόβλημα. Δεν προσπαθούμε αρκετά (αναφέρομαι σε κάθε κυβέρνηση). Ακολουθούμε στάση εσωστρέφειας και ηττοπάθειας και κάθε έννοια καθαρής και ευθείας υπεράσπισης των συμφερόντων μας χάνεται μέσα στη διαδικασία αναμονής κάθε είδους βοήθειας..
Η ελληνική πλευρά πρέπει να δυναμώσει..Ούτως ή άλλως η επικοινωνία μετράει και μάλιστα μετράει πολύ...Ας φανούμε δυνατοί, ας φανούμε ουσιαστικοί..

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Συγχαρητήρια Αντρέα, δύσκολος Αγώνας, μεγάλη Νίκη

Η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή των Εκλογών της ΟΝΝΕΔ ανακοινώνει τα τελικά αποτελέσματα στο 100% των εκλογικών τμημάτων:
ΨΗΦΙΣΑΝΤΕΣ 43.221 100,00 %
ΕΓΚΥΡΑ 42.293

ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ 928

ΠΑΠΑΜΙΜΙΚΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 23.655 55,91 %
ΧΑΤΖΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 18.638 44,05 %
Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ εκλέγεται ο κ. Ανδρέας Παπαμιμίκος.
   


από το site της Νέας Δημοκρατίας

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Η νέα αρχή πλησιάζει...

Κυριακή 18 Απριλίου: Ημέρα Απόφασης
                                     Ημέρα Αλλαγής
                                     Ημέρα Ευθύνης

Κυριακή 18 Απριλίου: Η ημέρα του Αντρέα Παπαμιμίκου.

Ψηφίζουμε για μια Νέα ΟΝΝΕΔ, τη δική μας ΟΝΝΕΔ.

Δευτέρα 19 Απριλίου: Η αρχή μιας Νέας ΟΝΝΕΔ!!

Την Κυριακή 18 Απριλίου ψηφίζουμε και αποδεικνύουμε τη δύναμη μας και τον απόλυτο στόχο μας για αλλαγή και για μια νέα εποχή στο πλαίσιο της ΟΝΝΕΔ.

Ο λόγος για τον οποίο θα ψηφίσουμε Αντρέα Παπαμιμίκο είναι απλός: Επιθυμούμε μια ανοιχτή, άμεση, πιο σύγχρονη, πιο δημοκρατική ΟΝΝΕΔ.
Η πιο μαζική ευρωπαϊκή οργάνωση νεολαίας αναζητεί τον νεό της πρόεδρο. Η καλύτερη επιλογή ακούει στο όνομα Αντρέας Παπαμιμίκος
Τρίκαλα- Ενωμένοι για μια νέα ΟΝΝΕΔ: Τοποθετούμεστε στο πλευρό του Αντρέα Παπαμιμίκου..
Πιστεύουμε σε κοινές αξίες και κοινές αρχές..
Τα ζητούμενα μας και οι στόχοι μας εκφράζονται μέσα από τον πολιτικό λόγο και την πολιτική παρουσία του Αντρέα.

Ψηφίζουμε Αντρέα Παπαμιμίκο γιατί πιστεύουμε στις πολιτικές του προθέσεις και για στο όραμά του για μια Νέα ΟΝΝΕΔ.

Ενωμένοι για μια νέα ΟΝΝΕΔ: Και εμείς μαζί.
                                                   Μαζί με τον Αντρέα Παπαμιμίκο, αυριανό πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ.
                                                                                           Τρίκαλα-Ενωμένοι για μια Νέα ΟΝΝΕΔ.











                                 

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Όλοι ψηφίζουμε!!

Λίγότερο από μια βδομάδα έμεινε μέχρι τις εκλογές της 18ης Απριλίου.

Στις 18 Απριλίου οι νέες και οι νέοι ψηφίζουμε  τον επόμενο πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ.

Στις 18 Απριλίου θα ψηφίσουμε για το μέλλον της ΟΝΝΕΔ.

Ψηφίζουμε έναν εκ των τριών υποψηφιων.
Ψηφίζουμε εκείνον που πιστεύουμε πως θα αποτελέσει την αφορμή και αφετηρία για μια νέα ΟΝΝΕΔ.
Η ψήφος την Κυριακή 18 Απριλίου είναι σημαντική.
Δίνεται η ευκαιρία, για πρώτη φορά, να ψηφίσουμε όλοι.
Μας δίνεται η ευκαιρία να έχουμε λόγο, ουσιαστικά δικαιώματα αλλά και ουσιαστικές προσδοκίες για μια νέα, δυναμική, σύγχρονη και καθαρά πολιτική ΟΝΝΕΔ.
Ψηφίζουμε με πολιτικά κριτήρια για ένα καθαρά πολιτικό μέλλον.
Δεν προσπερνούμε τις εξελίξεις...είμαστε και αποτελούμε μέρος των εξελίξεων.

Υποχρέωση όλων μας είναι να ψηφίσουμε τον καλύτερο και τον κατάλληλο.
Υποχρέωση όλων μας είναι να ψηφίσουμε εκέινον που μίλησε πολιτικά,για ιδεώδη, για ιδέες, για δημοκρατία, για διαφάνεια, για αξιοκρατία.
Υποχρέωση όλων είναι να ακολουθήσουμε και να πιστέψουμε σε νέες ιδέες και σε άτομα που βλέπουν και είναι έτοιμοι να χαράξουν και να πετύχουν νέες πολιτικές και νέους στόχους για την ΟΝΝΕΔ.
Μόνο ένας από τους υποψηφίους μίλησε πολιτικά.
Μόνο ένας παρουσιάστηκε έτοιμος να αποτελέσει την αρχή για το μέλλον μιας νέας ΟΝΝΕΔ.

Ας μην ξεχάσουμε πως η Κυριακή 18 Απριλίου είναι η ημερομηνία που οι νέοι θα ψηφίσουν με αυθορμητισμό, ελεύθερη βούληση και διάθεση να δούν και να συμμετάσχουν σε μια νέα ΟΝΝΕΔ και σε ένα μέλλον που θα δημιουργήσει και θα φέρει ίσες ευκαιρίες για όλους..

  Κυριακή 18 Απριλίου:  ημέρα των νέων,  ημέρα των ιδεών, ημέρα της αλλαγής.

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Κινηματογραφικά βήματα στην πόλη των Τρικάλων

Η ιστορία δύο αδερφών, που μετά το θάνατο της μητέρας τους εμφανίζονται να εμπλέκονται σε μια πρωτοφανή για τους ίδιους διαμάχη, αποτελεί την κεντρική ιδέα της ταινίας «The bOX» σε σκηνοθεσία και σενάριο Φώτη Πάσσου.
Η ταινία, που ουσιαστικά ολοκληρώθηκε πριν πέντε περίπου χρόνια, κατόρθωσε στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: 4o Digital Wave να αποσπάσει το δεύτερο βραβείο στην κατηγορία ταινιών μικρού μήκους.
Τα γυρίσματα και οι συνολικές εργασίες για την ολοκλήρωση της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στα Τρίκαλα, τόπο καταγωγής του σκηνοθέτη αλλά και όλων όσων συμμετείχαν στην ταινία.
http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoid=102462036



Ο Φώτης Πάσσος, σκηνοθέτης αλλά και σεναριογράφος της ταινίας, σπουδάζει σκηνοθεσία στη Θεσσαλονίκη και ασχολήθηκε με τη δημιουργία της ταινίας, με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία αν κρίνουμε από την τιμητική θέση που απέσπασε στο φεστιβάλ τον προηγούμενο χειμώνα. Αποτελεί ουσιαστικά τον κινητήριο μοχλό για τη δημιουργία και ολοκλήρωση της ταινίας , όπως επίσης και την πηγή έμπνευσης κάθε κινηματογραικού του εγχειρήματος.

Τώρα και σε συνδυασμό πάντα με το νέο κινηματογραφικό εγχείρημα που σκοπεύει να πραγματοποιήσει στις αρχές του καλοκαιριού, ήταν η ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε την ταινία, που σε τοπικό επίπεδο γνώρισε και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διαπιστώνεις πως στην μικρή πόλη των Τρικάλων υπάρχουν νέες και νέοι με καλλιτεχνικές ανησυχίες και διάθεση να προσφέρουν και να συμμετέχουν σε κάτι διαφορετικό, έξω από τα τετριμμένα και την καθημερινότητα. Ταινίες με έντονο κοινωνικό ενδιαφέρον και περιεχόμενο αποτελούν το σημείο αναφοράς της σκέψης και της ανησυχίας τους. Παρακολουθούν τον κόσμο μέσα από τη δική τους ματιά και τελικά τον αποδίδουν μέσα από όρους τέχνης.
Τέτοιου είδους ανησυχίες οφείλουν και πρέπει να συνεχίζονται. Η τέχνη είναι διέξοδος από το πεζό της καθημερινότητας και του τρόπου ζωής μας..

