Όταν η σύγκριση γίνεται στοίχημα

 Μουζακιάρη Βένη

 Όταν ένας μεγάλος ηγέτης αποχωρεί ή  αναγκάζεται λόγω συνθηκών  να αποχωρήσει από το κόμμα του,τότε δημιουργείται εκ των πραγμάτων ένα κενό εξουσίας.Το συγκεκριμένο κενό αναλαμβάνουν να το καλύψουν οι εκάστοτε υποψήφιοι διάδοχο, εάν και εφόσον εκδηλώσουν ενδιαφέρον και επιθυμία..

Το κενό εξουσίας, που προκύπτει, πρέπει και οφείλει να καλυφθεί πολύπλευρα. Ο νέος αρχηγός, δηλαδή, πρέπει να καλύψει θεσμικά αλλά και ουσιαστικά την θέση αρχηγού.

Δεν αρκεί να εκλεγεί πρόεδρος, να δηλώσει τις προθέσεις του, να τοποθετηθεί σχετικά με τις προγραμματικές αρχές και να χαράξει θεσμικά τις δράσεις του κόμματος. Όφείλει να κερδίσει τον κόσμο της παράταξης, τα στελέχη και φυσικά τους αντιπάλους του. Είναι ένα στοίχημα αυτό για έναν αρχηγό όταν θέλει να αναδειχθεί και να αποτελέσει τον ηγέτη του κόμματος.

Θα πρέπει όμως να κάνουμε μια σημαντική επισήμανση (διαχωρισμό).

Όταν ο προηγούμενος αρχηγός υπήρξε ηγέτης.

Όταν σε ολόκληρη την θητεία του υπήρξε ο αδιαφιλονίκητος πρόεδρος.

Όταν κατά την αποχώρησή του, η βάση επιθυμούσε να μην αποχωρήσει.

Όταν οι περισσότεροι της βάσης πίστεψαν και πιστεύουν πως ο πρώην αρχηγός αδικήθηκε και τελικά νικήθηκε από "ασύμμετρες απειλές",

τότε

οι απαιτήσεις για τον νέο αρχηγό αυξάνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό..

Ο Καραμανλής για δεκαπέντε χρόνια υπήρξε ηγέτης.

Ναι, τα τελευταία χρόνια κάποιοι έκαναν πολλά.

Ναι, τα τελευταία χρόνια ειπώθηκαν πολλά.

Ναι, η ΝΔ έχασε με δέκα μονάδες διαφορά.

Ναι, αναγκάστηκε να αποχωρήσει..

Παρ'όλα αυτά

οι απαιτήσεις για τον νέο αρχηγό δεν μειώνονται και η σύγκριση με τον πρόκατοχό του στην προεδρεία δεν είναι εύκολο και απλό πράγμα .

Ο νέος αρχηγός , Αντώνης Σαμαράς ,έχει μπροστά του ένα μεγάλο στοίχημα να δώσει και να κερδίσει πέρα από όποια οικονομική και κοινωνική κρίση.

Πρέπει να συσπειρώσει την βάση και να θέσει εμπόδια σε όποια προσπάθεια αποσυσπέιρωσης διαφανεί εκ των έσω (κυρίως).

Τα εμπόδια δεν πρέπει να είναι θεσμικής φύσεως καθώς η θεσμική φύση προσβλέπει σε κανόνες και υποχρέωσεις. Η έννοια όμως του ηγέτη δεν έχει να κάνει με υποχρεώσεις, αλλά με την κοινή γνώμη  και πως εκείνη θα εκφραστεί και που θα κλίνει τελικά και ουσιαστικά.

Στρατηγική για να γίνεις ηγέτης δεν υπάρχει...

Δείχνεις απλά τον κόσμο σου και περιμένεις να δεις αν θα αγγίξει τον κόσμο του κόμματος σου.

Αν  θα υπάρξει επαφή..

Θα περιμένουμε να δούμε αν ο πρόεδρος θα κερδίσει το στοίχημα.

Το στοίχημα όμως πρέπει να το κερδίσει.

Μόνο με αυτό τον τρόπο, η επόμενη μέρα για την ΝΔ θα είναι αυτή που πρέπει να είναι..

