Η Μυστική Συνταγή

 
Βένη Μουζακιάρη


Ποιο στυλ πολιτικού αρχηγού ταιριάζει στον Έλληνα;

Η απάντηση δεν είναι απλή.
Ίσως να υπάρχουν όντως ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία χαρακτηρίζουν έναν πρόεδρο ενός κόμματος. Θεωρητικά πάντα μιλώντας η ρητορική ικανότητα, η ευφυία, η ικανότητα να σε πείθει, η έλλειψη αδυναμιών στην πρώτη ανάγνωση, η δυναμική πολιτική παρουσία ακόμη και το ρίσκο αποτελούν στοιχεία ενός πολιτικού αρχηγού..

Είναι όμως μόνο αυτά που πρεπει να υπάρχουν;
Μπορούν να οδηγήσουν στην νίκη (που πέρα από κάθε αμφιβολία αποτελεί το τελικό ζητούμενο);                                 

Η απάντηση είναι όχι.
Η πρώτη ανάγνωση ενός πολιτικού προσώπου μπορεί να είναι επιπόλαιη και να καλύπτεται από τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω. Το μέλλον όμως θα δείξει χωρίς καμία αμφιβολία ότι δεν αρκούν και μπορεί να μην είναι καν προαπαιτούμενα.

Ο πολιτικός αρχηγός ως έννοια παρουσιάζει πολύπλευρη διάσταση καθώς κατά κύριο λόγο έχει να κάνει με την επαφή του με τον κόσμο..με την διάθεσή του να έρθει σε επαφή με το κόμμα, με τα όσα λέει και με τα όσα υπονοεί..
Ακόμη και τα άτομα που τον πλαισιώνουν έχουν σημασία και διαμορφώνουν την τελική του εικόνα..

Το λάθος μπορεί να γίνει πάρα πολύ εύκολα.Τα άτομα που έχουν την τύχη να μην έχουν παρωπίδες, να μην κοιτούν μονόπλευρα και να αντιλαμβάνονται τα οφέλη και το κάτι διαφορετικό είναι εκείνα που θα κατανοήσουν το σωστό και το λάθος ενός πολιτικού αρχηγού..

Η κριτική είναι μέσα στο παιχνίδι..
Μέσα στο παιχνίδι όμως είναι και η μη σωστή και δίκαιη κριτική. Σε πλαίσιο δημοκρατίας και πολιτισμού μαθάινουμε πως είναι και αυτή στοιχειωδώς αποδεκτή.

Ένας πρόεδρος σε πρώτο και βασικό επίπεδο οφείλει να ακούει. Να ακούει καλά όμως, οι προσλαμβάνουσες να είναι αφιλτράριστες και ανοιχτές..
Να κινείται με βάση τις προσωπικές του αξίες και πιστεύω καθώς μόνο  μέσα από την γνησιότητα του εγώ και του εμείς  θα γίνει σπουδαίος και γνήσιος ηγέτης..
Ο δυναμισμός θα πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο..
Θα πρέπει να στέκεται δυνατός, να μην φοβάται να δείξει τις αδυναμίες του. Αντίθετα θα μάθει να τις υπερασπίζεται και να τις κατανοεί. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αγγίξει τον κόσμο του και θα δημιουργηθεί πολιτικός δεσμός..

Η επαφή με τον κόσμο, αλλά και η προσπάθεια να "εκμεταλλευτεί" και να συνδυάσει την διαφορετικότητα και την ποικιλία των απόψεων, που αλίμονο και αν δεν υπάρξει, καθίστανται στοίχημα και μάλιστα πάρα πολύ δυνατό και σημαντικό για τις εξελίξεις...

Στρατηγική δεν υπάρχει και αν κάποιοι προσπαθήσουν να δημιουργήσουν δε θα πετύχει. Ο κόσμος στην ουσία δεν διαθέτει φίλτρα. Αντιλαμβάνεται τελικά τι πρέπει να κάνει,  το επιλέγει και τελικα ψηφίζει..

Αυθεντικότητα, ειλικρίνεια, η αποδοχή της όποιας αδυναμίας, πολιτική διαύγεια και τα καθαρά πράγματα είναι τελικά η μυστική συνταγή..
 ΘΕΛΩ να την δω στην πράξη!!!! Θέλω να δω τον κόσμο να ενδιαφέρεται για την πολιτική και επίσης θέλω πολιτική συνείδηση και εγρήγορση από τους νέους ..