Εκείνο όμως που είναι ακόμη περισσότερο σημαντικό και στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε είναι πως όλο αυτό το εγχείρημα γίνεται από νέα σε ηλικία άτομα, με πολύ μικρό budget, χωρίς να στηρίζονται σε καμία βοήθεια πέρα από το ταλέντο τους και από την όρεξη για δημιουργική και καλλιτεχνική δουλειά..Είναι κινηματογραφικές δουλείες που στηρίζονται στο σήμερα και μέσα από τις οποίες οι δημιουργοί αποσκοπούν να δώσουν στο κοινό μια ιδέα του τρόπου σκέψης τους και του πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο σήμερα.. Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς τους νέους, τις σκέψεις τους και τον τρόπο που κινούνται..
Θα πρέπει να πούμε έστω και «εκ πρόθεσμα» συγχαρητήρια στους συντελεστές της ταινίας "Τhe Box" για την ποιότητα του περιεχομένου και τελικά και για την επιβράβευση της προσπάθειάς τους και να ευχηθούμε καλή συνέχεια στα επόμενα βήματά τους...Η αισιοδοξία που μπορείς να αντλήσεις καθώς παρακολουθείς τα βήματα ενός νέου ανθρώπου μέσα σε έναν τόσο δύσκολο χώρο είναι σημαντική..

Καλή επιτυχία λοιπόν..
και καλή συνέχεια στον κινηματογραφικό σας δρόμο..

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Χρόνια Πολλά,
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!!!
Εύχομαι όμορφες γιορτές σε όλους και προσωπική πνευματική Ανάσταση στον καθένα!!!

ΥΓ. Οι γιορτές πάντα με μέτρο και προσοχή!!!


Φιλιά Πολλά                        

Τον αντίπαλο κράτα τον κοντά...

Λοιπόν ας υποθέσουμε πως επιλέγεις να ασχοληθείς με την πολιτική.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να πιστεύεις σε μια ιδέα. Θα πρέπει να πιστεύεις σε μια δυνατή ιδέα ευρύτερης νομιμοποιήσης και κοινωνικής αποδοχης. Τα πιστεύω σου θα χαράξουν την πολιτική σου αλλά θα διαμορφώσουν και τη στρατηγική σου..

Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς ως ανερχόμενο πολιτικό πρόσωπο είναι σε ποια άτομα θα στηριχτείς και εν τέλει ποια θα σε στηρίξουν. Σχετικά με τα άτομα που θα στηριχτείς θα πρέπει να διευκρινίσουμε το αυτονόητο: η στήριξή τους μεταφράζεται σίγουρα σε ψήφο αλλά και σε γενικότερη στήριξη που απαιτείται και χρειάζεται στο πλαίσιο μια εκλογικής διαδικασίας.

Το τρίτο είναι να σκεφτείς τι πρέπει να φοβάσαι και κυρίως ποιούς.
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα..

Ο φόβος στην πολιτική δεν είναι ίδιος με τον φόβο που μπορεί να νιώσει κάποιος στην καθημερινότητά του. Ο φόβος στην πολιτική σχετίζεται με φαινόμενα πολιτικού ανταγωνισμού αλλά και από τις συνέπειές του. Είναι ο φόβος, βάσει του οποίου διαμορφώνεται η τακτική σου αλλά και γενικότερα η πολιτική σου συμπεριφορά.
Ο φόβος σε καθιστά πιο προσεκτικό και πιο περιορισμένο, καθώς κατά βάση ελέγχεσαι και αξιολογείσαι από τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος θα θέσει τα όρια βάσει των οποίων θα κινηθείς και σε πολλές περιπτώσεις θα θέσει και τα όρια του παιχνιδιού (αν το κάνει, θα το κάνεις και εσύ..απλά και μόνο για να μείνεις εντός παιχνιδιού).

Για να γίνεις πολιτικός χρειάζονται πολλά. Μέσα σε αυτά τα πολλά χρειάζονται και οι κατάλληλες συγκυρίες. Ένας συγχρονισμός, δηλαδή, πρωτοβουλιών και κινήσεων που τελικά θα διαμορφώσουν κατάλληλα τη στιγμή για την ανάδειξή σου..Το πρόσωπο όμως που θα ορίσει στην πράξη τις κινήσεις και τις μεθόδους είναι ο αντίπαλος. Τον παρατηρείς και ενεργείς..


Καλές Γιορτές.
Καλή Ανάσταση Σε Όλους!!

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Οι νέοι πολιτικοί όπως πρέπει..

 Όταν ακούς έναν πολιτικό να μιλάει και μάλιστα όταν πρόκειται και για ένα νέο πολιτικό περιμένεις να ακούσεις κάποια συγκεκριμένα πράγματα.

Ασφαλώς και περιμένεις να ακούσεις κάτι σύγχρονο, κάτι που να έρχεται από το παρόν και να κατευθύνεται στο μέλλον.

Ο λόγος του πρέπει να είναι άμεσος και να αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη στιγμή πως πρόκειται για ένα πολιτικό πρόσωπο που μπορεί να σταθεί στο σήμερα αλλά και να παράγει πολιτικό λόγο.


Ο ξύλινος λόγος είναι σημείο- βόμβα..Όσο περισσότερο αποστασιοποιηθείς από κάθε είδους τυποποιημένη πολιτική σκέψη και έκφραση τόσο καλύτερα είναι. Θα σε αντιληφθούν καλύτερα
όσοι θα σε ακούσουν και δε θα σκεφτούν πως τους θυμίζεις τον γραφικό πολιτικό στην τηλεόραση. Είναι πολύ δύσκολο να αποφύγεις "το σημερινό μέσο τρόπο πολιτικής έκφρασης" καθώς οι νέοι που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική τις περισσότερες των περιπτώσεων επιλέγουν να μη σκέφτονται πάρα μόνο να μιλάνε..

Τώρα αν εσύ επιλέξεις και αποφασίσεις να στήρίξεις την πολιτική σου καριέρα στη σκέψη θα πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά τι θα επιλέξεις να σκέφτεσαι...Με απλά λόγια μη καταφύγεις σε ακρότητες απλά και μόνο για να πείσεις πως φέρεις και εκφράζεις κάτι καινούργιο γιατί τότε διττό το κακό που θα πετύχεις:
1. να τρομάξεις τη βάση
2. η βάση να πειστεί (και αν συνηθίσουν στην ακρότητα τότε...θα τους φαίνεται φυσιολογική.)
Μπορείς να πείσεις μόνο εάν επιλέξεις να εκφραστείς με τους όρους και το πνεύμα της εποχής..Να μη θυμίσεις παρελθόν αλλά  και να μη θυμίσεις και πολύ μέλλον..Απλά να μιλάς για το παρόν χαράσσοντας την προοπτική του μέλλοντος, ζητώντας όμως τη βοήθεια όλων...Ο πολιτικός δεν προχωράει ποτέ μόνος του. Χρειάζεται τον κόσμο...τη συναίνεση..

Μέσος και μεστός λόγος. Κατανοητός αλλά να στηρίζεται στην επιστήμη του..
Να ξέρει τον πολιτικό χώρο αλλά και να διακατέχεται και από μια σχετική άγνοια κινδύνου...

Θα μου πει κάποιος: δύσκολα
Εγώ όμως θα πω: και όμως...

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Βρυξέλλες....η βοήθεια δόθηκε

Η κατάσταση έχει ως εξής:

Οι ηγέτες της ΕΕ δε θα μπορούσαν με κανέναν τρόπο να μη φανούν αλληλέγγυοι και υποχωρητικοί μπροστά σε μια  κατάσταση ιδιαίτερης οικονομικής κρισιμότητας,που θα μπορούσε να απειλήσει το οικονομικό και πολιτικό μέλλον της ένωσης.Σε περίπτωση που δεν έδειχναν μια αλληλέγγυα στάση υπέρ της Ελλάδος, το όραμα για μια πολιτικά νομιμοποιημένη ΕΕ θα κατέρρεε. Εάν δεν τάσσονταν υπέρ ενός μηχανισμού οικονομικής βοήθειας, θα αποδείκνυαν περίτρανα πως πίσω από την ΕΕ βρίσκεται μια μεγάλη "επιχείρηση," πολύ μεγάλων συμφερόντων..και με καμία διάθεση να αποκτήσει κοινή πολιτική ταυτότητα και πορεία.

Κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν μπορούσε να επιτρέψει το ενδεχόμενο αυτό, ούτε καν η Μέρκελ. Το κόστος θα ήταν μεγάλο..Παρενθετικά βέβαια πρέπει να αναφέρουμε πως ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας κάθε άλλο παρά συμφωνούσαν με την Καγκελάριο (βλ. Σόιμπλε, Άκερμαν). Οι απόψεις της έρχονταν σε σύγκρουση με την κοινη ευρωπαϊκή λογική..Όποιοι λόγοι και αν την ωθούσαν σε τέτοιου είδους δηλώσεις, δεν έβρισκαν σύμφωνα ακόμη και στελέχη της κυβέρνησής της.

Ο μηχανισμός, που συμφωνήθηκε απόψε το βράδυ, είναι μια διακρατική συμφωνία. Ουσιαστικά υποχρεώνει τα μέλη της Ευρωζώνης να μας δανείσουν. Η ανάμειξη του ΔΝΤ ασφαλώς υπάρχει. Το θέμα όμως είναι με ποιον τρόπο θα κινηθεί το ΔΝΤ. Όπως αφήνουν να εννοηθεί τίποτε τραγικό δε θα ζητήσει. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί στο εσωτερικό άλλωστε, ενέχουν ήδη δίκτυ ασφαλείας, καθώς είναι αυστηρότερα των περιστάσεων.
Από την άλλη ο ίδιος ο Ζαν Κλοντ Τρισέ διαγράφει μια αυτόνομη-παράλληλη πορεία, προσπαθώντας

α. να διασφαλίσει την ομπρέλα και σημαία  της ΕΕ πάνω από κάθε οικονομικό και πολιτικό ζήτημα που ανεκύψε σε κράτος-μέλος (βλ. Ελλάδα)
β. να καταδείξει με τον πιο εμφανή τρόπο την απροθυμία του  για την όποια εμπλοκή ΔΝΤ (Ουάσινγκτον) στα ευρωπαϊκά πράγματα.

Ουσιώδη ρόλο φαντάζομαι διαδραμάτισει και ο ίδιος ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς και για να μην ονειροβατούμε θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ'όψιν πως σήμερα τέθηκε μόνο το πλαίσιο (σαφείς, αυστηρες γραμμές). Αν εξαιρέσουμε την κίνηση από μέρους της ΕΚΤ, τα αποτελέσματα της οποίας είναι εμφανή από σήμερα κιόλας (αποκλιμάκωση spread), τα υπόλοιπα θα πρέπει να αξιολογηθούν σε βάθος χρόνου.

Δεν γνωρίζω εάν η ελληνική κυβέρνηση θα ζητήσει σύντομα την εφαρμογή του μηχανισμού αυτού , καθώς αναφερόμαστε σε ultima ratio, η πρωτοβουλία και η διάθεση όμως των Ευρωπαίων να βοηθήσουν υπάρχει και αξιολογείται μέχρις στιγμής θετικά.

Η σημερινή μέρα τελικά  δίνει θετικό αποτέλεσμα. Η Ελλάδα ακόμη και σε παιχνίδι εντυπώσεων εμφανίζεται κερδισμένη. Απέσπασε την αμφίβολη ως χθες ευρωπαϊκή βοήθεια και με ψυχολογικό πλέον πλεονέκτημα μπορεί να κινηθεί διαφοροποιημένα στις αγορές.

Ηθικό πλεονέκτημα καταλογίζεται όμως και στους Ευρωπαίους ηγέτες, καθώς  η συμφωνία του σήμερα θα καταγραφεί ως βήμα σημαντικό στην κατεύθυνση της κοινής οικονομικής ενίσχυσης αλλά και της πολιτικής πορείας της ΕΕ. Ο νέος πρόεδρος της ΕΕ (Χέρμαν Βαν Ρομπόι) έπαιξε ρόλο σε όλη τη διαδικασία των συζητήσεων και διαπραγματεύσεων και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.

Η  Ελλάδα ασφαλώς παραμένει σε δυσμενή οικονομική θέση, μπορεί όμως να ελπίζει από σήμερα σε μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση, τόσο από τις αγορές όσο και από τον διεθνή τύπο. Όλα αυτά όμως με την προϋπόθεση πως θα μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και να υιοθετεί στο εξής έναν υγιή και συνετό οικονομικό τρόπο ζωής..

25 Μαρτίου σήμερα....και οι εθνικοί συμβολισμοί λειτουργησαν υπέρ μας..

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Κόντρες, ειρωνείες και διάλογος...

Δε θα ήταν λάθος σε ένα πολιτικό κόμμα να υπάρχουν και να ακούγονται πολλές φωνές και να χαράζονται διαφορετικού τύπου και ύφους πολιτικές γραμμές από τα στελέχη...

Μια μόνο προϋπόθεση:  τα στελέχη να αποτελούν κορμό της ίδιας συνειδητά και ουσιαστικά αποδεκτής δράσης, με ενιαίους στόχους και με ενιαίο σύνολο αποδεχτών..-η συμπεριφορά τους να επιδέχεται συμβιβασμού και συγκατάβασης χάριν του εξελίξιμου μέλλοντος του κόμματος...

Οι πολλές, απόλυτες και απότομες διαιρέσεις μέσα στο κόμμα  δεν ευνοούν το πολιτικό μέλλον..

Στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα  αυτό δεν μπορεί να συμβεί και σε περίπτωση που συμβεί θα καταδεικνύει πως οι διαφορετικές γραμμές δεν υποδηλώνουν διαφορετική πολιτική τοποθέτηση και διαφορετική προσέγγιση της πολιτικής στιγμής, αλλά σύγκρουση και συγκρουόμενα συμφέροντα πολιτικών του ίδιου κόμματος ...
 Όπως εύκολα θα μπορούσε να επισημάνει κάποιος, ένα κόμμα με διαφορετικές γραμμές, στο οποίο τα στελέχη δεν βρίσκουν κοινό τόπο συνάντησης και επιχειρείται και επιτυγχάνεται  σε απόλυτα και διακριτά μεγέθη " η άρνηση για την άρνηση", δεν είναι εφικτό να χαράξει υγιές, δυναμικό και πολιτικό μέλλον..

Όταν στελέχη πρώτης γραμμής δεν αισθάνονται την παραμικρή ανάγκη να συνδιαδραματίσουν ρόλο στο κόμμα και δουλέψουν από κοινού για ένα κοινό σκοπό, τότε πολύ φοβάμαι πως τα στελέχη αυτά δεν μπορούν να συμβάλλουν στην εξέλιξη του κόμματος αλλά ούτε και στην ηθική και πρακτική ενίσχυση της ευρύτερης παράταξης..Όταν στελέχη πρώτης γραμμής προτάσσουν το εγώ τους, το μέλλον δε θα είναι πολιτικό για την παράταξη και τα μέλη της..
Δε θα μπορούσα με τίποτε να αφήσω να εννοηθεί πως η πολυφωνία, οι διαφορετικές απόψεις, η διαφορετική ιδεολογία, η διαφορετική πολιτική ιστορία μπορούν να σταθούν εμπόδια για το μέλλον και την επόμενη μ'ερα της ΝΔ.....Άλλο αυτό όμως και άλλο να αποτελείς έναν διαρκή και σταθερό εσωκομματικό αντιπολιτευόμενο αντίπαλο, χωρίς να σε αφορούν οι χιλιάδες των ανθρώπων που επιζητούν και επιθυμούν την πρόοδο και την ουσία από το κόμμα που τόσο πιστεύουν...

Ουσιαστικά ο καθένας θα δώσει τη δίκη του απάντηση και θα βρει τη δική του τελική λύση για τη "διευθέτηση" του ζητήματος...Μέχρι τότε όμως, εγώ προσωπικά θα ήθελα να ζητήσω από ένα πολιτικό πρόσωπο  λιγότερη ειρωνεία  και περισσότερη προσοχή όταν το κοινό, στο οποίο απευθύνεται, αποτελείται από ανθρώπους που έχουν στηρίξει το κόμμα και την προσωπική πολιτική προσπάθεια χιλιάδων πολιτικών προσώπων, μέσα στους οποίους ανήκει και το ίδιο.....