Η εθνική μας εικόνα πάσχει

Το άλλοθι του Έλληνα είναι ότι είναι Έλληνας.
Η άποψη αυτή έχει επικρατήσει είτε σαν πραγματικότητα, είτε σαν ένα παρελθοντικό κατάλοιπο που συνεχίζει όμως να έχει ισχύ και να βρίσκει τόπο ύπαρξης και εφαρμογής στο σήμερα.
Το άλλοθι του Έλληνα τον εντάσσει διαχρονικά σε μια συγκεκριμένη -ειδική κατηγορία, που του επιτρέπει να μην είναι αποτελεσματικός, να μην είναι Ευρωπαίος, να αναζητά το εύκολο και το εφικτό σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε βάση και περίπτωση..

Η αντίληψη αυτή όμως, όσο βολική και αν είναι για σημαντικό μέρος των Ελλήνων, είναι μια πλασματική θεώρηση και αποτύπωση των πραγμάτων. Δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση μια "ειδική" κατηγορία, με "ειδικά"χαρακτηριστικά στην οποία εντάσσεται ο Έλληνας και ζει σε βάρος των συμπολιτών του σε κρατικό και ευρωπαϊκό επίπεδο..

Δυστυχώς όμως η νοοτροπία-συμπεριφορά αυτή δεν φεύγει εύκολα από την εσωτερική πρακτική και σκέψη.
Επίσης το σκεπτικό αυτό ενδέχεται να είναι και σκεπτικό όσων έχουν συνεργαστεί μαζί μας σε εγχώριο ή διεθνές επίπεδο. Εάν η συνεργασία αυτή έχει υπάρξει "διαφορετική" από οποια προηγούμενη ή "ιδιαίτερη"ή πιο απλά οικονομικά ζημιογόνα για τα μέρη δεν θα ξεχαστεί και ασφαλώς δεν θα επαληθευτεί.
Αποτέλεσμα και άμεσο επακόλουθο είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουμε σε εθνικό ή ευρωπαικό επίπεδο, είτε είναι οικονομικές συναλλαγές, είτε συνεργασίες υλικές και πνευματικές, να μην χαρακτηρίζονται από την στοιχειώδη ύπαρξη εμπιστοσύνης και διαμόρφωσης υψηλης προσδοκίας.

Η σημερινή οικονομική κατάσταση είναι η πλέον ενδεικτική για να κατανοήουμε τα παραπάνω..
Δεν μας εμπιστεύονται.
Δεν δημιουργούμε υψηλές προσδοκίες.
Δεν είμαστε επενδυτικά ελκυστικοί σαν χώρος οικονομικής δράσης.
Δεν θα προσφέρουμε κέρδος.
Δεν θα προσφέρουμε ευελιξία σε πλαίσιο εργασιακών σχέσεων.
Δεν θα κερδίσουμε ευκαιρίες.
Δεν θα αναγνωρίσουμε τις απειλές.

Η χώρα μας αν δεν μπορέσει να δημιουργήσει πολλά και ουσιώδη πάνω στην έννοια και στην ουσία της συνεργασίας δεν θα γνωρίσει ένα βιώσιμο οικονομικό και πολιτικό μέλλον.

Για να συνεργαστεί θα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για το άλλο μέλος της συνεργασίας.
Για να αποτελέσει πόλο έλξης θα πρέπει να είναι πόλος έλξης οικονομικά,πολιτικά και κοινωνικά.
Για να πετύχει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά πρέπει να κινηθεί με ειλικρίνεια, ανταγωνιστικότητα και θέτοντας τον πήχη ψηλά.
 Προέχει ασφαλώς η άρτια και δυνατή οργανωσιακή επίτευξη και η δημιουργία μιας κοινωνικής δομής, που δεν θα επιτρέψει σε αγκυλώσεις και προβλήματα του παρελθόντος να αποτελέσουν εμπόδια για το παρόν και το μέλλον. Αυτός οφείλει να είναι ο πρώτος ,αναγκαίος και βασικός στόχος μας.
Δεν νομίζω πως διαθέτουμε πολύ χρόνο.Ίσως και να τον έχουμε υπερβεί.
Η αλλαγή στην νοοτροπία είναι το πρώτο βήμα..
Μπορούμε να καταφέρουμε να καταστήσουμε  την πρόοδο και την εξέλιξη εφικτή και εμφανή σε όλα τα επίπεδα αρκεί το ατομικό και μικροπολιτικό συμφέρον να μην θριαμβεύει συνεχώς ως η απολυτη εθνική συνήθεια σε βάρος της συλλογικής αρμονίας και προόδου.

