Οι νέοι στην πολιτική

            Πώς αντιμετωπίζει η νεολαία την πολιτική σήμερα;

Σίγουρα πολύ διαφορετικά από ότι την αντιμετώπιζε στο παρελθόν και από ότι θα την αντιμετωπίζει στο μέλλον...

Οι νέοι ασχολούνται, πιστεύουν ταυτίζουν το μέλλον και την πορεία τους με την πολιτική;

Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, μέσα από δημοσκοπήσεις αλλά και από την καθημερινή έκφραση δεν εμφανίζεται υπέρ της πολιτικής. Παρουσιάζεται επικριτικό και ανασφαλές σχετικά με την πολιτική του παρόντος και μέλλοντος. Έρευνες δείχνουν πως οι νέοι δεν ενδιαφέρονται, δεν επιθυμούν και δεν εκτιμούν την παρούσα πολιτική δράση.

Παραδοσιακά οι νέοι επικρίνουν και αμφισβητούν την πολιτική. Δεν δέχονται εύκολα τα όσα προσφέρουν οι πολιτικοί στην πολιτική και εκφράζουν διάθεση και ανάγκη για αλλαγή..

Σήμερα οι νέοι παρουσιάζονται απογοητευμένοι. Οι πολιτικές ίσως εξελίξεις των τελευταίων ετών ενδεχομένως να μην επέτρεψαν στους νέους να καλλιεργήσουν την πολιτική τους δράση.

Αυτό όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτε.
Κανείς δεν μπορεί να καταστήσει την πολιτική σκέψη του νέου αδρανή.. Η απογοήτευση που πιθανότατα να προέρχεται από το πολιτικό σκηνικό μπορεί να αποτελέσει το πιο βαθύ κίνητρο για την πολιτική αφύπνιση και δράση..

Οι νέοι, που συμμετέχουν στις πολιτικές νεολαίες και δραστηριοποιούνται πολιτικά, αλλά και οι μη κομματικοποιημένοι νέοι διαθέτουν σίγουρα πολιτική άποψη...Όλοι έχουν πολιτική άποψη και αυτό τελικά είναι το μεγάλο ζητούμενο, οι νέοι δηλαδή να εκφράζονται συνειδητά πολιτικά. Η ενίσχυση της πολιτικής συνείδησης της νεολαίας αποτελεί το μεγάλο στοίχημα των πολιτικών. Οι πολιτικοί εχουν στη διάθεση της βάσης τους μια νεολαία απογοητευμένη, ενδεχομένως απούσα από τις εκλογικές διαδικασίες, αλλά ταυτόχρονα με έντονα πολιτικό στίγμα..

Οι όσες επικρίσεις για τους νέους σήμερα δεν αναφέρονται και δεν αγγίζουν το σύνολο της νεολαίας.. Η νέα γενιά φέρει αισιόδοξα στοιχεία..Με τον λόγο, την ψήφο αλλά πάνω από όλα με την αφύπνιση και την πολιτική εγρήγορση θα διαδραματίσουν ρόλο στο μέλλον.

Το ζητούμενο επομένως είναι ο ανοιχτός ,συνεχής και άμεσος διάλογος πολιτικών-νεολαίας.Μόνο με αυτόν τον τρόπο η πολιτική θα λάβει μηνύματα που θα την βοηθήσουν  για το μέλλον και η νεολαία θα γνωρίσει την πολιτική και κομματική δράση και θα κατανοήσει τον κόσμο της πολιτικής..  .Μόνο όταν τελικά γνωρίσεις κάτι, δεν το κρίνεις αβίαστα και αναίτια... 

Πότε όμως οι νέοι θα δηλώσουν παρόν στην πολιτική ζωή;

Η καθαρή και απόλυτη απάντηση είναι, πως μόνο όταν θα αντιληφθούν την ηθική, τις αξίες και ένα κράτος δικαίου, στο οποίο μπορούν να υπάρξουν και να σταθούν ισότιμα και με ασφάλεια...