Αυτά θέλω....Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους!!!!!

Όταν η σύγκριση γίνεται στοίχημα

 Μουζακιάρη Βένη

 Όταν ένας μεγάλος ηγέτης αποχωρεί ή  αναγκάζεται λόγω συνθηκών  να αποχωρήσει από το κόμμα του,τότε δημιουργείται εκ των πραγμάτων ένα κενό εξουσίας.Το συγκεκριμένο κενό αναλαμβάνουν να το καλύψουν οι εκάστοτε υποψήφιοι διάδοχο, εάν και εφόσον εκδηλώσουν ενδιαφέρον και επιθυμία..

Το κενό εξουσίας, που προκύπτει, πρέπει και οφείλει να καλυφθεί πολύπλευρα. Ο νέος αρχηγός, δηλαδή, πρέπει να καλύψει θεσμικά αλλά και ουσιαστικά την θέση αρχηγού.

Δεν αρκεί να εκλεγεί πρόεδρος, να δηλώσει τις προθέσεις του, να τοποθετηθεί σχετικά με τις προγραμματικές αρχές και να χαράξει θεσμικά τις δράσεις του κόμματος. Όφείλει να κερδίσει τον κόσμο της παράταξης, τα στελέχη και φυσικά τους αντιπάλους του. Είναι ένα στοίχημα αυτό για έναν αρχηγό όταν θέλει να αναδειχθεί και να αποτελέσει τον ηγέτη του κόμματος.

Θα πρέπει όμως να κάνουμε μια σημαντική επισήμανση (διαχωρισμό).

Όταν ο προηγούμενος αρχηγός υπήρξε ηγέτης.

Όταν σε ολόκληρη την θητεία του υπήρξε ο αδιαφιλονίκητος πρόεδρος.

Όταν κατά την αποχώρησή του, η βάση επιθυμούσε να μην αποχωρήσει.

Όταν οι περισσότεροι της βάσης πίστεψαν και πιστεύουν πως ο πρώην αρχηγός αδικήθηκε και τελικά νικήθηκε από "ασύμμετρες απειλές",

τότε

οι απαιτήσεις για τον νέο αρχηγό αυξάνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό..

Ο Καραμανλής για δεκαπέντε χρόνια υπήρξε ηγέτης.

Ναι, τα τελευταία χρόνια κάποιοι έκαναν πολλά.

Ναι, τα τελευταία χρόνια ειπώθηκαν πολλά.

Ναι, η ΝΔ έχασε με δέκα μονάδες διαφορά.

Ναι, αναγκάστηκε να αποχωρήσει..

Παρ'όλα αυτά

οι απαιτήσεις για τον νέο αρχηγό δεν μειώνονται και η σύγκριση με τον πρόκατοχό του στην προεδρεία δεν είναι εύκολο και απλό πράγμα .

Ο νέος αρχηγός , Αντώνης Σαμαράς ,έχει μπροστά του ένα μεγάλο στοίχημα να δώσει και να κερδίσει πέρα από όποια οικονομική και κοινωνική κρίση.

Πρέπει να συσπειρώσει την βάση και να θέσει εμπόδια σε όποια προσπάθεια αποσυσπέιρωσης διαφανεί εκ των έσω (κυρίως).

Τα εμπόδια δεν πρέπει να είναι θεσμικής φύσεως καθώς η θεσμική φύση προσβλέπει σε κανόνες και υποχρέωσεις. Η έννοια όμως του ηγέτη δεν έχει να κάνει με υποχρεώσεις, αλλά με την κοινή γνώμη  και πως εκείνη θα εκφραστεί και που θα κλίνει τελικά και ουσιαστικά.

Στρατηγική για να γίνεις ηγέτης δεν υπάρχει...

Δείχνεις απλά τον κόσμο σου και περιμένεις να δεις αν θα αγγίξει τον κόσμο του κόμματος σου.

Αν  θα υπάρξει επαφή..

Θα περιμένουμε να δούμε αν ο πρόεδρος θα κερδίσει το στοίχημα.

Το στοίχημα όμως πρέπει να το κερδίσει.