Ελληνικά πανεπιστήμια προς τροχιά ανάπτυξης

 Mουζακιάρη Βένη

Το ελληνικό πανεπιστήμιο χρόνια τώρα δέχεται έντονες επικρίσεις για τον τρόπο διοίκησης, λειτουργίας αλλά και για το γενικότερο επίπεδο που το χαρακτηρίζει. Μεγάλο μέρος της πολιτικής, δημοσιογραφικης και  ευρύτερης κοινωνικής ομάδας επικρίνουν το ελληνικό πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα στην σκέψη πολλών το πανεπιστήμιο να υποβαθμίζεται..

        Ασφαλώς η όποια κριτική έπεται μιας ιδιαίτερα υγιούς σύγκρισης με ανάλογα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ.

Μέσα από μια τέτοιου είδους σύγκριση το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε παρά να είναι το ίδρυμα που έπεται και πάντα ακολουθεί εκείνα του εξωτερικού.

Πολλοί άνθρωποι διατείνονται πως το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι όπως οφείλει να είναι.Πολλοί νέοι επιλέγουν για προπτυχιακές αλλά κυρίως για μεταπτυχιακές σπουδές τα ιδρύματα του εξωτερικού.

Υπάρχουν όμως από την άλλη μεριά και πολλοί άλλοι που θα εμπιστευτούν τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και θα κάνουν την προσπάθειά τους εδώ, στην Ελλάδα.

         Τι μπορεί όμως να είναι αυτό που επισύρει και δημιουργεί την ευρύτερη αυτή ανησυχία και άρνηση σχετικά με το ελληνικό πανεπιστήμιο; Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν στο συμπέρασμα πως η λειτουργία του και το επίπεδό του δεν είναι υψηλό;

         Πολλοί οι λόγοι ασφαλώς. Το θέμα είναι πολύπλευρο και εξαιρετικά ευαίσθητο. Σε μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την έντονη ύπαρξη της κομματικής δράσης ενδοπανεπιστημιακά

        Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι το πανεπιστήμιο εκείνο το οποίο είναι ανοιχτό και φιλοξενεί χωρίς ανησυχία και σκέψη για τις ακολουθούμενες συνέπειες, την έννοια της κομματικοποίησης και ότι αυτή φέρει και επιφέρει..Μεγάλο μέρος των φοιτητών σε κάθε πανεπιστήμιο κομματικοποιείται στο στενό πανεπιστημιακό επίπεδο και γίνεται μέρος του λεγόμενου φοιτητικού συνδικαλισμού. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός δεν είναι κατά βάση αρνητικός. Άλλωστε ο συνδικαλισμός παραμένει ακίνδυνος μέχρι να μετατραπεί σε συντεχνειακής μορφής ομάδες που εκπροσωπούν αποκλειστικά κόμματα και συμφέροντα. Σε κάθε πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ υπάρχουν παρατάξεις, εκρόσωποι, ψηφοδέλτια, εκλογές, φοιτητικός σύλλογος και πρυτανικές εκλογές..Οι φοιτητές παρουσιάζονται έντονα κομματικοποιημένοι, υποστηρίζουν το κόμμα που τους εκφράζει και ασκούν κομματική δράση εντός των πανεπιστημιακών τειχών.. Το γεγονός αυτό είναι ασφαλώς ζήτημα που απαιτεί συζήτηση..

          Το να ανήκεις σε ένα κόμμα και να δραστηριοποιείσαι βάσει αυτού και των όσων πρεσβεύει είναι σεβαστό και θεμιτό βέβαια για την περαιτέρω εξέλιξη του πολιτικού και κομματικού πνεύματος. Σε περίπτωση όμως που η όποια κομματική δράση βλάπτει την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, εγείρονται υποψίες και επισύρονται κατηγορίες..

           Η κομματική δράση στα πανεπιστήμια πρέπει να αποκτήσει πλαίσιο. Το πλαίσιο θα προσδώσει δομή και όρια. Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα θα πρέπει να είναι εμφανή και διακριτά. Περιορισμένη και διακριτή εξουσία των παρατάξεων εντός πανεπιστημίου, διαφορετικά είναι πολύ εύκολο να διαμορφωθούν συνθήκες που θα επιτρέψουν την μη ηθική και νόμιμη δράση.