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Να φέρουμε τον Μπάτμαν!!

Απορία πραγματικά αποτελεί πως και πότε ακριβώς θα λάβει τέλος κάθε έννοια και κατάσταση οικονομικής κρίσης, προοδευτικών, οικονομικών μέτρων, δυσμενών επιτοκίων δανεισμού,υψηλών spread σε βάρος πάντα της Ελλάδος, η έμμονη διάθεση της Μέρκελ να τιμωρηθούμε σαν έθνος (να μας πάρει και τα νησιά!!!) και όλα όσα συγκλονίζουν τον κόσμο μας τους τελευταίους μήνες...

Θα μπορούσε να ελπίζει και να αναμένει κάποιος ( σίγουρα ιδιαίτερα ευκολόπιστος) μια λύση πολιτική από πολιτικούς...
Σωστά και δικαιολογημένα..
Η λύση όμως αυτή υπάρχει περίπτωση:
α.να μην είναι αποτελεσματική,
β.να μην φέρει ικανοποίηση στον τόπο και στους πολίτες και
γ. να καθυστερήσει λίγο...

Σε αναζήτηση μιας καλύτερης λύσης, πέφτουν γενικότερα ιδέες και προτάσεις..
Στο πλαίσιο μιας ευφάνταστης και σουρεαλιστικής προσέγγισης της πραγματικότητας εγώ θα ήθελα να προτείνω να φέρουμε τον Μπάτμαν...
Το Γκόθαμ Σίτι σώθηκε.....Είναι η σειρά μας
Ο Μπάτμαν είναι μακράν ο αγαπημένος μου ήρωας..Δε θεωρώ πλασματική και "παιδική" την εικόνα και τη συμβολή του στο διαχωρισμό του καλού- κακού και δίκαιου-άδικου..Ο συμβολισμός του ειδικά στο σήμερα έχει να δώσει πολλά..
Θα καταπολεμήσει τη διαφθορά, θα φέρει ειρήνη, θα νικήσει τους κακούς.
Αυτό είναι ουσιαστικά το ζητούμενο....να νικήσουμε τους απανταχού κακούς..
Σε περίπτωση που φανεί το όλο concept απίθανο και μη επιτεύξιμο...Συνιστώ μια δεύτερη ανάγνωση της σκέψης μου...Δεν αναζητούμε το απίθανο, αναζητούμε την εκ των πραγμάτων απίθανη λύση και αίσια έκβαση της κατάστασης...
Έναν ήρωα ζητάμε...Αν είναι ο Μπάτμαν ακόμη καλυτερα, μια και το ερωτεύσιμο και μυστήριο του χαρακτήρα του θα βοηθήσει όσο να 'ναι...

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Μια απάντηση που οφείλουμε..

Αγαπημένοι μου φίλοι,

 Παραθέτω εδώ ένα κείμενο του αγαπημένου μου φίλου Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη.

 Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί απάντηση (την οποία σέβομαι και υιοθετώ απόλυτα) του ίδιου του Αντώνη σχετικά με ένα συγκεκριμένο δημοσίευμα..Ο λόγος που εγώ θα αναρτήσω την απάντηση αυτή είναι πως αναφέρεται στον ιδιαίτερα σημαντικό και γνωστό ιστιότοπο press-gr, ο οποίος αποτέλεσε το πρώτο φιλόξενο και ουσιαστικό βήμα για να εκθέσω τις απόψεις και τις ιδέες μου χωρίς ίχνος λογοκρισίας και περιορισμών....Το press-gr αποτελεί βήμα έκφρασης πολιτικών σκέψεων και ευρύτερης ενημέρωσης πολλών σημαντικών ανθρώπων..


Από τον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη

Αγαπητέ dr. SeenG,

Εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις να μας χαρίζεις ξεχωριστές διαδικτυακές στιγμές και χαίρομαι πραγματικά που αρχίζεις νέο κύκλο συνεδρίων. Χρειάζεται το ιδιαίτερο χιούμορ σου και απαιτούνται τα καυστικά πειράγματά σου σε φωτογραφίες της επικαιρότητας, ειδικά τούτη την περίοδο μιζέριας και ολικής κρίσης που διανύουμε.
Μιας, όμως, που φέρεις τον τίτλο του "ψυχολόγου" και συνηθίζεις σε ακροάσεις, θα δεχθείς φαντάζομαι μια σημείωσή μου στο επετειακό κείμενο που έγραψες για τα 2 χρόνια παρουσίας σου (http://www.mediasoup.gr/node/10819) στο διαδίκτυο. Διαβάζοντας το, δεν σου κρύβω ότι στο τέλος με ενόχλησε η αναφορά σου στο PRESS-GR. Εκεί, ανάμεσα στις άλλες ευχαριστίες σου, γράφεις:
"Επίσης πρέπει να κάνω μια –μικρή έστω- αναφορά και σε δύο blogs, από τα παλιότερα στο χώρο, που με «ανάγκασαν» για πρώτη φορά να ακούσω τη λέξη «ιστολόγιο». Το περίφημο Press-gr, με το οποίο είχε γίνει μεγάλος πάταγος για ένα σκάνδαλο, το οποίο δε θυμάμαι ντιπ… τι αφορούσε και φυσικά το blog της Αμαλίας."
Θεωρώ ατυχή τη συγγραφική σου αυτή στιγμή, καθώς χωρίς ίσως να το θέλεις και ελπίζω δίχως να 'ναι αυτός ο σκοπός σου, απαξιώνεις ένα blog του οποίου πολλοί του οφείλουμε πολλά. Όπως και εσύ, αλλά και ο υπογράφων.
Είναι αυτή η αναγνώριση στο PRESS-GR, σε συνδυασμό με τον συνειδησιακό μου κόσμο, που με καλεί -με πειθαναγκάζει-να σου γράψω αυτές τις σειρές, καθώς νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ ένα blog, χάρη στο οποίο οφείλω και οφείλεις την αναγνωρισημότητά σου, γιατί μην ξεχνάς ότι προϋπήρχε και -αν δεν κάνω λάθος- ήταν το πρώτο που διαφήμισε και μάλιστα δίχως ανταλλάγματα και δίχως ίδιον όφελος τη δουλειά σου. Εκτός από αυτήν την όποια αναγνωρισιμότητα, του οφείλουμε -όπως κι εσύ παραδέχτηκες, αλλά άκρως αποτυχημένα εξέφρασες- το "μικρόβιο" του blogging. Εκείνο σου κατέδειξε, με περίτρανο τρόπο, ότι μπορείς από τον καναπέ ή το γραφείο σου στην Κατερίνη να εισακουστείς σε ένα ευρύ κοινό και σε έκανε να πιστεύεις ότι μπορείς να συμβάλλεις, με το δικό σου τρόπο, στην αλλαγή ή έστω στην επισήμανση κάποιων κακώς κείμενων και πεπραγμένων σε τούτον το τόπο. Είχε για σένα, για μένα και για πολλούς άλλους, το ρόλο που έχουν τα παραμύθια με τους πρίγκιπες σε συνειδήσεις και όνειρα κοριτσιών της ηλικίας σου, μικρότερα και μεγαλύτερα. Μόνο που το PRESS-GR σε έπεισε ότι η φωνή σου μπορεί να ακουστεί. Η άποψη σου μπορεί να επηρεάσει. Η παρέμβασή σου μπορεί να ενοχλήσει. Η γλώσσα σου μπορεί να τσακίσει. Το χιούμορ σου μπορεί να βρει ευρύτερη απήχηση από τη γειτονιά σου και τις παρέες σου.
Οφείλεις, λοιπόν, κι εσύ νομίζω, στην επετειακή σου αναφορά να είσαι πιο προσεκτικός και να μην γράφεις με απαξία για εκείνο. Για την ενημέρωσή σου, αν και θα έπρεπε να το γνωρίζεις αφού ασχολείσαι με θέματα της επικαιρότητας, σου γνωστοποιώ ότι το PRESS-GR δεν σχετίζεται με κάποιο "σκάνδαλο" αλλά κάποιοι "καλοπροαίρετοι" -με τους οποίους πρόσφατα ο κ. Σαμαράς συνέφαγε έχοντάς τους στο τραπέζι σε προεδρική θέση- κατηγόρησαν αβάσιμα το blog, με αποτέλεσμα εκείνο να αθωωθεί πανηγυρικά. Σου γνωστοποιώ ότι το PRESS-GR το έχουν τιμήσει με την παρουσία τους (σε συνεντεύξεις), πριν από κάθε άλλο blog και portal, εξέχουσες προσωπικότητες από την πολιτική ζωή, τον χώρο των τεχνών, των επιστημών και της τηλεόρασης. Καταλαβαίνεις ότι η απαξιωτική αναφορά, προσβάλλει πρώτα απ' όλα εκείνους. Επιπρόσθετα, σου υπενθυμίζω ότι το PRESS-GR δεν έχει κάποια ιδιαίτερη επισήμανση από τη google και δεν προειδοποιεί τους αναγνώστες ότι πρόκειται να μεταβούν σε χώρο "ακατάλληλο".
Θεωρώ ότι είναι πιο ασφαλές και έγκυρο, αν δεν γνωρίζεις την (όποια) ιστορία, να μην την αναφέρεις ντιπ. Έτσι δεν είναι;
Μεγαλώνουμε και δυστυχώς δεν μπορώ να εντάξω το ατόπημά σου στην μετεφηβική ανωριμότητα και γνωρίζεις -ως έμπειρος πια- ότι τέτοιου είδους αναφορές και συσχετίσεις δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις.
Είμαι σίγουρος ότι θα κατανοήσεις την επισήμανσή ενός νέου που γράφει για 3 χρόνια και έχει την τιμή οι απόψεις του να έχουν φιλοξενηθεί και να τις δίνονται το φιλόξενο και σημαντικό βήμα τόσο, του PRESS-GR (το οποίο αγαπώ και σέβομαι απεριόριστα), όσο και του mediasoup (του οποίου μπορώ να δηλώνω εξωτερικός συνεργάτης).