Μόνο με αυτό τον τρόπο, η επόμενη μέρα για την ΝΔ θα είναι αυτή που πρέπει να είναι..

Η εθνική μας εικόνα πάσχει

Το άλλοθι του Έλληνα είναι ότι είναι Έλληνας.
Η άποψη αυτή έχει επικρατήσει είτε σαν πραγματικότητα, είτε σαν ένα παρελθοντικό κατάλοιπο που συνεχίζει όμως να έχει ισχύ και να βρίσκει τόπο ύπαρξης και εφαρμογής στο σήμερα.
Το άλλοθι του Έλληνα τον εντάσσει διαχρονικά σε μια συγκεκριμένη -ειδική κατηγορία, που του επιτρέπει να μην είναι αποτελεσματικός, να μην είναι Ευρωπαίος, να αναζητά το εύκολο και το εφικτό σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε βάση και περίπτωση..

Η αντίληψη αυτή όμως, όσο βολική και αν είναι για σημαντικό μέρος των Ελλήνων, είναι μια πλασματική θεώρηση και αποτύπωση των πραγμάτων. Δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση μια "ειδική" κατηγορία, με "ειδικά"χαρακτηριστικά στην οποία εντάσσεται ο Έλληνας και ζει σε βάρος των συμπολιτών του σε κρατικό και ευρωπαϊκό επίπεδο..

Δυστυχώς όμως η νοοτροπία-συμπεριφορά αυτή δεν φεύγει εύκολα από την εσωτερική πρακτική και σκέψη.
Επίσης το σκεπτικό αυτό ενδέχεται να είναι και σκεπτικό όσων έχουν συνεργαστεί μαζί μας σε εγχώριο ή διεθνές επίπεδο. Εάν η συνεργασία αυτή έχει υπάρξει "διαφορετική" από οποια προηγούμενη ή "ιδιαίτερη"ή πιο απλά οικονομικά ζημιογόνα για τα μέρη δεν θα ξεχαστεί και ασφαλώς δεν θα επαληθευτεί.
Αποτέλεσμα και άμεσο επακόλουθο είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουμε σε εθνικό ή ευρωπαικό επίπεδο, είτε είναι οικονομικές συναλλαγές, είτε συνεργασίες υλικές και πνευματικές, να μην χαρακτηρίζονται από την στοιχειώδη ύπαρξη εμπιστοσύνης και διαμόρφωσης υψηλης προσδοκίας.

Η σημερινή οικονομική κατάσταση είναι η πλέον ενδεικτική για να κατανοήουμε τα παραπάνω..
Δεν μας εμπιστεύονται.
Δεν δημιουργούμε υψηλές προσδοκίες.
Δεν είμαστε επενδυτικά ελκυστικοί σαν χώρος οικονομικής δράσης.
Δεν θα προσφέρουμε κέρδος.
Δεν θα προσφέρουμε ευελιξία σε πλαίσιο εργασιακών σχέσεων.
Δεν θα κερδίσουμε ευκαιρίες.
Δεν θα αναγνωρίσουμε τις απειλές.

Η χώρα μας αν δεν μπορέσει να δημιουργήσει πολλά και ουσιώδη πάνω στην έννοια και στην ουσία της συνεργασίας δεν θα γνωρίσει ένα βιώσιμο οικονομικό και πολιτικό μέλλον.

Για να συνεργαστεί θα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για το άλλο μέλος της συνεργασίας.
Για να αποτελέσει πόλο έλξης θα πρέπει να είναι πόλος έλξης οικονομικά,πολιτικά και κοινωνικά.
Για να πετύχει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά πρέπει να κινηθεί με ειλικρίνεια, ανταγωνιστικότητα και θέτοντας τον πήχη ψηλά.
 Προέχει ασφαλώς η άρτια και δυνατή οργανωσιακή επίτευξη και η δημιουργία μιας κοινωνικής δομής, που δεν θα επιτρέψει σε αγκυλώσεις και προβλήματα του παρελθόντος να αποτελέσουν εμπόδια για το παρόν και το μέλλον. Αυτός οφείλει να είναι ο πρώτος ,αναγκαίος και βασικός στόχος μας.
Δεν νομίζω πως διαθέτουμε πολύ χρόνο.Ίσως και να τον έχουμε υπερβεί.
Η αλλαγή στην νοοτροπία είναι το πρώτο βήμα..
Μπορούμε να καταφέρουμε να καταστήσουμε  την πρόοδο και την εξέλιξη εφικτή και εμφανή σε όλα τα επίπεδα αρκεί το ατομικό και μικροπολιτικό συμφέρον να μην θριαμβεύει συνεχώς ως η απολυτη εθνική συνήθεια σε βάρος της συλλογικής αρμονίας και προόδου.

