H "Nέα" Πολιτική

Ο νέος που θα ασχοληθεί με την πολιτική οφείλει να φέρει το καινούργιο..

Σε μια εποχή, που κάθε έννοια πολιτικής οδηγεί σε περίεργους αρνητικούς συνειρμούς, η πολιτική νεολαία οφείλει και υποχρεώνεται σε κάτι διαφορετικό, μη συνηθισμένο και μη πεπερασμένο από άποψη της συνήθους έως τώρα πολιτικής..

Δεν μας αφορά ο ξύλινος πολιτικός λόγος, ο κενός πολιτικών μηνυμάτων και οράματος ..
Είναι αναγκαία η απλή και μέστη σε ουσία και αξία άρθρωση ιδεών και σκέψεων...
Είναι μια στιγμή, που κάθε άποψη έχει τη σημασία της, καθώς τα προηγούμενα απογοήτευσαν..Μια ιδέα μπορεί να φέρει την πολιτική καινοτομία και αλλαγή, που σε όρους πολιτικού πολιτισμού και επιπέδου χρειαζόμαστε..
Η Ελλάδα πρέπει να έχει πλούσια δεξαμενή νέων πολιτικών με λόγο, πολιτική ικανότητα, αφοσίωση στο ηθικό του θέματος και απόσταση από την πολιτική παθογένεια-συνήθειο και έθιμο της εσωτερικής πολιτικής μας κοινωνίας..

Η νεολαία θα φέρει την αλλαγή εκ των πραγμάτων..Η αλλαγή όμως θα έρθει από νέους, όχι επαγγελματίες πολιτικούς και όχι μέσα από προσπάθειες εμπορευματοποίησης κάθε πολιτικής σκέψης..
Προτείνω την καθαρή απελευθέρωση της έκφρασης και άρθρωσης του πολιτικού λόγου..Στον πολιτικό λόγο δεν χρείαζονται περιορισμοί και αγκυλώσεις...Να μην εκφραζόμαστε όπως έχουν μάθει να εκφράζονται..
Να εκφραζόμαστε για το παρόν και μέλλον χωρίς φόβο και "φιλοδοξιακούς" περιορισμούς...και ότι πετύχουμε...Η εποχή τα επιτρέπει όλα, καθώς τα προηγούμενα απογοήτευσαν...

Φιλέλληνας ο Όλι τελικά...

Το "Καλό Κουράγιο" δεν ήταν όμορφη και έξυπνη πολιτικά έκφραση...
Υπήρξε μια ενοχλητική και ανώριμη έκβαση της επίσκεψής του Όλι Ρεν...

Προτείνω να ασχοληθεί ο Όλι Ρεν με την καθαρά οικονομική εξέλιξη του ζητήματος και να αφήσει το όποιο ηθικό και ψυχολογικό θέμα των Ελλήνων στην ησυχία του...

Τέτοιου είδους, όμως, συνέπειες θα έχουμε από τη στιγμή που βγαίνουν κρατικοί αξιωματούχοι  και αποδέχονται την πλήρη εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας..Η στιγμή απαιτεί νηφαλιότητα και έξυπνη διπλωματία..


Από που και από ποιον τα ζητάω όμως;
Η στιγμή απαιτεί ρεαλισμό..Να γνωρίζουμε, να κατανοούμε τι έχουμε αλλά και τι θέλουμε..
Δεν εκχωρούμε τίποτε.
Η εταιρική μας θέση έχει ευθύνες, υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα..
Δηλώνω απερίφραστα υποστηρικτής κάθε ευρωπαϊκής προσπάθειας, οι τελευταίες όμως ημέρες προκαλούν εκνευρισμό και κλιμακώνουν μια ένταση χωρίς λόγο.
Ζητάμε:
1. Ενιαία πολιτευτική και πολιτική γραμμή από το ΠΑΣΟΚ, για να ξέρουν μέσα και έξω τι θέλουμε αλλά και τι θα κάνουμε ακριβώς.
2.Να τεθούν σαφείς διαπραγματευτικές γραμμές από την πλευρά της Ελλάδας..Δεν εκχωρούνται και δεν εκποιούνται τα πάντα εδώ μέσα..
3.Να αναβαθμιστεί το όποιο διπλωματικό επιτελείο πλαισιώνει τον πρωθυπουργό...γιατί ορισμένοι έχουν τη δυνατότητα να ακούν και να κρίνουν...