Φιλικά,
Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

H "Nέα" Πολιτική

Ο νέος που θα ασχοληθεί με την πολιτική οφείλει να φέρει το καινούργιο..

Σε μια εποχή, που κάθε έννοια πολιτικής οδηγεί σε περίεργους αρνητικούς συνειρμούς, η πολιτική νεολαία οφείλει και υποχρεώνεται σε κάτι διαφορετικό, μη συνηθισμένο και μη πεπερασμένο από άποψη της συνήθους έως τώρα πολιτικής..

Δεν μας αφορά ο ξύλινος πολιτικός λόγος, ο κενός πολιτικών μηνυμάτων και οράματος ..
Είναι αναγκαία η απλή και μέστη σε ουσία και αξία άρθρωση ιδεών και σκέψεων...
Είναι μια στιγμή, που κάθε άποψη έχει τη σημασία της, καθώς τα προηγούμενα απογοήτευσαν..Μια ιδέα μπορεί να φέρει την πολιτική καινοτομία και αλλαγή, που σε όρους πολιτικού πολιτισμού και επιπέδου χρειαζόμαστε..
Η Ελλάδα πρέπει να έχει πλούσια δεξαμενή νέων πολιτικών με λόγο, πολιτική ικανότητα, αφοσίωση στο ηθικό του θέματος και απόσταση από την πολιτική παθογένεια-συνήθειο και έθιμο της εσωτερικής πολιτικής μας κοινωνίας..

Η νεολαία θα φέρει την αλλαγή εκ των πραγμάτων..Η αλλαγή όμως θα έρθει από νέους, όχι επαγγελματίες πολιτικούς και όχι μέσα από προσπάθειες εμπορευματοποίησης κάθε πολιτικής σκέψης..
Προτείνω την καθαρή απελευθέρωση της έκφρασης και άρθρωσης του πολιτικού λόγου..Στον πολιτικό λόγο δεν χρείαζονται περιορισμοί και αγκυλώσεις...Να μην εκφραζόμαστε όπως έχουν μάθει να εκφράζονται..
Να εκφραζόμαστε για το παρόν και μέλλον χωρίς φόβο και "φιλοδοξιακούς" περιορισμούς...και ότι πετύχουμε...Η εποχή τα επιτρέπει όλα, καθώς τα προηγούμενα απογοήτευσαν...

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Φιλέλληνας ο Όλι τελικά...

Το "Καλό Κουράγιο" δεν ήταν όμορφη και έξυπνη πολιτικά έκφραση...
Υπήρξε μια ενοχλητική και ανώριμη έκβαση της επίσκεψής του Όλι Ρεν...

Προτείνω να ασχοληθεί ο Όλι Ρεν με την καθαρά οικονομική εξέλιξη του ζητήματος και να αφήσει το όποιο ηθικό και ψυχολογικό θέμα των Ελλήνων στην ησυχία του...

Τέτοιου είδους, όμως, συνέπειες θα έχουμε από τη στιγμή που βγαίνουν κρατικοί αξιωματούχοι  και αποδέχονται την πλήρη εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας..Η στιγμή απαιτεί νηφαλιότητα και έξυπνη διπλωματία..


Από που και από ποιον τα ζητάω όμως;
Η στιγμή απαιτεί ρεαλισμό..Να γνωρίζουμε, να κατανοούμε τι έχουμε αλλά και τι θέλουμε..
Δεν εκχωρούμε τίποτε.
Η εταιρική μας θέση έχει ευθύνες, υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα..
Δηλώνω απερίφραστα υποστηρικτής κάθε ευρωπαϊκής προσπάθειας, οι τελευταίες όμως ημέρες προκαλούν εκνευρισμό και κλιμακώνουν μια ένταση χωρίς λόγο.
Ζητάμε:
1. Ενιαία πολιτευτική και πολιτική γραμμή από το ΠΑΣΟΚ, για να ξέρουν μέσα και έξω τι θέλουμε αλλά και τι θα κάνουμε ακριβώς.
2.Να τεθούν σαφείς διαπραγματευτικές γραμμές από την πλευρά της Ελλάδας..Δεν εκχωρούνται και δεν εκποιούνται τα πάντα εδώ μέσα..
3.Να αναβαθμιστεί το όποιο διπλωματικό επιτελείο πλαισιώνει τον πρωθυπουργό...γιατί ορισμένοι έχουν τη δυνατότητα να ακούν και να κρίνουν...

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Η πολιτική είναι αλλού

Ποτέ μου δε θα ήθελα να μπω σε μια διαδικασία να αιτιολογώ, να δικαιολογώ ή να έρχομαι σε αντιπαράθεση για τις πράξεις και την εικόνα ενός πολιτικού προσώπου, που εκτιμώ, πιστεύω και ψηφίζω.
Ασφαλώς στην πολιτική ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του και αν κινείται και προσωπικά σε πολιτικό επίπεδο θα έχει σχηματίσει σίγουρα έναν κύκλο γνωστών, συντρόφων ή αντιπάλων..

Στον χώρο της ΝΔ σίγουρα είναι πλέον εμφανές πως είτε επιλέγεις το ένα ή το άλλο. Αναφέρομαι στη ΝΔ καθώς οι πολιτικές αντιπαλότητες στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται μάλλον να έχουν ηρεμήσει..
Αποφασίζεις, επομένως να ακολουθήσεις έναν εκ των δύο.
Αυτό τι σημαίνει;

Προσωπικά σημαίνει πως, ίσως εστίασα σε  κάτι που να μου άρεσε στη μια πλευρά και να ανριλίφθηκα κάτι με αποθάρρυνε στην άλλη.
Η τρέχουσα κατάσταση ξενίζει ίσως περισσότερο καθώς είχαμε ξεσυνηθίσει.
Επί Καραμανλή όλοι ένιωθαν ασφαλείς και κομματικοί..Δεν υπήρχε η έννοια (ή τουλάχιστον δεν ήταν ορατή) του εσωτερικού αντιπάλου..
Η επόμενη μέρα όμως ήρθε συνοδευόμενη από την ήττα των 10 μονάδων και καταλυτικά απομάκρυνε κάθε αλληλέγγυα εσωτερική πολιτική συνύπαρξη..Η απουσία μιας ενίαια αποδεχτής ηγετικής φυσιογνωμίας οδήγησε στη μη συνοχή, στη μη ενίαια πορεία.
Αυτά όμως θα έπρεπε να είχαν τελείωσει μετά τις εσωκομματικές εκλογές...
Ο Καραμανλής, ναι, ήταν ωραίος τύπος. Ναι, είχε το κόμμα στην παλάμη του. Ναι ,υπήρξε ηγέτηςκαι όμως θα μπορούσε να κάνει περισσότερα....Το αποτέλεσμα  δεν τον δικαιώνει ούτε στο ελαχιστο..