        Το πολιτικό πεδίο υπερτερεί του κομματικού. Αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό στους Έλληνες. Τα κόμματα και ακολούθως και οι φοιτητικές παρατάξεις ασκούν πολιτική και πρεσβεύουν το δίκαιο..

Αν αυτό δεν συμβαίνει τότε κόμματα και φοιτητικοί σύλλογοι είναι ζητήματα προς εκκαθάριση.

         Ένα άλλο θέμα είναι οι όποιες κατηγορίες περί μη επαρκούς ή ελλιπούς οργάνωσης.  Το ελληνικό πανεπιστημιακό ίδρυμα έχει θέσει πλαίσιο για  δομή και οργάνωση. Ασφαλώς το θέμα είναι για ποιο ίδρυμα μιλάμε, ποιο είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό, σε ποιο βαθμό τοποθετεί την ποιότητα και την ανταγωνιστικότητα του ιδρύματος σε ζητήματα υψίστης σημασίας για την επιβίωση του πανεπιστημίου.

           Το να εντάσσεις την έννοια της ανταγωνιστικότητας στην πανεπιστημιακή κοινότητα είναι ζήτημα μέγιστης προτεραιότητας και ιδιαίτερης σημασίας..

Το πανεπιστήμιο όταν αντιληφθεί τα οφέλη της ανταγωνιστικότητας σε παροχή γνώσεων, αξιοπρεπών υποδομών και άρτιας οργάνωσης θα αναπτυχθεί σοβαρά και ειλικρινά, με όρους διεθνείς..

Το ακαδημαϊκό προσωπικό της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα καταρτισμένο και οι περισσότεροι από τους καθηγητές μας είναι άνθρωποι με διεθνή αναγνώριση και μεγάλη πείρα σε διεθνή πανεπιστημιακά ιδρύματα.

         Μην τραγικοποιούμε τα πράγματα.. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ξεκινήσει μια εξαιρετική προσπάθεια να θέσει ένα πλαίσιο στο ελληνικό πανεπιστήμίο. Οι αντιδράσεις υπήρξαν περισσότερο από έντονες και άδικες.Η μικροπολιτική θριάμβευσε. Αυτό που θα πρέπει να πολεμήσουν  η ελληνική κυβέρνηση, η  ευρύτερη και ενεργή πολιτική σκηνή και η δραστηριοποιημένη και ανοιχτή κοινή γνώμη είναι την αιτία που οδηγεί στα ξεσπάσματα αύτα και στις αντιδράσεις ενάντια σε μια τόσο σημαντική και αναγκαία αλλαγή..

Το βόλεμα;

Οι πολιτικές παρωπίδες;

ή

Η αντίδραση για την αντίδραση;

Δεν πρέπει να επιτραπεί σε καμία περίπτωση η εξέλιξη και η πρόοδος να εμποδιστεί απο δυνάμεις ,"βολεμένες" ,με ανύπαρκτη δράση και καταδικαστέα σκέψη..

Είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα πλαίσιο με οργανωτική και ανταγωνιστική δυναμική που θα καταστήσει κάθε μη σωστό, κάθε αγκύλωση και κάθε αναθεωρητική δράση ασύμφορη και μη εναλλακτική..

Εγώ πιστεύω στο ελληνικό πανεπιστήμιο.Πιστεύω στην γνώση που παρέχει και στην ευελιξία που διαθέτει η λειτουργία του..Ανήκω στο ελληνικό πανεπιστήμιο και συμμετέχω στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Το ελληνικό πανεπιστήμιο έχει προοπτικές και μέλλον..Οι ακραίες αντιδράσεις, ο πλήρης αρνητισμός και η αντίδραση για την αντίδραση δεν έχουν μέρος στην προοπτική και στο μέλλον αυτό.. έχουν θέση στο παρελθόν και ασφαλώς στα μυαλά όσων τα πιστεύουν και τα εκφράζουν..

Σημείο προόδου ή σημείο καιρών;

Βένη Μουζακιάρη

 Είναι δυνατόν οι μέρες και οι εξελίξεις να ξεπερνούν τον άνθρωπο;

Είναι δυνατόν το άτομο να μένει αμέτοχο και άβουλο μπροστά στις εξελίξεις;

Η απάντηση ασφαλώς είναι ναι.