Η πολιτική είναι αλλού

Ποτέ μου δε θα ήθελα να μπω σε μια διαδικασία να αιτιολογώ, να δικαιολογώ ή να έρχομαι σε αντιπαράθεση για τις πράξεις και την εικόνα ενός πολιτικού προσώπου, που εκτιμώ, πιστεύω και ψηφίζω.
Ασφαλώς στην πολιτική ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του και αν κινείται και προσωπικά σε πολιτικό επίπεδο θα έχει σχηματίσει σίγουρα έναν κύκλο γνωστών, συντρόφων ή αντιπάλων..

Στον χώρο της ΝΔ σίγουρα είναι πλέον εμφανές πως είτε επιλέγεις το ένα ή το άλλο. Αναφέρομαι στη ΝΔ καθώς οι πολιτικές αντιπαλότητες στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται μάλλον να έχουν ηρεμήσει..

Αποφασίζεις, επομένως να ακολουθήσεις έναν εκ των δύο.

Αυτό τι σημαίνει;

Προσωπικά σημαίνει πως, ίσως εστίασα σε  κάτι που να μου άρεσε στη μια πλευρά και να ανριλίφθηκα κάτι με αποθάρρυνε στην άλλη.

Η τρέχουσα κατάσταση ξενίζει ίσως περισσότερο καθώς είχαμε ξεσυνηθίσει.
Επί Καραμανλή όλοι ένιωθαν ασφαλείς και κομματικοί..Δεν υπήρχε η έννοια (ή τουλάχιστον δεν ήταν ορατή) του εσωτερικού αντιπάλου..
Η επόμενη μέρα όμως ήρθε συνοδευόμενη από την ήττα των 10 μονάδων και καταλυτικά απομάκρυνε κάθε αλληλέγγυα εσωτερική πολιτική συνύπαρξη..Η απουσία μιας ενίαια αποδεχτής ηγετικής φυσιογνωμίας οδήγησε στη μη συνοχή, στη μη ενίαια πορεία.

Αυτά όμως θα έπρεπε να είχαν τελείωσει μετά τις εσωκομματικές εκλογές...

Ο Καραμανλής, ναι, ήταν ωραίος τύπος. Ναι, είχε το κόμμα στην παλάμη του. Ναι ,υπήρξε ηγέτηςκαι όμως θα μπορούσε να κάνει περισσότερα....Το αποτέλεσμα  δεν τον δικαιώνει ούτε στο ελαχιστο..

Οι επικριτές του Σαμαρά εστιάζουν στο περισσότερο δεξιό προφίλ, που  προβάλλεται ή καλύτερα απορρέι απο το λόγο του νέου προέδρου.
Το ερώτημα είναι και παραμένει, όμως, εάν  οι όποιες συγγενικές (ασφαλώς) ιδεολογικές διαφοροποιήσεις που παρουσιάζονται ανάμεσα στον ΝΔκρατικό πληθυσμό καθιστούν αδύνατη τη συνύπαρξη, τη συναρμόνιση και την κοινή κομματική πορεία.
Η απάντηση είναι ασφαλώς και όχι..

Οι όποιες ανοησίες περί περιχαράκωσης αποκτούν ουσία και ισχύ μόνο στα μυαλά όσων τις πιστεύουν και τις εκφράζουν...

 Η πολιτική είναι αλλού..

Αυτό ίσως καταδεικνύεται και φαίνεται στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ..

Ο πρωθυπουργός καλείται επί της ουσίας να ανατρέψει το πολιτικό,οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό, χάρη και εξαιτίας του οποίου έγινε πολιτικός και  είναι σήμερα πρωθυπουργός..

Η προσοχή επομένως πρέπει να στραφεί σε πιο σημαντικό τόπο σκέψης..Έαν δεν προσπαθήσουμε να αναγνώσουμε και να μεταφράσουμε τις εξελίξεις και τα γεγονότα θα συναντήσουμε την πολιτική απομόνωση και την πλήρη άγνοια..Θα έχουμε χάσει την ευκαιρία να κατανοήσουμε και ίσως και να διαδραματίσουμε ρόλο στην πολιτική.. 

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί και κανένας δεν μπορεί να το αρνηθεί και να το αμφισβητήσει...Τα κοινοτικά μονοπάτια όμως, στα οποία βαδίζει και τα όσα θα κληθεί να υπερασπιστεί ε μετρα και κοινωνικές θυσίες δεν συνάδουν με το σοσιαλιστικό του ιστορικό και πεπρωμένο...