Οι επικριτές του Σαμαρά εστιάζουν στο περισσότερο δεξιό προφίλ, που  προβάλλεται ή καλύτερα απορρέι απο το λόγο του νέου προέδρου.
Το ερώτημα είναι και παραμένει, όμως, εάν  οι όποιες συγγενικές (ασφαλώς) ιδεολογικές διαφοροποιήσεις που παρουσιάζονται ανάμεσα στον ΝΔκρατικό πληθυσμό καθιστούν αδύνατη τη συνύπαρξη, τη συναρμόνιση και την κοινή κομματική πορεία.
Η απάντηση είναι ασφαλώς και όχι..
Οι όποιες ανοησίες περί περιχαράκωσης αποκτούν ουσία και ισχύ μόνο στα μυαλά όσων τις πιστεύουν και τις εκφράζουν...
 Η πολιτική είναι αλλού..
Αυτό ίσως καταδεικνύεται και φαίνεται στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ..
Ο πρωθυπουργός καλείται επί της ουσίας να ανατρέψει το πολιτικό,οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό, χάρη και εξαιτίας του οποίου έγινε πολιτικός και  είναι σήμερα πρωθυπουργός..
Η προσοχή επομένως πρέπει να στραφεί σε πιο σημαντικό τόπο σκέψης..Έαν δεν προσπαθήσουμε να αναγνώσουμε και να μεταφράσουμε τις εξελίξεις και τα γεγονότα θα συναντήσουμε την πολιτική απομόνωση και την πλήρη άγνοια..Θα έχουμε χάσει την ευκαιρία να κατανοήσουμε και ίσως και να διαδραματίσουμε ρόλο στην πολιτική.. 

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί και κανένας δεν μπορεί να το αρνηθεί και να το αμφισβητήσει...Τα κοινοτικά μονοπάτια όμως, στα οποία βαδίζει και τα όσα θα κληθεί να υπερασπιστεί ε μετρα και κοινωνικές θυσίες δεν συνάδουν με το σοσιαλιστικό του ιστορικό και πεπρωμένο...
Η πολιτική, το παρελθόν και η αναγκαιότητα για το μέλλον ενός κεντροδεξιού κόμματος θα μπορούσε να οδηγήσει σε κινήσεις με περισσότερη ευελιξία και αποτελεσματικότητα..
Ίσως κάποιος ισχυριστεί ότι  η ευρύτερη κεντροδεξιά παράταξη  ήταν εκείνη που προκάλεσε τα όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα...Ας μην είμαστε όμως αφελείς... Η όλη κατάσταση έχει οικοδομηθεί και συντηρηθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια με τη σύμπραξη και δράση πολλών και με την ανοχή ακόμη περισσότερων..

Η πολιτική σκέψη  προϋποθέτει και μια λογική αντίληψη των όσων συμβαίνουν...
Η απόδοση ευθυνών ίσως να είναι αναγκαία, αλλά τις απαντήσεις τις έχουμε ήδη..

Η πολιτική σκέψη προϋποθέτει μια ορθολογική αντίληψη των όσων συμβαίνουν..Δεν μπορώ να γνωρίζω το μέλλον και δεν μπορούμε να προβλέψουμε την έκβαση των όσων διαδραματιζονται εντός και εκτός...Η χώρα δεν κινείται μόνη της..και η χώρα δε θα κινείται μόνη της και στο μέλλον...Η εταιρική μας θέση δεν κρίνεται αυτή τη στιγμή, απλώς την αποδεχόμαστε σήμερα πιο συνειδήτά από ποτέ για να βοηθηθούμε.....

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Η εξέλιξη μεταφράζεται σε όρους ηθικής;


Όταν η ηθική και νόμιμη συμπεριφορά συναντά το "σύστημα", ποια είναι η συνέχιση και έκβαση της πορείας;
Όταν θέλεις και όταν πρέπει να θεωρείσαι σωστός, έχεις το περιθώριο να παραβλέψεις (και όχι να δεχτείς ή να δικαιολογήσεις) μια λαθεμένη και άνομη πράξη;

Όταν ακολουθείς μια πορεία ανόδου, που εκ των πραγμάτων οφείλει να χαρακτηρίζεται ηθική και τουλάχιστον νόμιμη, πόσο μπορεί να εμποδίσει την προσωπική σου ανέλιξη μια λάθος κίνηση του παρελθόντος;

Όταν επιθυμείς να "ανέβεις", είναι απαραίτητο να "είσαι μέρος του συστήματος";

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι για πολλούς εύκολες και αυτονόητες...Φοβάμαι όμως πως στην πράξη  δεν είναι.
Τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα και σε μεγάλο βαθμό σύνθετα εξαιτίας της "φυσιολογικής-σύγχρονης αλλά και ιστορικής" ροής των πραγμάτων.
Με τον όρο "σύστημα" ασφαλώς θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε κάθε διαδικασία που με κάθε μέσο, άμεσα ή έμμεσα, κοινωνικά-κοσμικά ή οικονομικά, συμβάλλει στην εξέλιξη και στην άνοδο συγκεκριμένων ευνοημένων πάντα ανθρώπων σε καθορισμένο πάντα πλαίσιο..
Τα ερώτηματα τώρα σε όλη αυτή τη διαδικάσία είναι: α) πώς αντιμετωπίζει ο καθένας προσωπικά το συγκεκριμένο πλαίσιο "κινήσεων"-εξυπηρέτησης συμφερόντων και β) πως κρίνονται τα πρόσωπα που συμβάλλουν και συμμετέχουν στη διαιώνιση του φαινομένου;

Μια μη νόμιμη συμπεριφορά μπορεί να συνδυαστεί και με μια ενδεχομένως ηθική συμπεριφορά;
Μια ηθική συμπεριφορά μπορεί κάποια στιγμή να χαρακτηριστεί από μη ηθικά και μη απόλυτα νόμιμα χαρακτηριστικά δράσης;
Οι απαντήσεις μάλλον άπτονται στον καθένα ξεχωριστά, καθώς καμία απόλυτη απάντηση δεν μπορεί να δωθεί από καμία πλευρά..Το ζητούμενο απλά παραμένει το εξής ένα:
Το άτομο που θέλει να ανελιχθεί, σε ποιο βαθμό του επιτρέπεται η εμπλοκή και η ενασχόληση με το σύστημα;
Η δική μου άποψη πάντως είναι και παραμένει πως στην ουσία μόνο η πράξη και η εμπειρία μπορούν να δώσουν μια ασφαλή και ενδεχομένως προσιτή σε όλους απάντηση..

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Μην ενοχλείτε όταν μιλάτε!!!!!!


                                 Η αμφισβήτηση πάντα κεντρίζει.
Κερδίζει πόντους και σε αναδεικνύει από την πολιτική αφάνεια.

Το θέμα όμως με την αμφισβήτηση δεν πρέπει απλά να γίνεται για να γίνεται.
Όχι αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση.
Το να θέλεις να μιλήσεις κριτικά και ουσιαστικά για κάτι δε θα έπρεπε να αποτελεί μια αυθαίρετη διαδικασία χωρίς ουσιαστικό θεωρητικό έρεισμα..

Το όχι για το όχι
ή
Το ναι για το ναι,
 έχουν αξία μόνο για εκείνους που τα εκφράζουν.
Σε παρακαλώ να κάνεις μια ειλικρινή προσπάθεια να μας πεις μας με ουσία, με νόημα, με αίσθηση και ευθύνη των λεγομένων σου την άποψή σου.
Δεν κερδίζεις πόντους με το να μιλάς. Κερδίζεις ίσως μια στιγμιαία-αστραπιαία ανάδειξη-εμφάνιση.
Θέλω να ακούω μόνο όσα μπορώ και θέλω να ακούω!!!
Ακούγεται εγωιστικό; Μπορεί και να είναι...
Ως πολίτης της χώρας αυτής και έχοντας κατά νου κάθε δικαίωμα και υποχρέωσή μου θα ήθελα να ζητήσω η σφαίρα των κρατικών παροχών, ποιοτικών υπηρεσιών μου να ενισχυθεί ουσιαστικά!!!!!
Θα ήθελα να συσταθεί μια ειδική επιτροπή ή αν είναι περισσότερο εύκολο ένα αρμόδιο θεσμοθετημένο όργανο, το οποίο θα μπορούσε να ελέγχει, να  φιλτράρει και τελικά να επιτρέπει να ακουστούν όσα πρέπει να ακουστούν, να ειπωθούν και ουσιαστικά να ακούσω...
Ασφαλώς η συγκεκριμένη επιτροπή δε θα λειτουργεί για ιδίον όφελος, καθώς η αλτρουϊστική και ανθρώπινή μου διάθεση και διάσταση είναι κάτι πολύ περισσότερο από ανεπτυγμένη και ευαισθητοποιημένη...
Μπορεί η κυβέρνηση Πασόκ να μου εξασφαλίσει τη συγκεκριμένη δυνατότητα;
Αν το Πασοκ, λόγω της μεταξύ μας διαφοράς σχετικά με το πως πρέπει και οφείλει να γίνεται η πολιτική σε αυτή τη χώρα αδυνατεί, μπορεί έστω κάποιος άλλος;
Αν ναι θα είναι ένα βήμα προς την ολοκλήρωση και πραγμάτωση του δικού μου ιδανικού κόσμου!!!