Ελληνικά πανεπιστήμια προς τροχιά ανάπτυξης

 Mουζακιάρη Βένη

Το ελληνικό πανεπιστήμιο χρόνια τώρα δέχεται έντονες επικρίσεις για τον τρόπο διοίκησης, λειτουργίας αλλά και για το γενικότερο επίπεδο που το χαρακτηρίζει. Μεγάλο μέρος της πολιτικής, δημοσιογραφικης και  ευρύτερης κοινωνικής ομάδας επικρίνουν το ελληνικό πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα στην σκέψη πολλών το πανεπιστήμιο να υποβαθμίζεται..

        Ασφαλώς η όποια κριτική έπεται μιας ιδιαίτερα υγιούς σύγκρισης με ανάλογα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ.

Μέσα από μια τέτοιου είδους σύγκριση το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε παρά να είναι το ίδρυμα που έπεται και πάντα ακολουθεί εκείνα του εξωτερικού.

Πολλοί άνθρωποι διατείνονται πως το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι όπως οφείλει να είναι.Πολλοί νέοι επιλέγουν για προπτυχιακές αλλά κυρίως για μεταπτυχιακές σπουδές τα ιδρύματα του εξωτερικού.

Υπάρχουν όμως από την άλλη μεριά και πολλοί άλλοι που θα εμπιστευτούν τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και θα κάνουν την προσπάθειά τους εδώ, στην Ελλάδα.

         Τι μπορεί όμως να είναι αυτό που επισύρει και δημιουργεί την ευρύτερη αυτή ανησυχία και άρνηση σχετικά με το ελληνικό πανεπιστήμιο; Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν στο συμπέρασμα πως η λειτουργία του και το επίπεδό του δεν είναι υψηλό;

         Πολλοί οι λόγοι ασφαλώς. Το θέμα είναι πολύπλευρο και εξαιρετικά ευαίσθητο. Σε μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την έντονη ύπαρξη της κομματικής δράσης ενδοπανεπιστημιακά

        Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο εκείνο το οποίο είναι ανοιχτό και φιλοξενεί χωρίς ανησυχία και σκέψη για τις ακολουθούμενες συνέπειες, την έννοια της κομματικοποίησης και ότι αυτή φέρει και επιφέρει..Μεγάλο μέρος των φοιτητών σε κάθε πανεπιστήμιο κομματικοποιείται στο στενό πανεπιστημιακό επίπεδο και γίνεται μέρος του λεγόμενου φοιτητικού συνδικαλισμού. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός δεν είναι κατά βάση αρνητικός. Άλλωστε ο συνδικαλισμός παραμένει ακίνδυνος μέχρι να μετατραπεί σε συντεχνειακής μορφής ομάδες που εκπροσωπούν αποκλειστικά κόμματα και συμφέροντα. Σε κάθε πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ υπάρχουν παρατάξεις, εκρόσωποι, ψηφοδέλτια, εκλογές, φοιτητικός σύλλογος και πρυτανικές εκλογές..Οι φοιτητές παρουσιάζονται έντονα κομματικοποιημένοι, υποστηρίζουν το κόμμα που τους εκφράζει και ασκούν κομματική δράση εντός των πανεπιστημιακών τειχών.. Το γεγονός αυτό είναι ασφαλώς ζήτημα που απαιτεί συζήτηση..

          Το να ανήκεις σε ένα κόμμα και να δραστηριοποιείσαι βάσει αυτού και των όσων πρεσβεύει είναι σεβαστό και θεμιτό βέβαια για την περαιτέρω εξέλιξη του πολιτικού και κομματικού πνεύματος. Σε περίπτωση όμως που η όποια κομματική δράση βλάπτει την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, εγείρονται υποψίες και επισύρονται κατηγορίες..