Η Μυστική Συνταγή

 
Βένη Μουζακιάρη


Ποιο στυλ πολιτικού αρχηγού ταιριάζει στον Έλληνα;

Η απάντηση δεν είναι απλή.
Ίσως να υπάρχουν όντως ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία χαρακτηρίζουν έναν πρόεδρο ενός κόμματος. Θεωρητικά πάντα μιλώντας η ρητορική ικανότητα, η ευφυία, η ικανότητα να σε πείθει, η έλλειψη αδυναμιών στην πρώτη ανάγνωση, η δυναμική πολιτική παρουσία ακόμη και το ρίσκο αποτελούν στοιχεία ενός πολιτικού αρχηγού..

Είναι όμως μόνο αυτά που πρεπει να υπάρχουν;
Μπορούν να οδηγήσουν στην νίκη (που πέρα από κάθε αμφιβολία αποτελεί το τελικό ζητούμενο);                                 

Η απάντηση είναι όχι.
Η πρώτη ανάγνωση ενός πολιτικού προσώπου μπορεί να είναι επιπόλαιη και να καλύπτεται από τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω. Το μέλλον όμως θα δείξει χωρίς καμία αμφιβολία ότι δεν αρκούν και μπορεί να μην είναι καν προαπαιτούμενα.

Ο πολιτικός αρχηγός ως έννοια παρουσιάζει πολύπλευρη διάσταση καθώς κατά κύριο λόγο έχει να κάνει με την επαφή του με τον κόσμο..με την διάθεσή του να έρθει σε επαφή με το κόμμα, με τα όσα λέει και με τα όσα υπονοεί..
Ακόμη και τα άτομα που τον πλαισιώνουν έχουν σημασία και διαμορφώνουν την τελική του εικόνα..

Το λάθος μπορεί να γίνει πάρα πολύ εύκολα.Τα άτομα που έχουν την τύχη να μην έχουν παρωπίδες, να μην κοιτούν μονόπλευρα και να αντιλαμβάνονται τα οφέλη και το κάτι διαφορετικό είναι εκείνα που θα κατανοήσουν το σωστό και το λάθος ενός πολιτικού αρχηγού..

Η κριτική είναι μέσα στο παιχνίδι..
Μέσα στο παιχνίδι όμως είναι και η μη σωστή και δίκαιη κριτική. Σε πλαίσιο δημοκρατίας και πολιτισμού μαθάινουμε πως είναι και αυτή στοιχειωδώς αποδεκτή.

Ένας πρόεδρος σε πρώτο και βασικό επίπεδο οφείλει να ακούει. Να ακούει καλά όμως, οι προσλαμβάνουσες να είναι αφιλτράριστες και ανοιχτές..
Να κινείται με βάση τις προσωπικές του αξίες και πιστεύω καθώς μόνο  μέσα από την γνησιότητα του εγώ και του εμείς  θα γίνει σπουδαίος και γνήσιος ηγέτης..
Ο δυναμισμός θα πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο..
Θα πρέπει να στέκεται δυνατός, να μην φοβάται να δείξει τις αδυναμίες του. Αντίθετα θα μάθει να τις υπερασπίζεται και να τις κατανοεί. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αγγίξει τον κόσμο του και θα δημιουργηθεί πολιτικός δεσμός..

Η επαφή με τον κόσμο, αλλά και η προσπάθεια να "εκμεταλλευτεί" και να συνδυάσει την διαφορετικότητα και την ποικιλία των απόψεων, που αλίμονο και αν δεν υπάρξει, καθίστανται στοίχημα και μάλιστα πάρα πολύ δυνατό και σημαντικό για τις εξελίξεις...

Στρατηγική δεν υπάρχει και αν κάποιοι προσπαθήσουν να δημιουργήσουν δε θα πετύχει. Ο κόσμος στην ουσία δεν διαθέτει φίλτρα. Αντιλαμβάνεται τελικά τι πρέπει να κάνει,  το επιλέγει και τελικα ψηφίζει..

Αυθεντικότητα, ειλικρίνεια, η αποδοχή της όποιας αδυναμίας, πολιτική διαύγεια και τα καθαρά πράγματα είναι τελικά η μυστική συνταγή..
 ΘΕΛΩ να την δω στην πράξη!!!! Θέλω να δω τον κόσμο να ενδιαφέρεται για την πολιτική και επίσης θέλω πολιτική συνείδηση και εγρήγορση από τους νέους ..

Αυτά θέλω....Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους!!!!!