ΥΓ. Μέχρι τότε όμως θα ήθελα να ζητήσω από όσους μιλούν (δημόσια κυρίως) αν όχι να σταματήσουν, να αρχίσουν να σκέφτονται πριν εκφράζουν τους μέσα στο ενδιαφέρον συλλογισμούς τους....
Ευχαριστώ πολύ

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Για όσους έχουν την εξουσία και το βήμα

Η απλότητα στη σκέψη λειτουργεί σαν την ευγένεια στο λόγο...
Είναι χάρισμα πραγματικό να μπορείς να μιλήσεις και έτσι απλά να αγγίξεις και να πιάσεις το πνεύμα όλων..

Μιλήστε απλά, μιλήστε όπως ξέρετε, διαφορετικά κανένας δε θα καταλάβει και κανένας δε θα μπορέσει να κατανοήσει τα όσα σημαντικά, τα όσα εξαιρετικά..
Το να περιγράφεις την οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου με τρόπο οικείο και κατανοητό σε όλους , κερδίζεις σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι της ενημέρωσης και της πολιτικής ..
Μην περιμένετε στο σήμερα να είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε όπως στο χθες..Η αλήθεια, η αμεσότητα, η ευθύτητα θα κερδίζει τον καθένα..

Το περιτύλιγμα πλέον δεν χρειάζεται (ούτε το θετικό ούτε το αρνητικό)..
Τα βαρύγδουπα και πομπώδη αποφθέγματα με όρους παρελθόντος σε μέρες μέλλοντος επίσης δεν χρειάζονται..
Με απλά λόγια δηλώστε τι θέλετε, αλλά και τι απαιτείτε για μια καινούργια εποχή..
Ο κοσμος δε θα ακούσει.
Δεν θέλει να ακούσει και ασφαλώς δεν μπορείτε να τον κάνετε αλλο να ακούσει.
Μιλήστε για το παρον με το παρόν. Τουλάχιστον έτσι το άτομο θα αναρωτηθεί αν συναnνά μια ενδεχόμενη αλλαγή, το τι θα κάνει και το τι θα σκεφτεί όμως τελικά είναι θέμα ακόμη προς διερεύνηση σήμερα μετά από τα τόσα...



Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Θα αλλάξει ο Έλληνας;


Αν κάποιος θελήσει να ρωτήσει και να μάθει πραγματικά τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει και τελικά όλοι εμείς να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω ποια απάντηση θα έπρεπε να πάρει ώστε να είναι ικανοποιημένος;

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά..
Προβλήματα σήμερα και θέματα προς επίλυση και αναδιάρθρωση έως και αναδόμηση θα συναντήσουμε σε οικονομικό,πολιτικό και ευρύτερα κοινωνικό επίπεδο..

Ο οικονομικός τομέας παρουσιάζει θέματα και προβλήματα σε εσωτερικό και εξωτερικό βαθμό..
Εσωτερικά αναφερόμαστε στον τρόπο που η δομή της οικονομίας σήμερα επηρεάζει και δεν διευκολύνει σε καμία περίπτωση τον τρόπο ζωής του Έλληνα. Οι χαμηλοί μισθοί, ο πληθωρισμός,η μη νόμιμη και συνετή οικονομική πολιτική επιχειρηματιών ,ελεύθερων επαγγελματιών ,η μη τήρηση των νόμων, το έντονο φαινόμενο της φοροδιαφυγής και η γενικότερη ασυδοσία που παρατηρείται όταν έχουμε να κάνουμε με χρήματα και γενικότερο προσωπικό όφελος..
Εξωτερικά αναφερόμαστε φυσικά στην οικονομική εικόνα της Ελλάδας..Το γεγονός πως η  Ελλάδα δεν τηρεί τους οικονομικούς κανόνες ,δεν διαθέτει ισχυρό και αυστηρό πλαίσιο οικονομικής και ελέγκτικής δράσης είναι πιστευτό και αποδεκτό από τον τελευταίο σε ιεραρχία οικονομολόγο στις Βρυξέλλες μέχρι τον οικονομικό συντάκτη μιας τοπικής εφημερίδας της ελληνικής επαρχίας και  σημαίνει πως με απλά λόγια έχουμε πρόβλημα..
Ο κοινωνικός τομέας είναι ο τομέας ,που κυριολεκτικά δεν επιτρέπει στο ελληνικό κράτος και στους πολίτες του να ανασάνουν..Λαμβάνοντας υπ'όψιν το ασφαλιστικό ,τη μη δυνατότητα να εγγυηθεί το κράτος για την καταπολέμηση της ανεργίας ,τη μη δυνατότητα να δημιουργήσει επαγγελματικές ευκαιρίες για τον κάθε Έλληνα πολίτη ,το γενικότερο δισταγμό της πολιτικής ηγεσίας να περάσει νομοσχέδια καθώς δεν θέλει να προκαλέσει το γενικότερο αριστερό κομματικό αίσθημα ,κατανοούμε τελικά την πολιτικής φύσεως παθογένεια της χώρας μας..
Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν όλες οι καταστάσεις αυτές μπορούν να επιλυθούν σύντομα ή σε κάποιο στοιχειώδη και επιθυμητό βαθμό..Πραγματικά δεν μπορεί να δοθεί απάντηση καθώς η αιτία ξεκινάει από το ίδιο το άτομο..Δεν μπορείς να συνεχίσεις να κατηγορείς την εκάστοτε πολιτική ηγεσία επειδή δεν μπορεί να ελέγξει τα όρια νομιμότητας του κάθε ένα από έμας.. Μπορεί όμως να την κατηγορήσεις για την αδυναμία να θέσει και να οικοδομήσει αυστηρά πλαίσια προγραμματισμού και ελέγχου..
Το ζητούμενο όμως είναι να τεθούν αυστηρά (έως και πολύ αυστηρά)πλαίσια δράσης στην κοινωνική και επαγγελαμτική ζωή. Το σύστημα που επικρατεί ,εάν είναι αυτό που αποτελεί την ουσία του προβλήματος ,θα πρέπει σταδιακά να μετασχηματισθεί και να λάβει άλλης μορφής δομή..Δεν μπορεί όλοι να κατανοούμε το πρόβλήμα,να το βιώνουμε,να το βλέπουμε κυριολέκτικά και τελικά να δηλώνουμε πως δεν έχουμε άλλη επιλογή και να εντάσσουμε τους εαυτούς μας σε τελικό στάδιο στο σύστημα αυτό...Πως θα σημειωθεί η προόδος και η αλλαγή εάν παρ'όλο που βλέπουμε το λάθος δεν μπαίνουμε σε διαδικασία να κάνουμε κάτι διαφορετικό για να το αλλάξουμε;

Καθαρά πιστεύω πως το θέμα άπτεται στο κάθε ένα από εμάς..Θα επιλέξεις τελικά τι θέλεις να κάνεις...Κανένας δεν θα σε παρασύρει.Μπορεί όλοι να έχουμε μάθει κάπως αλλιώς αλλά μπορούμε επίσης να μάθουμε και κάτι άλλο ,που τελικά είναι και πιο καλό..Σχετικά τώρα με την κάθε κυβέρνηση, η αλλαγή που είναι αναγκαίο να φέρει είναι καθαρά θέμα κουλτούρας και πολιτικής ηθικής..Με αλλά λόγια η δράση της κάθε κυβέρνησης απάνταει στο ερώτημα :Θα φέρω κάτι καινούργιο; Θα προσπαθήσω για κάτι καλύτερο; Τελικά θα αλλάξω κάτι;
Θα ήθελα όμως να σημειώσω πως η όποια πολιτική ηθική είναι αναγκαίο να διαπνέει το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας ,καθώς από τους όποιους Πρωθυπουργούς σπάνια έχουμε "παράπονα",οι υπόλοιποι συνήθως φέρουν κατα βάση αρνητική πολιτική επαγγελματική ιδιότητα..(έχουν υπάρξει πολλά παραδείγματα κατά καιρούς)..
Ερώτημα λοιπόν: Θα αλλάξει ο Έλληνας; Μπορεί να πειστεί ότι η νοοτροπία (βλ.η ελληνική) δεν μπορεί να μας οδηγήσει πουθενά; Μπορεί να πειστεί πως η όποια μη νόμιμη και μη  συνετή συμπεριφορά αποτελεί πλέον τροχοπέδη για τους πάντες και τα πάντα μέσα στην Ελλάδα;

Αν οι απαντήσεις που θα πάρουμε θα είναι καταφατικές ,τότε τουλάχιστον μπορούμε νε ελπίζουμε.
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ  θα δείξει....