Οι καιροί δεν θα περιμένουν τον άνθρωπο. Το άτομο σε πολλές περιπτώσεις εγκλωβίζεται και αυτοπεριορίζεται σε φαύλους κύκλους .Εγκλωβίζεται σε ατέρμονους, επαναλαμβανόμενους κύκλους άσκοπης αναζήτησης και άκαιρου στοχασμού και χάνει την ουσία και την ροή της εξελιξης.

           Πρίν δύο εβδομάδες η κομματική βάση της ΝΔ έλαβε δράση,ώστε να εκλέξει τον επόμενο πρόεδρο της.Η όλη εγχειρηματική διαδικασία κρίθηκε πρωτόγνωρη (ναι όντως για την ΝΔ),δημοκρατική (επίσης ναι ) και σημείο προόδου.(..).Το τελευταίο απαιτεί συζήτηση και ανάλυση.

          Ο εσωκομματικές αυτές εκλογές, αν το σκεφτούμε σοβαρά και ρεαλιστικά ,αποτέλεσαν μονόδρομο για την πορεία των εξελίξεων. Η ήττα του κόμματος , που έδειχνε μια έλλειψη εμπιστοσύνης και πλεόνασμα δυσπιστίας στην κυβέρνηση της ΝΔ, το γεγονός πως ο Κώστας Καραμανλής έθετε εαυτόν εκτός αρχηγίας αλλά και η  ιδιαίτερα επικρινόμενη και αμφισβητούμενη εικόνα της ΝΔ δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν πουθενά αλλού πέρα από τις εκλογές.

Ο κόσμος της ΝΔ, ιδιαίτερα απογοητευμένος από την συνολική εικόνα της παράταξής του δεν ήταν σε θέση να μην μιλήσει και να επιτρέψει ή να δεχτεί μια ακόμη αρχηγία, επιλεγμένη και ερχόμενη από συνέδρους και κομματικά στελέχη. Ο κόσμος ζητούσε και επιδίωκε την αλλαγή.

       Οι εξελίξεις μας είχαν προσπεράσει..Όσοι επέτρεπαν στον εαυτό τους να αναζητά ή να αποζητά την πεπατημένη θα αποτελούσαν τον μεγάλο ηττημένο. Όποιος δεν μπορούσε εκείνη την χρονική στιγμή να μετρήσει την κατάσταση και να αντιληφθεί τα ζητούμενα της βάσης δεν θα ήταν ο νικητής.

         Επομένως η πρόταση για προσφυγή της βάσης στις κάλπες δεν υπήρξε απαραίτητα ή μόνο εσωκομματική πρόοδος και πλήρης εκδημοκρατισμός των θεσμών και διαδικασιών , αλλά αποτέλεσε αποτέλεσμα και ζητούμενο των καιρών.

          Σε ένα μεγάλο χρονικά μέρος της κυβέρνησης της ΝΔ, οι εξελίξεις και ο χρόνος προσπερνούσε την δράση και πολλές φορές και την σκέψη των δρώντων. Δεν συγχρονίζονταν η εξέλιξη και κλιμάκωση της κρίσης με την συνειδητοποίηση της ίδιας της κρίσης και την διαχείρισή της. Το όποιο χρονικό ή αφύπνισης έλλειμμα στοίχιζε σε ηθικό και κομματικό κόστος.

           Η Παρατήρηση και Μελέτη των καιρών

είναι απαραίτητη και ακόλουθο της πολιτικής ευφυίας ...Δεν επιτρέπεται να μένουμε πίσω ή αμέτοχοι στο παρόν και στο μέλλον.

Διαβάζουμε τις εξελίξεις, μετράμε την κατάσταση, συνειδητοποιούμε τις τάσεις και τα ρεύματα.

Δεν παρασυρόμαστε ,αλλά και δεν παρασύρουμε.

Αυτές δεν είναι απλά σύγχρονες στρατηγικές γραμμές,είναι κατευθύνσεις διαχρονικές,που απαιτούν στρατηγική, μεθόδευση, στόχευση και πράξη. Είναι η τακτική του κάθε Νικητή. Θα είναι η τακτική που θα αναδείξει τον επόμενο Πρωθυπουργό (την επόμενη στιγμή ασφαλώς που συνταγματικά και νόμιμα θα ψηφίσουμε καθώς πολλά άκαιρα, άσκοπα για το γενικό καλό και "ιδιαίτερα" ακούγονται).