Όταν η σύγκριση γίνεται στοίχημα

 Μουζακιάρη Βένη

 Όταν ένας μεγάλος ηγέτης αποχωρεί ή  αναγκάζεται λόγω συνθηκών  να αποχωρήσει από το κόμμα του,τότε δημιουργείται εκ των πραγμάτων ένα κενό εξουσίας.Το συγκεκριμένο κενό αναλαμβάνουν να το καλύψουν οι εκάστοτε υποψήφιοι διάδοχο, εάν και εφόσον εκδηλώσουν ενδιαφέρον και επιθυμία..

Το κενό εξουσίας, που προκύπτει, πρέπει και οφείλει να καλυφθεί πολύπλευρα. Ο νέος αρχηγός, δηλαδή, πρέπει να καλύψει θεσμικά αλλά και ουσιαστικά την θέση αρχηγού.

Δεν αρκεί να εκλεγεί πρόεδρος, να δηλώσει τις προθέσεις του, να τοποθετηθεί σχετικά με τις προγραμματικές αρχές και να χαράξει θεσμικά τις δράσεις του κόμματος. Όφείλει να κερδίσει τον κόσμο της παράταξης, τα στελέχη και φυσικά τους αντιπάλους του. Είναι ένα στοίχημα αυτό για έναν αρχηγό όταν θέλει να αναδειχθεί και να αποτελέσει τον ηγέτη του κόμματος.

Θα πρέπει όμως να κάνουμε μια σημαντική επισήμανση (διαχωρισμό).

Όταν ο προηγούμενος αρχηγός υπήρξε ηγέτης.

Όταν σε ολόκληρη την θητεία του υπήρξε ο αδιαφιλονίκητος πρόεδρος.

Όταν κατά την αποχώρησή του, η βάση επιθυμούσε να μην αποχωρήσει.

Όταν οι περισσότεροι της βάσης πίστεψαν και πιστεύουν πως ο πρώην αρχηγός αδικήθηκε και τελικά νικήθηκε από "ασύμμετρες απειλές",

τότε

οι απαιτήσεις για τον νέο αρχηγό αυξάνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό..

Ο Καραμανλής για δεκαπέντε χρόνια υπήρξε ηγέτης.

Ναι, τα τελευταία χρόνια κάποιοι έκαναν πολλά.

Ναι, τα τελευταία χρόνια ειπώθηκαν πολλά.

Ναι, η ΝΔ έχασε με δέκα μονάδες διαφορά.

Ναι, αναγκάστηκε να αποχωρήσει..

Παρ'όλα αυτά

οι απαιτήσεις για τον νέο αρχηγό δεν μειώνονται και η σύγκριση με τον πρόκατοχό του στην προεδρεία δεν είναι εύκολο και απλό πράγμα .

Ο νέος αρχηγός , Αντώνης Σαμαράς ,έχει μπροστά του ένα μεγάλο στοίχημα να δώσει και να κερδίσει πέρα από όποια οικονομική και κοινωνική κρίση.

Πρέπει να συσπειρώσει την βάση και να θέσει εμπόδια σε όποια προσπάθεια αποσυσπέιρωσης διαφανεί εκ των έσω (κυρίως).

Τα εμπόδια δεν πρέπει να είναι θεσμικής φύσεως καθώς η θεσμική φύση προσβλέπει σε κανόνες και υποχρέωσεις. Η έννοια όμως του ηγέτη δεν έχει να κάνει με υποχρεώσεις, αλλά με την κοινή γνώμη  και πως εκείνη θα εκφραστεί και που θα κλίνει τελικά και ουσιαστικά.

Στρατηγική για να γίνεις ηγέτης δεν υπάρχει...

Δείχνεις απλά τον κόσμο σου και περιμένεις να δεις αν θα αγγίξει τον κόσμο του κόμματος σου.

Αν  θα υπάρξει επαφή..

Θα περιμένουμε να δούμε αν ο πρόεδρος θα κερδίσει το στοίχημα.

Το στοίχημα όμως πρέπει να το κερδίσει.

Μόνο με αυτό τον τρόπο, η επόμενη μέρα για την ΝΔ θα είναι αυτή που πρέπει να είναι..