Η πολιτική, το παρελθόν και η αναγκαιότητα για το μέλλον ενός κεντροδεξιού κόμματος θα μπορούσε να οδηγήσει σε κινήσεις με περισσότερη ευελιξία και αποτελεσματικότητα..

Ίσως κάποιος ισχυριστεί ότι  η ευρύτερη κεντροδεξιά παράταξη  ήταν εκείνη που προκάλεσε τα όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα...Ας μην είμαστε όμως αφελείς... Η όλη κατάσταση έχει οικοδομηθεί και συντηρηθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια με τη σύμπραξη και δράση πολλών και με την ανοχή ακόμη περισσότερων..

Η πολιτική σκέψη  προϋποθέτει και μια λογική αντίληψη των όσων συμβαίνουν...

Η απόδοση ευθυνών ίσως να είναι αναγκαία, αλλά τις απαντήσεις τις έχουμε ήδη..

Η πολιτική σκέψη προϋποθέτει μια ορθολογική αντίληψη των όσων συμβαίνουν..Δεν μπορώ να γνωρίζω το μέλλον και δεν μπορούμε να προβλέψουμε την έκβαση των όσων διαδραματιζονται εντός και εκτός...Η χώρα δεν κινείται μόνη της..και η χώρα δε θα κινείται μόνη της και στο μέλλον...Η εταιρική μας θέση δεν κρίνεται αυτή τη στιγμή, απλώς την αποδεχόμαστε σήμερα πιο συνειδήτά από ποτέ για να βοηθηθούμε.....

Η εξέλιξη μεταφράζεται σε όρους ηθικής;

Όταν η ηθική και νόμιμη συμπεριφορά συναντά το "σύστημα", ποια είναι η συνέχιση και έκβαση της πορείας;
Όταν θέλεις και όταν πρέπει να θεωρείσαι σωστός, έχεις το περιθώριο να παραβλέψεις (και όχι να δεχτείς ή να δικαιολογήσεις) μια λαθεμένη και άνομη πράξη;

Όταν ακολουθείς μια πορεία ανόδου, που εκ των πραγμάτων οφείλει να χαρακτηρίζεται ηθική και τουλάχιστον νόμιμη, πόσο μπορεί να εμποδίσει την προσωπική σου ανέλιξη μια λάθος κίνηση του παρελθόντος;

Όταν επιθυμείς να "ανέβεις", είναι απαραίτητο να "είσαι μέρος του συστήματος";

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι για πολλούς εύκολες και αυτονόητες...Φοβάμαι όμως πως στην πράξη  δεν είναι.
Τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα και σε μεγάλο βαθμό σύνθετα εξαιτίας της "φυσιολογικής-σύγχρονης αλλά και ιστορικής" ροής των πραγμάτων.
Με τον όρο "σύστημα" ασφαλώς θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε κάθε διαδικασία που με κάθε μέσο, άμεσα ή έμμεσα, κοινωνικά-κοσμικά ή οικονομικά, συμβάλλει στην εξέλιξη και στην άνοδο συγκεκριμένων ευνοημένων πάντα ανθρώπων σε καθορισμένο πάντα πλαίσιο..
Τα ερώτηματα τώρα σε όλη αυτή τη διαδικάσία είναι: α) πώς αντιμετωπίζει ο καθένας προσωπικά το συγκεκριμένο πλαίσιο "κινήσεων"-εξυπηρέτησης συμφερόντων και β) πως κρίνονται τα πρόσωπα που συμβάλλουν και συμμετέχουν στη διαιώνιση του φαινομένου;

Μια μη νόμιμη συμπεριφορά μπορεί να συνδυαστεί και με μια ενδεχομένως ηθική συμπεριφορά;
Μια ηθική συμπεριφορά μπορεί κάποια στιγμή να χαρακτηριστεί από μη ηθικά και μη απόλυτα νόμιμα χαρακτηριστικά δράσης;
Οι απαντήσεις μάλλον άπτονται στον καθένα ξεχωριστά, καθώς καμία απόλυτη απάντηση δεν μπορεί να δωθεί από καμία πλευρά..Το ζητούμενο απλά παραμένει το εξής ένα:
Το άτομο που θέλει να ανελιχθεί, σε ποιο βαθμό του επιτρέπεται η εμπλοκή και η ενασχόληση με το σύστημα;
Η δική μου άποψη πάντως είναι και παραμένει πως στην ουσία μόνο η πράξη και η εμπειρία μπορούν να δώσουν μια ασφαλή και ενδεχομένως προσιτή σε όλους απάντηση..