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Μαθήματα οικονομικής ηθικής για την Ελλάδα


                   Ο οικονονικός αναλυτής Ντέσμοντ Λάχμαν έδωσε μια ιδιαίτερη σε περιεχόμενο και ουσία συνέντευξη και με την αφορμή αυτή τη συζήτηση που έγινε  θα ήθελα εκθέσω ένα σχετικό συλλογισμό επί του αντικειμένου της οικονομικής κατάστασης που παρατηρούμε εδώ και μήνες..
Ενδεικτικά θα πρέπει να αναφέρω πως ο οικονομικός αναλυτής προέβει σε ιδιαίτερα ανησυχητικές δηλώσεις σχετικά με τις οικονομικές και πολιτικες εσωτερικές εξελίξεις.. Δήλωσε πως η όποια παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη αποτελεί μη συνετή επιλογή καθώς το μόνο αποτελέσματα που θα μπορούσε να προκύψει είναι η παρατεταμένη δυσμενής εσωτερική οικονομική κατάσταση..
                  Μια χώρα όπως η Ελλάδα ,αναφέρει ,πως με έλλειμμα στο 13% είναι μεν εφικτό να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις αλλά αυτό θα σημάνει ταυτόχρονα την συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 15 με 20 ποσοστιαίες μονάδες..
Η απάντησή του σε σχετικό ερώτημα καθιστά κατανοητό πως η όποια παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη δεν θα βοηθήσει κατά κύριο λόγο την Ελλάδα αλλά τις Βρυξέλλες και το γενικότερο οικονομικό σύστημα της ΕΕ.
               Ιδιαίτερα ανησυχητικές επομένως οι κρίσεις του συγκεκριμένου αναλυτή ,που ουσιαστικά  μας προτείνει την  έξοδο από την Ευρωζώνη με στόχο να "βρούμε τον εαυτό μας". Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο οι εξελίξεις που θα μπορούσαν να προκύψουν καθίστανται προφανώς απρόβλεπτες και ασφαλώς δεν θα μπορούμε να μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε και  να δώσουμε τις ακριβείς κατευθύνσεις των δημοσιονομικών μεγεθών στην μετά Ευρωζώνης εποχή..
            Εδώ και αρκετούς μήνες το οικονομικό σύστημα της Ελλάδος βρίσκεται σε συνεχή έκθεση και αρνητική κριτική. Σημαντικοί διεθνείς οικονομικοί οίκοι αντιμετωπίζουν το οικονομικό μας σύστημα τουλάχιστον με καχυποψία ,γεγονός που οδηγεί το πλαίσιο της Ευρωζώνης να ζητά διαβεβαιώσεις ,εγγυήσεις ,προοδευτικά μέτρα, μειώσεις δημοσίων και ιδιωτικών δαπανών και ακόμη περισσότερες επιβεβαιώσεις πως επιτέλους η Ελλάδα θα αποτελέσει έναν  ειλικρινή ,συνετό και με διαφανείς οικονομικές διαδικασίες παίχτη.. Τα μέτρα αυτά όμως πέρα από κάθε οικονομικό και πολιτικό κόστος έχουν ένα πάρα πολύ δυνατό αντίκτυπο στον κάθε ένα από εμάς. Όλα αυτά τα μέτρα θα έχουν άμεση και απόλυτη ανάμειξη και αλλαγή στις αποφάσεις ,στη νοοτροπία και στον τρόπο αντίληψης του καθενός.
          Ο οικονομικός αναλυτής επισημαίνει πως οι Βρυξέλλες δεν θα βοηθήσουν την Ελλάδα γιατί αποτελείται από αξιαγάπητους ανθρώπους και έχει να δείξει ήλιο ,θάλασσα και την  Ακρόπολη, αλλά επειδή δεν μπορούν να επιτρέψουν και να παρουσιάσουν  μια αποτυχία και μάλιστα μια αποτυχία τέτοιου μεγέθους στο πλαίσιο λειτουργίας και στην προοπτική πρόοδου της Ένωσης.. Μα αυτό είναι πέρα για πέρα γνωστό και αυτό είναι το σημείο το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα ώστε να υπάρξει μια αξιοπρεπής (με όλη τη σημασία της λέξης) συμφωνία και εξισορρόπηση συμφερόντων και για τις δύο μεριές.
          Τα λάθη στον οικονομικό τομέα της Ελλάδος δεν είναι λάθη, καθώς δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις λάθος μια πραγματικότητα χρόνων ,κυβερνήσεων,πολιτικών ,στελεχών ,φιλοδοξιών αλλά και πλήρους άγνοιας. Η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν μπορεί να απαιτεί διόρθωση στο σήμερα. Μπορεί όμως να απαιτεί και να προσδωκά διόρθωση στο πολύ μέλλον.
        Οι όποιες συστάσειςγια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ασφαλώς και δεν μπορούν να βρούν τόπο αποδοχής και εφαρμογής ..Προσωπική μου άποψη είναι πως η σκέψη και μόνο για ένα ενδεχόμενο εξόδου "κάνει ζημιά"..και επί της ουσίας δεν ζητάμε βοήθεια αυτή την παρούσα στιγμή, απλά τους δείξαμε ποιοι είμαστε ,τι έχουμε κάνει,λογικά έπαθαν ένα σοκ και προσπαθούμε τωρα να τους πείσουμε να συνεργαστούμε και από κοινού να  βρούμε λύσεις..
        Η περίοδος λιτότητας φαντάζομαι πως αποτελεί την πιο ήπια έκφραση των όσων θα επικρατήσουν στην εσωτερική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στο εγγυς μέλλον..Αν όμως τα όποια οικονομικά μέτρα δεν συμβάλλουν στην αλλαγή της νοοτροπίας μας (και με το "μας" αναφέρομαι φυσικά σε όλους όσους με την άγνοιά τους ή πιο κομψά με την έλλειψη διάθεσης να βοηθήσουν γενικότερα έφτασαν τον τόπο σε αυτο το σημείο) δεν πρόκειται να αποτελέσουμε σε καμία περίπτωση και σε κανένα βαθμό παίχτες αποδοχής σεβασμού και εξέλιξης στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι. ...
       Οι εξελιξεις ήρθε η στιγμή να ακολουθήσουν..Θα τις δουμε ,θα τις κρίνουμε ,θα τις ζήσουμε και έχω κάθε λόγο να πιστεύω και να αισιοδοξώ πως η πολιτική και κοινωνική ευελιξία που έχει να δείξει η Ελλάδα μπορεί να καταστεί κάτι περισσότερο από αποτελεσματική και ουσιώδης για το οικονομικό μέλλον...Δεν είναι ευχολόγιο ,δεν είναι  επανάπαυση και δεν είναι απεριόριστη αισιοδοξία..Πιστεύω πως η εσωτερική τάξη πραγμάτων με τον τρόπο που έχει καταφέρει να επιβιώσει και να εξελιχθεί στην διάρκεια των χρόνων έχει αποκτήσει μηχανισμούς ανάκαμψης ...Οι κοινωνικές (και δεν αναφέρομαι στις πολιτικές ή οικονομικές) προσλαμβάνουσες τις χώρας καθίστανται πολύ σημαντικές σήμερα ..έχουμε επιτέλους την πλήρη εικόνα ,αυτό δεν είναι λίγο. Είναι αρκετό για να αρχίσουμε να βηματίζουμε σωστά..