           Η κομματική δράση στα πανεπιστήμια πρέπει να αποκτήσει πλαίσιο. Το πλαίσιο θα προσδώσει δομή και όρια. Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα θα πρέπει να είναι εμφανή και διακριτά. Περιορισμένη και διακριτή εξουσία των παρατάξεων εντός πανεπιστημίου, διαφορετικά είναι πολύ εύκολο να διαμορφωθούν συνθήκες που θα επιτρέψουν την μη ηθική και νόμιμη δράση.

        Το πολιτικό πεδίο υπερτερεί του κομματικού. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό στους Έλληνες. Τα κόμματα και ακολούθως και οι φοιτητικές παρατάξεις ασκούν πολιτική και πρεσβεύουν το δίκαιο..

Αν αυτό δεν συμβαίνει τότε κόμματα και φοιτητικοί σύλλογοι είναι ζητήματα προς εκκαθάριση.

         Ένα άλλο θέμα είναι οι όποιες κατηγορίες περί μη επαρκούς ή ελλιπούς οργάνωσης.  Το ελληνικό πανεπιστημιακό ίδρυμα έχει θέσει πλαίσιο για  δομή και οργάνωση. Ασφαλώς το θέμα είναι για ποιο ίδρυμα μιλάμε, ποιο είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό, σε ποιο βαθμό τοποθετεί την ποιότητα και την ανταγωνιστικότητα του ιδρύματος σε ζητήματα υψίστης σημασίας για την επιβίωση του πανεπιστημίου.

           Το να εντάσσεις την έννοια της ανταγωνιστικότητας στην πανεπιστημιακή κοινότητα είναι ζήτημα μέγιστης προτεραιότητας και ιδιαίτερης σημασίας..

Το πανεπιστήμιο όταν αντιληφθεί τα οφέλη της ανταγωνιστικότητας σε παροχή γνώσεων, αξιοπρεπών υποδομών και άρτιας οργάνωσης θα αναπτυχθεί σοβαρά και ειλικρινά, με όρους διεθνείς..

Το ακαδημαϊκό προσωπικό της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα καταρτισμένο και οι περισσότεροι από τους καθηγητές μας είναι άνθρωποι με διεθνή αναγνώριση και μεγάλη πείρα σε διεθνή πανεπιστημιακά ιδρύματα.

         Μην τραγικοποιούμε τα πράγματα.. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ξεκινήσει μια εξαιρετική προσπάθεια να θέσει ένα πλαίσιο στο ελληνικό πανεπιστήμίο. Οι αντιδράσεις υπήρξαν περισσότερο από έντονες και άδικες.Η μικροπολιτική θριάμβευσε. Αυτό που θα πρέπει να πολεμήσουν  η ελληνική κυβέρνηση, η  ευρύτερη και ενεργή πολιτική σκηνή και η δραστηριοποιημένη και ανοιχτή κοινή γνώμη είναι την αιτία που οδηγεί στα ξεσπάσματα αύτα και στις αντιδράσεις ενάντια σε μια τόσο σημαντική και αναγκαία αλλαγή..

Το βόλεμα;

Οι πολιτικές παρωπίδες;

ή

Η αντίδραση για την αντίδραση;

Δεν πρέπει να επιτραπεί σε καμία περίπτωση η εξέλιξη και η πρόοδος να εμποδιστεί απο δυνάμεις ,"βολεμένες" ,με ανύπαρκτη δράση και καταδικαστέα σκέψη..

Είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα πλαίσιο με οργανωτική και ανταγωνιστική δυναμική που θα καταστήσει κάθε μη σωστό, κάθε αγκύλωση και κάθε αναθεωρητική δράση ασύμφορη και μη εναλλακτική..

Εγώ πιστεύω στο ελληνικό πανεπιστήμιο.Πιστεύω στην γνώση που παρέχει και στην ευελιξία που διαθέτει η λειτουργία του..Ανήκω στο ελληνικό πανεπιστήμιο και συμμετέχω στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Το ελληνικό πανεπιστήμιο έχει προοπτικές και μέλλον..Οι ακραίες αντιδράσεις, ο πλήρης αρνητισμός και η αντίδραση για την αντίδραση δεν έχουν μέρος στην προοπτική και στο μέλλον αυτό.. έχουν θέση στο παρελθόν και ασφαλώς στα μυαλά όσων τα πιστεύουν και τα εκφράζουν..