Η εθνική μας εικόνα πάσχει

Το άλλοθι του Έλληνα είναι ότι είναι Έλληνας.
Η άποψη αυτή έχει επικρατήσει είτε σαν πραγματικότητα, είτε σαν ένα παρελθοντικό κατάλοιπο που συνεχίζει όμως να έχει ισχύ και να βρίσκει τόπο ύπαρξης και εφαρμογής στο σήμερα.
Το άλλοθι του Έλληνα τον εντάσσει διαχρονικά σε μια συγκεκριμένη -ειδική κατηγορία, που του επιτρέπει να μην είναι αποτελεσματικός, να μην είναι Ευρωπαίος, να αναζητά το εύκολο και το εφικτό σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε βάση και περίπτωση..

Η αντίληψη αυτή όμως, όσο βολική και αν είναι για σημαντικό μέρος των Ελλήνων, είναι μια πλασματική θεώρηση και αποτύπωση των πραγμάτων. Δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση μια "ειδική" κατηγορία, με "ειδικά"χαρακτηριστικά στην οποία εντάσσεται ο Έλληνας και ζει σε βάρος των συμπολιτών του σε κρατικό και ευρωπαϊκό επίπεδο..

Δυστυχώς όμως η νοοτροπία-συμπεριφορά αυτή δεν φεύγει εύκολα από την εσωτερική πρακτική και σκέψη.
Επίσης το σκεπτικό αυτό ενδέχεται να είναι και σκεπτικό όσων έχουν συνεργαστεί μαζί μας σε εγχώριο ή διεθνές επίπεδο. Εάν η συνεργασία αυτή έχει υπάρξει "διαφορετική" από οποια προηγούμενη ή "ιδιαίτερη"ή πιο απλά οικονομικά ζημιογόνα για τα μέρη δεν θα ξεχαστεί και ασφαλώς δεν θα επαληθευτεί.
Αποτέλεσμα και άμεσο επακόλουθο είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουμε σε εθνικό ή ευρωπαικό επίπεδο, είτε είναι οικονομικές συναλλαγές, είτε συνεργασίες υλικές και πνευματικές, να μην χαρακτηρίζονται από την στοιχειώδη ύπαρξη εμπιστοσύνης και διαμόρφωσης υψηλης προσδοκίας.

Η σημερινή οικονομική κατάσταση είναι η πλέον ενδεικτική για να κατανοήουμε τα παραπάνω..
Δεν μας εμπιστεύονται.
Δεν δημιουργούμε υψηλές προσδοκίες.
Δεν είμαστε επενδυτικά ελκυστικοί σαν χώρος οικονομικής δράσης.
Δεν θα προσφέρουμε κέρδος.
Δεν θα προσφέρουμε ευελιξία σε πλαίσιο εργασιακών σχέσεων.
Δεν θα κερδίσουμε ευκαιρίες.
Δεν θα αναγνωρίσουμε τις απειλές.

Η χώρα μας αν δεν μπορέσει να δημιουργήσει πολλά και ουσιώδη πάνω στην έννοια και στην ουσία της συνεργασίας δεν θα γνωρίσει ένα βιώσιμο οικονομικό και πολιτικό μέλλον.

Για να συνεργαστεί θα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για το άλλο μέλος της συνεργασίας.
Για να αποτελέσει πόλο έλξης θα πρέπει να είναι πόλος έλξης οικονομικά,πολιτικά και κοινωνικά.
Για να πετύχει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά πρέπει να κινηθεί με ειλικρίνεια, ανταγωνιστικότητα και θέτοντας τον πήχη ψηλά.
 Προέχει ασφαλώς η άρτια και δυνατή οργανωσιακή επίτευξη και η δημιουργία μιας κοινωνικής δομής, που δεν θα επιτρέψει σε αγκυλώσεις και προβλήματα του παρελθόντος να αποτελέσουν εμπόδια για το παρόν και το μέλλον. Αυτός οφείλει να είναι ο πρώτος ,αναγκαίος και βασικός στόχος μας.
Δεν νομίζω πως διαθέτουμε πολύ χρόνο.Ίσως και να τον έχουμε υπερβεί.
Η αλλαγή στην νοοτροπία είναι το πρώτο βήμα..
Μπορούμε να καταφέρουμε να καταστήσουμε  την πρόοδο και την εξέλιξη εφικτή και εμφανή σε όλα τα επίπεδα αρκεί το ατομικό και μικροπολιτικό συμφέρον να μην θριαμβεύει συνεχώς ως η απολυτη εθνική συνήθεια σε βάρος της συλλογικής αρμονίας και προόδου.